Læknablaðið - 15.03.2007, Síða 55

UMRÆÐA & FRÉTTIR / ÁHUGAMÁL
Gengið á Möðru-
dalsörœfum.
Ljósm. Leifur Jónsson
hversu honum hefur létt að sjá gömlu mennina
fjallhrausta í fönninni. Hefði getað búist við flestu
öðru. Hann kvaðst hafa sigið 80 metra eða á enda
línanna (sem þeir höfðu tiltækar) en síðan klifrað
aðra 80 metra í klettum áður en hann sá og heyrði
til okkar. Við fórum nú að fikra okkur upp ísuga
klettana á mjúkum gönguskíðaskónum. Fannst
mér við hafa verið eilífðartíma í þessu brölti er við
urðum aftur varir við Hallgrím fyrir vestan og ofan
okkur. Hann kom bráðlega til okkar línuenda og
var síðan öryggið haft í fyrirrúmi og allt klifur eins
tryggt og við var komið. Hengjan á fjallsbrúninni
slútti út yfir hyldýpið og nú vorum við á klettasyllu
u.þ.b. 10 metrum undir brúninni. Hér námum við
staðar augnablik og gerðum okkur þá grein fyrir
því að 6 tímar voru liðnir frá því að ég sveif fram
af. Allan þann tíma höfðu félagarnir setið uppi á
brúninni í hífandi skafrenningi og raunar lítt vitað
hvað var að gerast í neðra. Má nærri geta hversu
líðan þeirra hefur verið. Nú var síðasti áfanginn
eftir og var það mér til happs að ekki sást niður
í 200 metra hamrabeltið (Hallgrímskirkjuturn 70
m) og traustir menn á brúninni.”
Upp klifu þeir þremenningar og orðar Leifur
það svo að þegar hann settist loks hjá félögunum
uppi á brúninni voru „ekki viðhöfð mörg orð en
handtakið var þétt”.
Var síðan haldið til baka í skálann og gerði
veður svo vont næstu daga að ekki reyndist
unnt að sækja þá félaga fyrr en þremur dögum
síðar sem kom þó ekki að sök segir Leifur,
því „húsakynnin voru góð og nægur matur”.
Áframhaldandi skíðaganga var afskrifuð þar sem
Leifur hafði misst allan sinn búnað við hrapið.
Höfðu þá félagar úr Flugbjörgunarsveitinni í
Reykjavík verið tæpa þrjá sólarhringa á leiðinni
en ekkert komist vegna veðurofsans. „Björgunar-
sveitarmennirnir voru að vonum vansvefta og
þreyttir við komu og lögðu sig í þrjá klukkutíma.
Svo var hinn ágæti Grímsvatnaskáli kvaddur og
komið af jökli í Jökulheima eftir 6 tíma stapp.
Á leiðinni hafði blaðamaður Morgunblaðsins
samband við mig um farsíma og vildi ferðasögu.
Eg sagðist ekki treysta blaðamanni til að fara
rétt með gegnum síma og bauðst til að tala við
hann er ég kæmi í bæinn. Blaðamaður taldi það
of seint, enginn hefði áhuga á sólarhringsgamalli
frétt og skildi þar með okkur.”
Verða lesendur Lœknablaðsins að gera upp
við sig hvort þeim þykir sagan í frásögur færandi
þó nú sé hún orðin nær 18 ára gömul!
Jöklar í fóstur
Eitt af verkefnum Leifs sem félaga í Jöklarann-
sóknarfélaginu hefur verið mæling á skriðjöklum
og hann orðar það svo að hafa tekið tvo skrið-
jökla Hofsjökuls í fóstur.
Læknablaðið 2007/93