Læknablaðið - 15.02.2007, Síða 53

Sveinn Runólfsson hjá Landgræðslunni
það við mig hvað þeir séu
ánægðir með þróun mála og
yfirmönnum í ráðuneytinu
finnst þetta gott framtak.
Ólíkir vágestir
Eg var spurður að því í
tengslum við heilsuátakið
hvort ég óttaðist meira að fá
hjartasjúkdóm af völdum of
hás kólersterols eða að hún
Katla hlypi fram hérna megin. Ég vildi ekki gera upp á
milli þessara ógnvalda fyrir mig persónulega, þótt ólíku
væri saman að jafna. Reyndar fáum við ekki Kötluhlaup
alla leið hingað en við gætum fengið á okkur hrikalegt
öskufall. Málið er líka grafalvarlegt með kólestrólið
og víst er að í báðum tilvikum þarf að hafa fulla gát á
hlutunum og taka ábyrgð á sjálfum sér.
Melgresið dýra
Melgresið hefur frá upphafi verið langverðmætasta
tegundin til uppgræðslu hér á landi, segir Sveinn. Það
lifir þar sem enginn annar gróður lifir, og því líður best
í miklu sandfoki. Svo þegar sandfokinu linnir þá kemur
annar gróður og þessi harðgerða jurt víkur góðfúslega
fyrir öðrum tegundum.
Melgresið var líka notað talsvert til manneldis hér
áður fyrr. Öxin voru þreskt svo fræin duttu af, svo
voru þau þurrkuð og loks möluð í steinkvörn. Síðan
var bakað úr þessu brauð sem jafnaðist kannski ekki á
við nútímabrauð en bjargaði mörgum mannslífum. Við
lok Lakagígagossins 1783 var náttúrulega gríðarleg
hungursneyð í Skaftafellssýslu og við vitum að þá
bjargaði melgresið fjölda fólks. Líkt og þá getur þekking
og fyrirhyggja verið bjargvættur í upplýsingasamfélagi
nútímans.
AstraZeneca
annt um líf og líðan