Læknablaðið - 15.02.2007, Blaðsíða 51

UMRÆÐA & FRÉTTIR / FASTANEFND EVRÓPSKRA LÆKNA
þær námsaðferðir sem þeir kjósa í samræmi
við mat á námsþörf þeirra og framboð mennt-
unartækifæra verður að vera nógu fjölbreytt
til að það sé hægt. Einnig þarf að hvetja lækna
til að þróa nýjar lærdómsleiðir og kynna sér
hvernig er hægt að nýta sér sem best nýja
tækni sem getur auðveldað læknismenntun.
6) Sérhver starfandi læknir verður að viðhalda
þeim þáttum aukins starfsþroska sem eiga
við um alla lækna, svo sem góð samskipti,
teymisvinna, draga lærdóm af endurskoðun
og rannsóknum. Á sama hátt verður sérhver
læknir að sinna „sérhæfðum" þáttum við að
auka starfsþroska fyrir hverja sérgrein eða
undirsérgrein sem eiga við um sérsvið lækn-
isins.
7) Sérstakri athygli verður að beina að vinnuum-
hverfi læknisins til að tryggja að þar sé stuðn-
ingur við að hann læri „í starfi". Þannig eru
læknar hvattir til að hugsa um og læra af atrið-
um sem eiga beint við um klínísk störf þeirra.
Læknar eru mikilvægur hluti af teymum í heil-
brigðiskerfinu og hvetja ætti þá til að styðja
við fjölfaglega teymismenntun þar sem hún
snertir umönnun sjúklinga.
8) Læknar ættu einnig að taka þátt í lækn-
ismenntun utan vinnustaðar, svo sem með
lestri, fjarnámi, námi í smáum hópum og klín-
ískum ráðstefnum. Pannig er stutt við þróun
menntunar með vísun til menntunarstaðla
sem ákveðnir eru af utanaðkomandi aðilum.
9) Mikilvægt er að tryggja að menntun sé líka
sinnt þegar vandi kann að hafa komið upp í
heilbrigðisþjónustu. Samkvæmt því ætti að
tengja menntun við klíníska endurskoðun,
endurgjöf frá sjúklingum og öðrum læknum,
sem og skýrslukerfi fyrir klínísk/alvarleg atvik,
til að tryggja að slíkt stuðli að starfsmenningu
þar sem unnið er að því að bæta gæði og ör-
yggí-
10) Læknar ættu að hugsa um það sem þeir hafa
lært og hvernig þeir geti beitt því í klínískum
störfum sínum. Sérhver læknir ætti að fara
reglulega yfir hvernig hann hefur aukið starfs-
þroska sinn, helst með samtali við aðra lækna,
og skoða hvaða sviðum þarf að huga að áður
en næsta mat fer fram. Til að auðvelda þetta
ættu læknar að halda yfirlit um starfsþroska
sinn og helst þannig að tilgreint sé hvað þeir
hafi lært. Slíkt kerfi sem byggir á endurskoðun
settra markmiða við að auka starfsþroska og
þeirra sem hefur verið náð, er einnig grund-
völlur fyrir ábyrgt sjálfsmat, auk þess sem það
styður góða menntun.
11) Til að tryggja að læknar viti að þeir taki þátt
í að auka starfsþroska sinn með formlegum
hætti sem uppfyllir viðeigandi háa gæðastaðla
verður að beita gæðaeftirliti sem byggir á vott-
un atvika til að auka starfsþroska og vottun
veitanda. Yfirleitt er slíkt gert á landsvísu en
hjá Evrópska vottunarráðinu fyrir símenntun
lækna (EACCME) er einnig hægt að staðfesta
vottun fyrir alþjóðlega fundi.
12) Til staðar verða að vera viðeigandi reglur um
formlega starfsemi á sviði aukins starfsþroska.
Allir þeir sem leggja til formlegar leiðir til að
auka starfsþroska verða að fara eftir reglum,
yfirleitt á landsvísu, sem tryggja að slík
starfsemi verði laus við alla hlutdrægni. Fyrir
verður að liggja skýr yfirlýsing frá skipuleggj-
endum og fyrirlesurum um alla mögulega
og raunverulega hagsmunaárekstra, sem og
gegnsæi varðandi fjármögnun fræðslu.
Læknablaðið 2007/93