Skessuhorn - 19.12.2007, Blaðsíða 42

42 MIÐVIKUDAGUR 19. DESEMBER
tíma bili síð an. Mik il vinna hef ur
ver ið fólg in í þeirri setu og nefnd­
in hef ur unn ið gild andi skipu lag
sem sveit ar fé lög hafa síð an þurft
að sam ræma sín skipu lög að. „ Þetta
hef ur ver ið skemmti leg vinna og ég
hef kynnst góðu fólki hvaðanæva
af land inu. Það hef ur kom ið fyr ir
að menn hafi rugl að þess ari nefnd
sam an við þjóð lendu mál in, en við
fjöll um að eins um skipu lag en ekki
eigna upp töku.“ Björg un ar sveit­
in Ok var stofn uð árið 1966 og ári
síð ar gekk Snorri í sveit ina og telst
því einn af stofn fé lög um henn­
ar. Hann er for mað ur sveit ar inn ar
í dag og er eini virki stofn fé lag inn
sem eft ir er í henni. Þá hef ur hann
veitt for mennsku Fé lagi at vinnu­
veiði manna við refa­ og minka­
veið ar, en þau sam tök voru stofn uð
árið 2004. Þetta er hags muna fé lag á
þriðja hund rað fé lags manna og sér
um sam skipti við ráðu neyti og von­
andi sveit ar fé lög í fram tíð inni. Þar
að auki hef ur Snorri beitt sér fyr­
ir hags mun um land eig enda í ýms­
um mál um.
Rusla safn ar inn
Snorri er safn ari af guðs náð.
„Já ég dreg að mér alls kyns dót og
er hálf gerð ur rusla safn ari. Ég hef
mjög gam an af öll um göml um hlut­
um og á alls kyns göm ul am boð. Þá
safna ég byss um og á orð ið nokk­
uð veg legt byssu safn. Ég hef graf ið
marg ar þeirra upp í kjöll ur um hér­
aðs ins og bjarg að sum um frá förg­
un. Inn á milli leyn ast ger sem ar. Ég
á til dæm is ein hleypu sem bar ón­
inn á Hvít ár völl um átti og þá fékk
ég eft ir föð ur minn byssu sem Pet­
er Freuchen not aði í hin um fræga
Græn lands leið angri Dana 1906. Ég
hef það fyr ir satt að ekki hafi ver­
ið skotn ir fleiri hvíta birn ir með
nokkru öðru verk færi.“
Safn Snorra leyn ist í kist um og
kirn um á Auga stöð um, en hann
lang ar að koma upp að gengi legu
safni. „Ég veit samt ekki hvar það
ætti að vera. Ég er ekki í þeirri
stöðu að geta kom ið upp safni og ég
held að ekki sé á safn kost Byggða­
safns Borg ar byggð ar bæt andi vegna
þrengsla. Mér finnst um hverfi þess
held ur ekki að lað andi og safn­
ið sjálft hálf falið á bak við haug af
iðn að ar hús um. En það væri gam an
að gera eitt hvað við þetta því ekki
verð ég jarð að ur með safn kost inn.
Ja nema kannski eina byssu, ætli sé
ekki betra að vera vopn að ur á þeirri
veg ferð, ég á svona frek ar von á því
að ég þurfi á því að halda,“ seg ir
Snorri skelmis lega.
Breyt ing ar
Sam fé lag ið hef ur breyst mik ið
síð an Snorri og Jó hanna hófu bú­
skap á Auga stöð um. Jörð in er land­
náms jörð og þar sátu hrepp stjór ar
oft og tíð um. Snorri sjálf ur var síð­
asti hrepp stjór inn í Hálsa sveit og
tók við þeirri stöðu af Krist leifi á
Húsa felli. „Síð an lagði sýslu mað­
ur okk ur nið ur, en ég held að það
hafi ver ið mik il mis tök. Þetta var
ó dýr asti starfs kraft ur sem emb ætt­
ið hafði yfir að ráða. Laun in voru
mjög lág og ég held að ég eigi rétt
á ríf lega 50 krón um á mán uði í líf­
eyri eft ir setu mína á hrepp stjóra­
stóln um. Við sáum um ýmsa þjón­
ustu sem nú þarf að sækja mið­
lægt í Borg ar nes. Það er þannig
með margt fleira, þetta virð ist allt
safn ast fyr ir þar. Póst hús ið er að
mestu far ið úr sveit inni, að eins eft­
ir smáaf leggj ari af því. Áður fyrr var
lækn ir að Klepp járns reykj um en nú
er búið með það. Við þurf um orð ið
að sækja alla þjón ustu í Borg ar nes.
Sam göng urn ar hafa einnig breyst
og rút an sem áður fór tvær ferð ir
á dag fer nú einu sinni til tvisvar í
viku. Ég held að menn átti sig ekki
á því hve góða þjón ustu Sæ mund­
ur veitti okk ur. Nú er stað an hins
veg ar þannig að það er ó hægt um
vik að nýta sér al menn ings sam­
göng ur. Það eru 100 kíló metr ar í
alla þjón ustu og hana verð ur mað ur
að sækja á einka bíln um. Fólki hef ur
einnig fækk að mik ið hérna og sér­
stak lega unga fólk inu. Þó eru á því
á nægju leg ar und an tekn ing ar eins
og á næsta bæ, Gilj um. Þar er ungt
fólk að rífa upp bú skap og það er
gam an að fylgj ast með því. Og eins
hand an við háls inn er að rísa stórt
kúa bú. En við erum bara fjór ir eft ir
sem bösl um með roll ur hér fremst í
sveit inni og því er orð ið erfitt með
smala mennsku til dæm is.“
Barna lán
Snorri og Jó hanna hafa átt góða
ævi að Auga stöð um. Vissu lega hef­
ur lífs bar átt an ekki alltaf ver ið auð­
veld og Snorri til tek ur sér stak­
lega að mik ið hafi lent á Jó hönnu
á fyrstu bú skap ar ár um þeirra þeg­
ar hann sjálf ur var lang dvöl um á
sjón um. Þeim hjón um var fjög­
urra barna auð ið. Elsta dóttir­
in Jó hanna er hár greiðslu kona í
Nor egi og gift Þor geiri Terjesyni.
Næstelst er Kristrún sem er bú­
fræð ing ur og starfar á svína bú inu á
Hýru mel, en Kristrún heit ir í höf­
uð ið á þeim sæmd ar hjón um Krist­
leifi og Sig rúnu á Húsa felli. Þá er
það Jó hann es sem er húsa smið ur í
Kanada. „Hann skrapp til Kanada
til að kynn ast ömmu fólk inu sínu og
það fór eins og ég bjóst við að hann
í lengdist þar,“ seg ir Snorri. Jó hann­
es náði sér í vest ur ís lenska konu,
Don icu Láru, en hún er ætt uð vest­
an að Mýr um. Yngsta dóttir in Alice
er í há skól an um í Ála borg þar sem
hún lær ir ar kítektúr og hönn un ar­
fræði. Barna börn in eru orð in fjög­
ur.
Fjöl skyld an er því dreifð víða
um heim inn. Móð ir Snorra, Alice,
flutti aft ur til Kanada eft ir skiln að­
inn og því á hann mik inn frænd legg
þar. „Ég hef alltaf hald ið tengsl un­
um við fjöl skyldu mína þar, enda á
ég margt til henn ar að sækja. Þeg­
ar ég var ung ur héldu all ir að ég
væri af indjána ætt um af því að ég
var svo dökk ur yf ir lit um. En það er
ekki svo. Það er frek ar að eitt hvað
franskt blóð hafi skvettst inn í ætt­
ina með skútuköll um fyr ir aust an,“
seg ir Snorri hlæj andi.
Am er íku ferð
Árið 2000 fór Snorri í mikla
Bjarma lands för á samt fjór um fé­
lög um sín um. Til gang ur inn var
að sækja gaml an bíl sem Snorri
var bú inn að eiga þar ytra í nokk­
ur ár. „Við fór um fimm kall ar að
sækja bíl inn, en þetta var ´47 mód­
el af Nash bíl. Jó hann esi syni mín­
um leist nú ekki bet ur en svo á þetta
að hann festi kaup á ´55 mód el af
Bu ick fyr ir okk ur, svona ef Nas hinn
skyldi klikka. En allt hafð ist þetta
og við keyrð um 3.500 míl ur nið ur
til New York á þrem ur dög um. Við
Há kon Að al steins son vor um í Nas­
hin um og það var ekki leið in legt að
eyða svona mikl um tíma með hon­
um. Það gekk ým is legt á og m.a.
vor um við stöðv að ir við landa mær­
in að Banda ríkj un um og ekki átti að
hleypa okk ur inn. Toll ar arn ir héldu
að við hefð um stolið bíln um, en við
vor um bara með hand skrif að af sal af
hon um að Ís lend inga sið. Þeir vildu
eitt hvað meira en það pár. Eft ir að
ég hafði kom ið þeim í skiln ing um
að ef við ætl uð um að hagn ast á bíla­
þjófn aði hefð um við kannski tek ið
verð mæt ari bíl hleyptu þeir okk ur
loks ins inn,“ seg ir Snorri og hlær
að end ur minn ing unni.
Bíl un um var kom ið í skip og þeir
flutt ir til Hafn ar fjarð ar. „Þar vildu
þeir koma hon um í gám til að flytja
hann í Borg ar fjörð inn og urðu held­
ur en ekki hissa þeg ar ég sett ist inn
í bíl inn og hann rauk í gang! Ann­
ars á ég eft ir að taka hann í gegn
og gera hann al menni leg an. Góð­
ur kunn ingi minn sem lengi hef ur
búið í ó vígðri sam búð hef ur lof að
mér því að ef ég keyri hann á bíln­
um til kirkju þá muni hann loks­
ins gifta sig. En með þessu á fram­
haldi verð ur hann að kalla á prest
hjá fé lags þjón ustu aldr aðra því ekk­
ert geng ur mér með að koma bíln­
um í lag!“
Gæfu mað ur
Snorri verð ur sem fyrr seg ir sex­
tug ur þann 21. des em ber næst kom­
andi. Hann fékk á dög un um bréf
frá Fé lagi eldri borg ara þar sem at­
hygli hans var vak in á því að hann
gæti sótt um að ild við þau tíma mót.
„Ég fékk nú smá hland fyr ir hjart­
að og ald ur inn hellt ist yfir mig eitt
augna blik þeg ar ég las bréf ið. Síð­
an varð mér hugs að til þess að ég
væri enn á út kalls lista hjá Björg un­
ar sveit inni og á kvað að á með an ég
væri enn þá þar skildi ég ekki ganga
í nein fé lög eldri borg ara!“
Snorri hef ur not ið gæfu ríkr ar
ævi. Hann ef ast ekki um að upp­
spretta þeirra gæfu sé sú stað reynd
að hann hafi feng ið að al ast upp á
Húsa felli. „Fólk ið þar hef ur reynst
mér mjög vel í gegn um tíð ina og ég
lít á mig sem einn af fjöl skyld unni.
Síð an vor um við Jó hanna svo hepp­
in að fá Auga staði, en ég gat ekki
feng ið jörð nærri Húsa felli. Við
vor um sam mála um að ala börn in
okk ar uppi í sveit og ekki síst hér
inn an um allt það góða fólk sem hér
er í sveit inni. Þeg ar mað ur sér þau
vanda mál sem marg ir glíma við í
dag, get ur mað ur varla þakk að nóg­
sam lega fyr ir að hafa ver ið laus við
það streð allt sam an,“ seg ir Snorri
að lok um.
Þeg ar blaða mað ur kveð ur Auga­
staða bónd ann og geng ur út á hlað
er ekki laust við að hann skilji bet ur
hvað Snorri á við með orð um sín­
um um nátt úr una. Borg ar fjörð ur­
inn blas ir við, bú inn sínu feg ursta
skarti og í hina átt ina gnæf ir ís kald­
ur Ei ríks jök ull sem veit allt sem tal­
að er hér líkt og skáld ið kvað forð­
um.
kóp
„Ég tel að eigi að brúa Norð linga fljót svo menn þurfi ekki að eiga rán dýra, sér út búna
fjalla jeppa til að kom ast inneft ir. Til hvers er að eiga ó spillta nátt úru ef eng inn fær að
njóta henn ar?“ Hér er horft yfir hugs an lega besta brú ar stæð ið á Norð linga fljóti til að bæta
að gengi á Arn ar vatns heiði. Ljósm. mm
Eng an skal undra að Snorri hafi í lengst á þeim fal lega stað sem Auga stað ir eru, í næsta
ná grenni við Húsa fell, fjöll in og jöklana. Mynd in er tek in af bæj ar hlað inu hjá Snorra og
Jó hönnu. Ljósm. mm
Í ferð lít ils hóps fólks haust ið 2006 var Snorri leið sögu mað ur og ó gleym an leg ur sem slík ur
þeim sem nutu leið sagn ar hans, enda mað ur inn haf sjór af fróð leik um heiði hinna ó telj­
andi vatna. Hér eru á samt Snorra þeir Skúli Al ex and ers son sem í þess ari ferð hélt upp á
af mæli sitt og til hægri er Þor steinn Pét urs son kenn ari frá Hömr um. Ljósm. mm