Læknablaðið - 15.05.2008, Side 38

UMRÆÐUR O G FRETTIR
FRAMHALDSNÁM LÆKNA
Hátækni með
mikla snertingu
„Nám í læknisfræði á íslandi hefur á undanförnum áratugum þróast
úr því að vera embættismannaskóli sem útskrifaði lækna yfir í að vera
nám í læknavísindum á það breiðum grundvelli að við lok kandídats-
prófs búi læknakandídatinn yfir nýjustu þekkingu í læknisfræði, hafi
tileinkað sér fagmannlega afstöðu til starfs síns og sjúklinga sinna og
hafi öðlast færni til að hagnýta þekkingu sína til hagsbóta fyrir skjól-
stæðinga sína. Þeir skulu geta tekist á við frekari þjálfun sem læknar
og/eða vísindamenn með skipulagðri leiðbeiningu og eftirliti og hafa
ekki glatað neinum möguleikum hvað varðar val á framhaldsnámi,"
segir Kristján Erlendsson, formaður kennsluráðs læknadeildar HI,
um grunnnám í læknisfræði en fyrstu kandídatar, sem frá upphafi
náms síns hafa numið eftir hinni nýju kennsluskrá sem tók gildi árið
2002, útskrifast í vor. Kristján gegnir jafnframt stöðu framkvæmda-
stjóra sviðs kennslu, vísinda og þróunar á Landspítala og hefur því
góða sýn yfir alla þætti læknanámsins.
Hávar
Sigurjónsson
Kristján segir að við endurskoðun kennsluskrár-
innar hafi verið litið til margra þátta en bendir
sérstaklega á aukna áherslu sem lögð er á kennslu
í samskiptafræði og fagmennsku. „Menn eru
almennt sammála um að það þurfi að leggja
aukna áherslu á að kenna læknum fagmertnsku.
Inn í það tengist samskiptafræðin en strax á 1. ári
er byrjað að kenna nemendum almenn samskipti
og þegar komið er á annað ár er kennt hvernig
nýta megi þessa færni til að ná trúnaðarsambandi
við skjólstæðinga með það að markmiði að safna
saman upplýsingum og búa til sjúkraskrá. Þær
upplýsingar eru einnig nothæfar til rannsókna
þannig að á 3. ári eru nemendur tilbúnir til að
takast á við nokkuð viðamikið rannsóknarverk-
efni. Rannsóknarverkefni 3. árs nema hafa vaxið
að umfangi og orðið æ vandaðri og nú á seinni
árum hafa mörg þeirra verið birt og kynnt bæði
hér heima og erlendis og vakið verðskuldaða
athygli."
Hvaðfelst ígóðrifagmennsku?
„Fyrir utan klínísk vinnubrögð þá er í fyrsta
lagi grundvallaratriði eins og heiðarleiki og ráð-
vendni í hvívetna, ekki síst í samskiptum við
sjúklinga en einnig í samskiptum lækna á milli og
um þetta er til orðið talsvert mikið lesefni sem við
notum okkur. Það má benda á grein landlæknis,
Góðir starfshættir lækna. Læknisstarfið hefur í
rauninni verið að taka miklum breytingum og sér-
staklega inni á sjúkrahúsum þar sem teymisvinna
heilbrigðisstarfsfólks verður æ mikilvægari. Þar
skiptir miklu máli að læknirinn hafi tileinkað sér
hæfni til góðra og faglegra samskipta.
Allstaðar í kringum okkur er verið að tala um
þetta, kenna þetta og prófa í þessu og jafnvel refsa
fyrir ef nemendur standa sig ekki á þessu sviði.
Við höfum einnig tekið þetta inn í inntökuprófið
í læknadeildina en 10% af prófinu fjallar um sið-
fræði og siðferðileg vandamál sem nemandinn á
að tjá sig um. Þar er ekkert endilega eitt rangt eða
rétt svar en þetta gefur góða hugmynd um hver
afstaða nemandans er til slíkra hluta."
Kristján segir að læknadeild njóti þess bæði
og líði fyrir hversu lítil hún er. „Hún er lítil sam-
anborið við hina stóru læknaskóla út í heimi og
þetta setur okkur í ákveðinn vanda við að meta
gæði þeirra breytinga sem við erum að innleiða.
Svigrúmið til vísindalegra rannsókna á gæðum
námsins er takmarkað. Á hinn bóginn er nándin
milli kennara og nemenda meiri en tíðkast víða
erlendis og þetta gefur okkur tækfæri til að ein-
staklingsmiða námið og fylgjast með hverjum og
einum nemanda. Það er ótvíræður kostur. Við
teljum að það hafi orðið mjög jákvæð brey ting við
að leggja niður numerus clausus og taka upp inn-
tökupróf í deildina."
Tölvulíkön, brúður og leikarar
Þegar Kristján er beðinn að nefna fleiri nýjungar
og breytingar sem orðið hafa á kennsluskránni
stendur ekki á svörunum.
390 LÆKNAblaðið 2007/93