Læknablaðið - 15.02.2004, Page 61

UMRÆÐA & FRÉTTIR / LÆKNADAGAR
vart að flensan hætti að hafa viðkomu í svínum og
barst beint úr fuglum í menn. Við það varð hún erfið-
ari viðfangs og það glíma menn við þessa dagana þar
eystra.
Magnús sagði gífurlega mikilvægt að rannsaka
smitsjúkdóma og þróa varnarviðbrögð við þeim. Út-
breiðsla þeirra getur haft ófyrirsjáanlegar afleiðingar
fyrir efnahagslíf landa sem fyrir henni verður. Nefndi
hann sem dæmi að tjónið sem varð af HABL sé met-
ið á stjarnfræðilega upphæð sem myndi nægja til að
standa straum af rekstrarkostnaði Landspítalans í
500 ár. Það er því allnokkuð í húfi.
Heilbrigði eykur hagvöxt
Eins og á þessu sést fléttast hagfræðin víða saman við
læknavísindin þessa dagana. Áhuginn á hagfræðilegri
hlið heilbrigðismála leyndi sér heldur ekki á Lækna-
dögum því það erindi sem ég hef oftast heyrt menn
vitna til hélt Þorvaldur Gylfason hagfræðiprófessor
við Háskóla íslands á síðdegismálþingi fimmtudags-
ins.
Þorvaldur ræddi fyrst nokkuð um skipulag heil-
brigðisþjónustu sem hann sagði að mætti alveg
breyta hér á landi. Útgjöld hins opinbera til heil-
brigðismála væru mikil og með því hæsta sem gerist í
heiminum en útgjöld einstaklinga og einkafyrirtækja
með því lægsta sem þekkist innan OECD. Þessu hlut-
falli taldi Þorvaldur brýnt að breyta til að auka jafn-
vægið í heilbrigðiskerfinu.
Það var líka á honum að heyra að hin miklu opin-
beru útgjöld ykju vald stjórnmálaflokkanna yfir
heilbrigðiskerfinu og það væri ekki alltaf til góðs.
Sagði hann það sérstakt einkenni á íslenska heil-
brigðiskerfinu hversu mikil völd stjórnmálaflokk-
anna væru þar og nefndi sem dæmi heimasíður ann-
ars vegar Karólínska sjúkrahússins í Svíþjóð og hins
vegar Landspítalans. Sænska sjúkrahúsið kynnti
stjórnarmenn sína með því að leggja áherslu á sterka
stöðu þeirra í atvinnulífinu enda væru þar forstjórar
margra helstu stórfyrirtækja landsins. Stjórnarmenn
Landspítalans væru á hinn bóginn kyrfilega merktir
listabókstöfum flokkanna og fyrir þeim hefði til
skamms tíma farið sveitarstjóri Grýtubakkahrepps.
Mesta athygli vakti þó sú kenning Þorvalds að út-
gjöld til heilbrigðismála ykju beinlínis hagvöxt. Með
því að kanna fylgni þeirra útgjalda við hagvöxt í lönd-
um heims komst hann að þeirri niðurstöðu að aukn-
ing heilbrigðisútgjalda sem næmi 2,5% af vergri
landsframleiðslu væri líkleg til að auka hagvöxt um
1%. Hann sagði að aukin menntun og heilbrigði
héldust í hendur og hvort tveggja stuðlaði að auknum
hagvexti. Hann var spurður að því hvort ekki væru
einhver takmörk fyrir því sem þjóðir gætu eytt í heil-
brigðismál og svarið var að hann kæmi ekki auga á
þau. Nefndi hann sem dæmi að Bandaríkjamenn
verðu töluvert hærra hlutfalli þjóðartekna sinna til
heilbrigðismála en allar aðrar þjóðir og ekki væri
hægt að kvarta yfir hagvextinum þar í landi.
Sitthvað hafast menrt að,
sumir í hollustunni en aðrír
ekki eins og gengur.
Spurningar og reiptog
Með þessi bjartsýnisorð Þorvalds Gylfasonar í huga
héldu menn áfram að ræða allar hliðar heilbrigðis-
mála og linntu því ekki fyrr en á laugardagskvöldið
þegar árshátíð LR fór fram með miklum tilþrifum á
Hótel Islandi. Meira að segja spurningakeppni
tveggja harðsnúinna liða sem var endapunktur
fræðsluvikunnar snerist um sjúkdómsgreiningar. Þar
kom reyndar í ljós að reynslan og aldurinn skipti máli
þegar úrslitin réðust, ekki krafturinn í reiptoginu.
Hér látum við staðar numið í bili frásögn af
Læknadögum en tökum upp þráðinn að nýju í næsta
blaði.
Samúel og Sólveig Samúelsbörn ásantt Sigtryggi Magnasyni með
Ijóðabókina Bónusljóð sem Andri Snœr Magnason las upp úr.
Listrænar afurðir lækna
Kjallarakvöldið í Þjóðleikhúskjallaranum Geta lœknar afsér list?
sem haldið var miðvikudagskvöldið 21. janúar í tengslum við Lækna-
dagana gerði mikla lukku viðstaddra. Það var fremur fámennt en góð-
mennt, en þessi menningarsamkunda á örugglega eftir að verða vinsæl
í framtíðinni þegar hefð hefur skapast fyrir því að mæta. Tríó Ólafs
Stolzenwalds lék frábæran djass, Andri Snær Magnason las upp úr
ljóðum sínum, auk þess sem hann gaf okkur mjög kómíska sýn á það
hvernig það er að koma úr fjölskyldu þar sem alll úir og grúir af lækn-
um og hjúkrunarfræðingum. Hann gerði þetta á svo skemmlilegan hátt
að hann gaf bestu grínurum landsins ekkert eftir. Síðan sungu og spil-
uðu Sólveig og Samúel Samúelsbörn nokkur lög. Þau skiluðu þessu af
mikilli fagmennsku, fegurð, innlifun og góðri túlkun. Það verður gaman
að fá að hlusta á þau aftur. Sem sagt fyrsta flokks prógramm á fyrsta
Kjallarakvöldinu, ekki að spyrja að undirbúningnum hjá Jóni Steinari.
Vonandi verða þau fleiri Kjallarakvöldin í framtíðinni.
Ólöf Sigurðardóttir
Læknablaðið 2004/90 157