Læknablaðið - 15.12.2003, Blaðsíða 95

SÉRLYFJATEXTAR
Seroxat
GlaxoSmithKline
TÖFLUR; N 06 A B 05 R B
Hver tafla inniheldur: Paroxetinum INN, klóríð, hemihydric. 22,8 mg, samsvarandi
Paroxetinum INN 20 mg. Töflurnar innihalda litarefnið tltantvíoxíð (E171).
Ábendingar: Þunglyndi (ICD-10: Meðalalvarleq til alvarleg þunglyndisköst).
Þráhyggju- oq/eða áráttusýki. Felmtursköst (panic disorder). Félagslegur
ótti/felagsleg fælni. Almenn kvlðaröskun. Áfallastreituröskun.
Skammtar og lyfjagjöf:
Fullorðnir
Þunglyndi: Mælt er með 20 mq á daq sem upphafsskammti, sem má auka I allt
að 50 mg á dag háð svörun sjúklings. Oldruðum skal ekki gefinn stærri skammtur
en 40 mg á dag.
Þrályggju-áráttusýki: Mælt er með 40 mq skammti á dag, en hefja skal meðferð
með 20 mg á dag. Auka má skammt I allt að 60 mg á dag háð svörun sjúklings.
Felmtursköst Mælt er með 40 mg skammti á dag, en hefja skal meðferð með
10 mg á dag. Auka má skammt I allt að 60 mq á daq háð svörun sjúklings.
Félagslegur ótti/félagsleq fælni: Mælt er með 20 mg skammti á dag, sem má
auka I allt að 50 mg á dag háð svörun sjúklings. Skammtur er aukinn um 10
mg hverju sinni eftir þörfum.
Almenn kviöaröskun: Mælt er með 20 mg skammti á dag. Auka má skammtinn
um 10 mg hverju sinni, hiá þeim sjúklingum sem svara ekki 20 mg skammti,
að hámarki 50 mg á dag náð svörun sjúklings.
Áfallastreituröskun: Mælt er með 20 mg skammti á dag. Auka má skammtinn
um 10 mg hverju sinni, hiá þeim sjúklingum sem ekki svara 20 mg skammti,
að hámarki 50 mg á daq náð svörun sjúklings.
Börn Lyfið er ekki ætlað börnum.
Frábendingar: Þekkt ofnæmi fyrir paroxetlni eða öðrum innihaldsefnum lyfsins.
Varnaðarorð og varúðarreglur: Paroxetín á ekki að gefa sjúklmgum samtímis
MAO-hemlum og ekki fyrr en 2 vikum eftir að gjöf MAO-hemla hefur verið
hætt. Eftir það skal hefja meðferð varlega og auka skammta smám saman þar
til æskileg svörun næst. Ekki skal hefja meðferð með MAO-hemlum innan
tveggja vikna eftir að meðferð með paroxetini hefur verið hætt. Hjá sjúklingum
sem pegar eru á meðferð með róandi lyfjum skal gæta varúðar við gjöf paroxetlns,
eins og annarra sérhæfðra serótónín endurupptökuhemla (SSRllyfja), þar sem
við samtímis notkun þessara lyfja hefur verið greint frá einkennum sem gætu
verið vlsbending um illkynja sefunarheilkenni. Eins oq við á um önnur geðdeyfðarlyf
skal gæta varuðar við notkun paroxetíns hjá sjuklingum sem þjast af oflæti.
Sjálfsmorðshætta er mikil þeqar um þunglyndi er að ræða og getur hún haldist
þótt batamerki sjáist. Því þarf að fylgjast vel með sjúklingum I byrjun meðferðar.
Við meðferð á þunglyndistímabilum sjúklinga með geðklofa geta geðveikieinkenni
versnað. Hjá sjúklingum með geðhvarfasýki (mamc-depressive sjúkdóm), getur
sjúkdómurinn sveiflast yfir I oflætisfasann (maníu). Gæta skal almennrar varúðar
við meðhöndlun þunglyndis hjá sjúklinqum með hjartasiúkdóma. Nota skal
paroxetín með varúð hjá sjúklingum með flogaveiki.Við alvarlega skerta lifrar-
og/eða nýrnastarfsemi skal nota lægstu skammta sem mælt er með. Einstaka
sinnum hefur verið greint frá lækkun natrlums í blóði, aðallega hjá öldruðum.
Lækkunin gengur ytirleitt til baka þegar notkun paroxetlns er hætt. Mælt er
með því að dregið sé úr notkun smám saman þegar hætta á notkun lyfsins.
Gláka: Eins og aðrir sérhæfir serótónin viðtakahemlar (SSRI) veldur paroxetín
einstaka sinnum útvíkkun sjáaldra og skal því nota það með varúð hjá sjúklingum
með þrönghornsgláku.
Einungis takmörkuð klínísk reynsla er af samtfmis meðferð með paroxetlni og
raflosti.
Milliverkanir: Vegna hamlandi áhrifa paroxetlns á cýtókróm P450 kerfið I
lifrinni (P450 II D6) getur það hægt á umbroti lyfja sem umbrotna fyrir tilstilli
þessa enzýms, t.d. sumra þrlhringlaga geðdevfðarlýfia (imipramlns, desípramlns,
amitriptýlíns, nortriptýlíns), sterkra geðlyfja af flokki tenótlazlna (t.d. perfenazlns
og tíórldazlns) auk lyfja við hjartsláttartruflunum I flokki 1C (t.d. flekafníðs og
própafenóns).
I rannsókn á milliverkunum in-vivo þar sem qefin voru samtlmis (við stöðuga
þéttni) paroxetln og terfenadln (enzýmhvarfetni fyrir cýtókróm CYP3A4) komu
engin áhrif af paroxetíni fram á lyfjanvörf terfenadlns. Ekki er talið að samtímis
notkun paroxetíns og annarra efna, sem eru enzýmhvarfefni fyrir CYP3A4, hafi
neina hættu I för með sér.
Ekki er talið nauðsynlegt að breyta upphafsskömmtun þegar yefa á lyfið samhliða
lyfjum sem eru þekkt fyrir að örva enslmumbrot (t.d. karbamazepln,
natríumvalpróat). Allar slðari skammtabreytingar skal miða við klínlsk áhrif (þol
og virkni).
Samtimis notkun cimetidíns og paroxetlns getur aukið aðgengi paroxetíns.
Dagleg gjöf paroxetíns eykur Dlóðvökvaþéttni prócýklidlns marktækt; önnur
andkólínvirk lyf gætu orðið fyrir svipuðum áhrifum. Lækka skal skammta
prócýklidins ef vart verður andkólínvirkra áhrifa. Eins og við á um aðra sérhæfða
serótónln endurupptökuhemla getur samtímis notkun paroxetíns og
serótónínvirkra efna (t.d, MAO-hemla, L-trýptófans) leitt til 5HTtengdra verkana
(Serótónlnvirk heilkenni; sjá kafla 4.8). Áhætta við notkun paroxetíns með
öðrum efnum sem verka á miðtaugakerfið hefur ekki verið metin kerfisbundið.
Ber þvi að gæta varúðar ef nauðsynlega þarf að gefa þessi lyf samtímis.Gæta
skal varúðar hjá sjúklingum á samhliða meðferð með paroxetíni og litíum vegna
takmarkaðrar reýnslu njá sjúklingum. Gæta skal varúðar við samtímis notkun
paroxetíns og alxóhóls.
Meðganga og brjóstagjöf: Takmörkuð reynsla er af notkun lyfsins á meðgöngu
oq lyfið skilst ut í brjóstamjólk og á þvl ekki að nota það samhliða brjóstagjöf.
AÍcstur: Siá kafla um aukaverkanir.
Aukaverkanir:
Algengar (>1%J:
Meltingarfæri: Ogleði, niðurgangur, munnþurrkur, minnkuð matarlyst,
meltingartruflanir, hægðatregða, uppköst, truflanir á bragðskyni, vindgangur.
Miðtaugakerfi: Svefnhöfgi, þróttleysi, seinkun á sáðláti, brenglun á
kynlífsstarfsemi, skjálfti, svimi, æsingur, vöðvatitringur, taugaveiklun.
Þvag- og kynfæri: Þvaglátatruflanir.
Augu: Þokusýn.
Húð: Aukin svitamyndun.
Sjaldgæfar (<1%):
Almennar: Bjúgur (á útlimum og I andliti), þorsti.
Miðtaugakerfi: Væqt oflæti/oflæti, tilfinningasveiflur.
Hjarta- og æðakern: Gúlshraðsláttur (sinus trachycardia).
Miög sjaldgæfar(<0.1 %)
AÍmennar: Serótónínvirkt heilkenni.
Blóð: óeðlilegar blæðingar (aðallega blóðhlaup I húð (ecchymosis) og
purpuri) hafa emstaka sinnum verið skráðar, blóðflagnafæð.
Miðtaugakerfi: Rugl, krampar.
Innkirtlar: Einkenm lík ofmyndun prólaktíns, mjólkurflæði.
Huð: Ljósnæmi.
Lifur: Tímabundin hækkun á lifrarenzýmum.
Taugakerfi: Extrapýramídal einkenni.
Augu: Bráð gláka.
Tímabundið of lágt gildi natríums í blóði (gæti verið í tengslum við óeðlilega
seytrun ADH), einkum hjá eldri sjúklingum. Tímabundin hækkun eða lækkun
á blóðþrýstingi hefur verið skráð við paroxetínmeðferð, oftast hjá sjúklingum
sem eru fyrir með of háan blóðþrýstinq eða kviða. Alvarleg áhrif á lifur koma
stöku sinnum fyrir og skal þá meðferð hætt. Sé sjúklingur tekinn snöggleqa af
meðferð geta komið fram aukaverkanir eins og svimi, geðsveiflur, svefntruflanir,
kviði, æsingur, ógleði og svitaköst. Fái sjúklingur krampa skal strax hætta
meðferð.
Ofskömmtun: Þær upplýsingar sem til eru um ofskömmun paroxetins hafa
sýnt að öryggismörk þess eru víð. Greint hefur verið frá uppköstum, útvlkkun
sjáaldra, sótthita, breytingum á blóðþrýstingi, höfuðverki, ósjálfráðum
vöðvasamdrætti, órósemi, kvíða og hraðtalcti við ofskömmtun paroxetíns auk
þeirra einkenna sem qreint er frá i kaflanum „Aukaverkanir". Sjúklingar hafa
almennt náð sér án alvarleqra afleiðinga, iafnvel þegar skammtar allt að 2000
mg hafa verið teknir í einu. Oðru hvoru nefur verið greint frá dái eða breytingum
á njartalínuriti og örsjaldan frá dauðsföllum, yfirleitt þegar paroxetin hefur verið
tekið i tengslum við önnur geðlyf með eða án alkóhóls. Ekkert sértækt mótefni
er þekkt.
Meðferðin skal vera samkvæmt almennum reglum um meðferð við ofskömmtun
á þunglyndislyfjum. Þar sem við á skal tæma magann annað hvort með því að
framkalía uppköst eða magaskolun eða hvort tveggja. I kjölfar magatæmingar
má gefa 20 til 30 g af virkum lyfjakolum á 4 til 6 klst. fresti fyrsta sólarhringinn
eftir mntöku. Veita skal stuðningsmeðferð með tíðu eftirliti lifsmarka og ítarlegum
athugunum.
Lyfhrif: Lækningaleg verkun paroxetíns næst við sértæka hömlun á endurupptöku
serótónins. Paroxetín hemur ekki endurupptöku annarra taugaboðefna.
Séreinkenni þess eru að það hefur nánast enga andkólinvirka, andhistamínvirka
og andadrenvirka eiginleika. Paroxetín hemur ekki mónóaminoxidasa. Áhrif á
hjarta- oq æðakerfi og blóðrás eru minni og færri samanborið við þrihringlaga
geðdeyföarlyfin klómipramln og imipramln.
Lyfjahvörf: Frásogast að fullu trá meltingarvegi óháð því hvort fæðu er neytt
samtimis. Umbrotnar töluvert við fyrstu umferð um lifur. Hámarksþéttni í blóði
næst eftir um 6 klst. Við endurtexna inntöku næst stöðug þéttni innan 1-2
vikna. Dreifingarrúmmál er um 10 l/kg. Próteinbinding er um 95%. Umbrotnar
í óvirk umbrotsefni, sem skiljast út með þvagi og hægðum. Ekki hefur með
vissu verið sýnt fram á samband milli blóðþéttni og kllnískrar verkunar lyfsins.
Helmingunartfmi (plasma er um 24 klst.
Útlit: FÍvítar, sporöskjulaga, kúptar töflur, með deiliskoru á annarri hliðinni og
merktar Seroxat 20 á hinni,
Pakkningar og verð 1. janúar 2003: 20 stk. (þynnupakkað) verð 3.516 kr.;
60 stk. (þynnupakkað) verð 9.107 kr.; 100 stk. (þynnupakkað) verð 14.040 kr.;
mixtúra 150 ml, 2mg/ml verð 3.719 kr,
Hámarksmagn sem ávisa má með lyfseðli er sem svarar 30 daga skammti.
CRESTOR
AstraZeneca: SAMANTEKT Á EIGINLEIKUM LYFS
AstraZeneca^
Crestor 10 mg, 20 mg og 40 mg, filmuhúðaðar töflur. Virkt innihaldsefni og styrkleiki: Hver tafla inniheldur 10 mg, 20 mg eða 40 mg rósúvastatín (sem rósúvastatin kalsíum) Ábendingar: Eðlislæg kólesterólhækkun i blóði (tegund lla, þar
með talin arfblendin ættgeng kólesterólhækkun I blóði) eða blönduð blóðfitutruflun (mixed dyslipidaemia) (tegund llb), sem viðbót við mataræði þegar sérstakt mataræði og önnur meðferð án lyfja (t.d. likamsþjálfun og megrun) hefur ekki borið
viðunandi árangur. Arfhrein ættgeng kólesterólhækkun í blóði sem viðbót við sérstakt mataræði og aðra blóðfitulækkandi meðferð (t.d. LDL siun (LDL apheresis)) eða ef slik meðferð á ekki við. Skammtar og lyfjagjöf: Áður en meðferð er hafin
ætti sjúklingurinn að vera á stöðluðu kólesteróllækkandi fæði, sem skal haldið áfram meðan á meðferð stendur. Skammtur á að vera einstaklingsbundinn og i samræmi við meðferðarmarkmið og svar sjúklings við meðferðinni. Fylgja skal gildandi
viðmiðunarreglum. Ráðlagður upphafsskammtur er 10 mg til inntöku einu sinni á dag og með þessum skammti næst viðunandi árangur hjá meirihluta sjúklinga. Ef nauðsyn krefur má breyta skammti í 20 mg að 4 vikum liðnum. Tvöföldun skammts
i 40 mg ætti eingöngu að hafa i huga fyrir sjúklinga með kólesterólhækkun í blóði á háu stigi og i mikilli hættu á hjarta- og æðasjúkdómum. Crestor má taka á hvaða tíma dags sem er, með eða án matar. Börn: Öryggi og verkun hefur ekki verið
staðfest hjá börnum. Þess vegna er Crestor ekki ráðlagt börnum að svo stöddu. Aldraðlr: Ekki er þörf á að breyta skömmtum. Skammtar hjá sjúklingum með skerta nýrnastarfseml: Ekki er þörf á að breyta skömmtum hjá sjúklingum með
vægt- til meðalskerta nýrnastarfsemi. Crestor er ekki ætlað sjúklingum með mjög skerta nýrnastarfsemi. Skammtar hjá sjúklingum með skcrta lifrarstarfseml: Crestor er ekki ætlað sjúklingum með virkan lifrarsjúkdóm. Frábendingar: Crestor
á ekki að gefa sjúklingum sem hafa ofnæmi fyrir rósúvastatíni eða einhverju öðru innihaldsefni lyfsins, sjúklingum með virkan lifrarsjúkdóm, þar með talið óútskýrða viðvarandi hækkun á transamínösum I sermi eða hækkun á transamínösum i
sermi upp fyrir þreföld eðlileg efri mörk (ULN; upperlimit ofnormal). sjúklingum með alvarlega skerta nýrnastarfsemi (kreatínín úthreinsun <30 ml/mín.), sjúklingum með vöðvakvilla (myopathy), sjúklingum sem fá ciklósporin samtimis, á meðgöngutíma
og við brjóstagjöf og konum á barneignaaidri sem ekki nota viðeigandi getnaðarvörn. Sérstök varnaðarorð og varúðarreglur við notkun. Áhrlf á nýru: Próteinmiga greind með strimilprófi og aðallega upprunnin í píplum, hefur komiö fram hjá
sjúklingum sem höfðu fengið stóra skammta af Crestor, sérstaklega 40 mg en það var i flestum tilvikum timabundið eða ósamfellt. Ekki hefur verið sýnt fram á að prótein í þvagi sé fyrirboði um bráðan eða versnandi nýrnasjúkdóm. Áhrlf á
bcinagrindarvöðva: Eins og gildir um aðra HMG-CoA redúktasa hemla, hefur verið greint frá áhrifum á beinagrindarvöðva t.d. vöðvaþrautum og vöðvakvilla (uncomplicated myalgia and myopathy), hjá sjúklingum á meðferð með Crestor. Greint
hefur verið frá einstaka tilvikum rákvöðvalýsu hjá einstaklingum sem fengu rósúvastatín 80 mg I klinískum rannsóknum en það tengdist stundum skertri nýrnastarfsemi. öll tilvikin löguðust þegar meðferð var hætt. Áhrifá llfur: Eins og á við um
aðra HMG-CoA redúktasa hemla, ætti að nota Crestor með varúð hjá sjúklingum sem neyta áfengis í miklum mæli og/eða eiga sögu um lifrarsjúkdóm. Ráðlagt er að mæla lifrarstarfsemi áður en og þremur mánuðum eftir að meðferð er hafin.
Stöðva ætti meðferð með Crestor eða minnka skammta þess ef gildi transamínasa í sermi eru meira en þreföld eðlileg efri mörk. Milliverkanir við önnur lyf og aðrar milliverkanir: Ciklósporin: Við samtímis meðferð með Crestor og ciklósporíni
var AUC gildi rósúvastaíns að meðaltali 7 sinnum hærra en hjá heilbrigðum sjálfboðaliðum. Samtimis meðferð hafði ekki áhrif á plasmaþéttni ciklósporíns. K-vitamín hemlar: Eins og á við um aðra HMG-CoA redúktasa hemla getur orðið hækkun
á INR við upphaf meðferðar með Crestor eða þegar skammtur er aukinn hjá sjúklingum sem samtimis fá meðferð með K-vítamín hemli (t.d. warfaríni). INR getur lækkað þegar meðferð með Crestor er hætt eða skammtur er minnkaður. Gemfibrózíl:
Eins og á við um aðra HMG-CoA redúktasa hemla, varð tvöföldun á Cmax og AUC rósúvastatins við samtímis notkun á Crestor og gemfíbrózíli. Sýrubindandl lyf: Við samtímis gjöf Crestor og sýrubindandi mixtúru, dreifu sem innihélt ál- og
magnesíumhýdroxíð lækkaði plasmaþéttni rósúvastatíns um u.þ.b. 50%. Áhrifin voru minni þegar sýrubindandi lyfið var tekið 2 klst. á eftir Crestor. Erýtrómýsín: Samtímis gjöf Crestor og erýtrómýsíns leiddi til 20% lækkunar á AUC (0-t) og 30%
lækkunar á Cmax rósúvastatins. Getnaðarvarnalyf til inntöku/hormónauppbótarmeðferð (HRT; hormone rcplacement therapy): Samtfmis gjöf Crestor og getnaðarvarnalyfja til inntöku leiddi til 26% hækkunar á AUC etinýlestradióls og 34%
hækkunar á AUC norgestrels. Þessa auknu plasmaþéttni ætti að hafa í huga þegar skammtur getnaðarvarnalyfs til inntöku er ákveðinn. Konur í klíniskum rannsóknum hafa samt sem áður oft tekið þessi lyf samtimis og þoldist það vel. Önnur
lyf: Samkvæmt niðurstöðum úr sértækum rannsóknum á milliverkunum er engra milliverkana með klíníska þýðingu aö vænta við meðferð með dígoxíni eða fenófibrati. Gemfíbrózll, önnur fíbríð og lípíð lækkandi skammtar (> eða jafnt og 1 g/dag)
af nfacíni (nikótinsýru) auka hættu á vöðvakvilla þegar þau eru gefin samtímis sumum HGM-CoA redúktasa hemlum, sennilega vegna þess að þeir geta valdið vöðvakvilla þegar þeir eru gefnir einir sér. Cýtókróm P450 ensím: Niðurstöður in
vitro og in vivo rannsókna sýna að rósúvastatfn hvorki hemur né hvetur cýtókróm P450 ísóensim. Milliverkanir við rósúvastatín hafa hvorki komið fram við samtimis notkun flúkónazóls (CYP2C9 og CYP3A4 hemill) né ketókónazóls (CYP2A6 og
CYP3A4 hemill). Aukaverkanir: Aukaverkanir sem hafa komið fram við meðferð með Crestor eru venjulega vægar og tímabundnar. Taugakerfi: Algengar: Höfuðverkur, sundl. Meltingarfæri: Algengar: Haagðatregða, ógleði, kviðverkir. Stoðkerfi,
stoðvefur og bein: Algengar: Vöðvaþrautir. Mjög sjaldgæfar: Vöðvakvilli. Almennar aukaverkanir: Algengan Þróttleysi. Eins og á við um aðra HMG-CoA redúktasa hemla hefur tíðni aukaverkana tilhneigingu til að vera skammtaháð. Áhrif á nýru:
Próteinmiga, greind með strimilprófi og aðallega upprunnin í píplum, hefur komið fram hjá sjúklingum á meðferð með Crestor. I flestum tilvikum dró úr próteinmigu eða hún gekk sjálfkrafa til baka þegar meðferð var haldið áfram og ekki hefur
verið sýnt fram á að hún sé fyrirboði um bráðan eða versnandi nýrnasjúkdóm. Áhrifá beinagrindarvöðva: Eins og við á um aðra HMG-CoA redúktasa hemla, hefur verið greint frá áhrifum á beinagrindarvöðva t.d. vöðvaverkjum og vöðvakvilla
(uncomplicated myalgia andmypathy) hjá sjúklingum á meðferð með Crestor. öll tilvik gengu til baka þegar meðferð var hætt. Áhrlfá lifur: Eins og við á um aðra HMG-CoA redúktasa hemla, hefur komið fram skammtaháð hækkun á transaminösum
hjá fámennum hópi sjúklinga sem fengu rósúvastatín; meirihluti tilvikanna voru væg, tímabundin og án einkenna.
Heimildaskrá 1. Olsson AG, McTaggart F and Raza A. Rosuvastatin: a highly effective new HMG-CoA reductase inhibitor, Cardiovascular Drug Reviews 2002; 20(4): 303-328. 2. Jones PH, Davidson MH, Stein EA et al. Comparison of the Efficacy
and Safety of Rosuvastatin Versus Atorvastatin, Simvastatin and Pravastatin Across Doses (STELLAR Trial), Am J Cardiol 2003; 92:152-160. 3. Schuster H on behalf of the MERCURY I Study Group. Effects of switching to rosuvastatin from
atorvastatin or other statins on achievement of international low-density lipoprotein cholesterol goals: MERCURY I Trial. J Am Coll Cardiol 2003 (Suppl): 227A-228A, Abs 1010-149. 4. Blasetto JW, Stein EA, Brown
WV et al. Efficacy of rosuvastatin compared with other statins at selected starting doses in hypercholesterolemic patients and in special population groups. Am J Cardiol2003; 91 (Suppl): 3C-10C. 5. Jones PH for the
STELLAR Study Group. Statin therapies for elevated lipid levels compared across dose ranges to rosuvastatin: low-density lipoprotein cholesterol and high-density lipoprotein cholesterol results. JAm CollCardiol
2003 (Suppl): 315A-316A, Abs 876-2.
Handhafi markaðsleyfis: AstraZeneca A/S, Roskildevej 22, Albertslund, Danmörk. Umboð á íslandi: PharmaNor hf., Hörgatúni 2, Garðabæ. Pakkningastærðlr og verð: Filmuhúðaðar töflur 10 mg: 28 stk.
(þynnupakkað), kr. 4.233; 98 stk. (þynnupakkað), kr. 12.739. Filmuhúðaðar töflur 20 mg: 28 stk. (þynnupakkað), kr. 6.237; 98 stk. (þynnupakkað), kr. 18.551. Filmuhúðaðar töflur 40 mg: 28 stk. (þynnupakkað),
kr. 9.196; 98 stk. (þynnupakkað), kr. 28.168. ATC-flokkun: C 10 A A 07. Afgreiöslutilhögun og greiðsluþátttaka: R, 0. Nánari upplýsingar er að finna í Sérlyfjaskrá. AstraZeneca, maí 2003.
CRESTOR
rósúvastatín
Læknablaðið 2003/89 1011