Þjóðlíf - 01.06.1987, Síða 50

I N N L E N T
ÞORVARÐUR ÁRNASON
Eins og félagsráðgjöf
Kona á fimmtugsaldri
ÉG VEIT SVO SEM ekki á hverju ég á að byrja. Ég held aö ég sé
ekkert merkileg þótt að ég hafi tekjur sem vændiskona.
Ég giftist mjög ung manni sem var töluvert eldri og reyndari en
ég. Börnin komu fljótlega og þau urðu mörg, þannig að ég hafði
nóg að gera heima. Maðurinn minn var fremur drykkfelldur,
þannig að mikið af peningum fór til vínkaupa og mig vantaði
peninga til að reka heimilið. Ég vildi vera heima en mig vantaði
vinnu. Ég gerðist dagmamma, og tók börn heim til mín. Brátt
komst upp sá kvittur að maðurinn minn væri róni og ekki væri allt í
lagi hér heima hjá okkur. Þetta varð til þess að foreldrar hættu að
biðja mig að passa börn, þótt enginn kvartaði. Eftir þetta fór ég að
vinna úti almenn störf en þetta var illa launað.
Börnin mín stækkuðu og ég skildi við manninn minn. Það var
meiri þörf á tekjum og ekki gat ég lifað á þeim bótum sem ég hef
fengið. Ég hef skriðið niður á ,,féló“ eins og margir, en lítið haft
upp úr því krafsi.
Ég vissi að ég varð að gera eitthvað til þess að hafa peninga. Ég
hef alltaf haft gaman af því að fara út að skemmta mér, tala við fólk
og dansa. Ég hef ekki notað neitt af víni eða öðrum efnum og hef
enga þörf fyrir slíkt.
Smámsaman hafði ég kynnst töluverðum hópi karlmanna sem
vildu hjálpa mér fjárhagslega og við lékum okkur í staðinn. Ég
hafði séð þetta bæði hér heima og erlendis og hafði einnig persónu-
lega reynslu af kynlífi og kunni talsvert fyrir mér í því.
Ég hef aldrei litið beint á þetta sem vændi - frekar sem aðstoð við
karlmenn, hjálp. Ég lít heldur ekki á þennan hóp af mönnum sem
ég þekki sem viðskiptavini, heldur sem vini mína. Þetta er sæmilega
stór hópur sem ég hef fast samband við, svona á milli 15-20 menn.
Langflestir eru giftir, í góðum stöðum og með góð laun. Það getur
verið að mörgum finnist að þeir borgi mér mikið, en það er upp og
ofan. Ég set ekki upp neitt fast, menn borga vel ef þeir eru ánægðir.
Það þarf heldur ekki alltaf að vera að við förum saman í rúmið. Ég
man t.d. eftir einum sem kom og horfði á eina bláa spólu og greiddi
mér 20 þúsund fyrir að horfa á hana og tala við rnig. Mér finnst
algengt að hingað komi menn sem aðeins vilja tala um sín mál,
kynferðis- og kynlífsmál sem þeir geta ekki talað um heima við
sínar konur. Þeir þurfa alls ekki að vera orðnir leiðir á sínum
konum, heldur langar þá til þess að gera eitthvað í rúminu sem þeir
vilja ekki eða þora ekki að biðja konurnar sínar um.
Ég hef líka fengið skrýtna menn í heimsókn, menn sem vilja
kannski fá að berja mig eða láta mig gera eitthvað álíka og bjóða
ofsaháar upphæðir fyrir. Ég vil ekki taka þátt í slíku og ég held að
það séu einmitt þessir menn sem lenda í vandræðum.
Þeir menn sem koma til mín geta komið á öllum tímum sólar-
hringsins, þó aldrei án þess að hringja á undan sér og athuga hvort
allt sé í lagi. Eins fá þeir ekki að koma ef þeir eru fullir. Sjálf fæ ég
talsverða ánægju út úr þessum samböndum mínum, þó ekki sé
annað en að ég veit að ég get veitt flestum þeirra það sem þeir vilja
og eru að borga fyrir.
Ef menn vilja koma til mín verða þeir að þekkja annan mann sem
ég þekki. Þannig reyni ég að tryggja að þetta sé öruggt. Það hafa
komið til mín pör eða hjón og við höfum öll fengið mikið út úr því.
Það kemur líka oft fyrir að hingað hringja konur og biðja mig um
að redda sér manni sem á peninga. Þær eru þá í slæmri aðstöðu - á
að fara að loka rafmagninu, síma eða þurfa að borga húsaleigu og
þær vantar peninga strax. Ég hef oft látið þær hafa nöfn á mönnurn
og þannig hjálpað þeim. Þannig hafa líka aðrar konur náð sér í föst
sambönd sem þær hafa haldið. Hingað kemur líka kona sem vill fá
karlmenn, og þá veit maðurinn hennar um það líka. Þau þurfa bæði
á pening að halda. Vandamálið við þessar konur er oft það að þær
vilja ?kki gera þetta nema fullar eða undir öðrum áhrifum. Þær
vilja vura í feluleik með þetta. Ég er ekki sammála því. Sjálf hef ég
auglýst og reynt að fá konur til þess að vinna með mér í alvöru. Það
er veruleg eftirspurn og ég get alls ekki annað henni. Ég hef t.d.
auglýst og þá fékk ég hauga af bréfum. Ég hef líka hugsað mér að
stofna klúbb og mig langar að gera þetta allt löglegt.
Ég hef líka lent í slæmum mönnum sem viljað hafa mér illt. 1
þeim tilfellum hef ég kallað til lögreglu og þeir hafa alltaf hjálpað
mér. Ég á góða vini á réttum stöðum í bænum og hef ekkert aö
óttast. Það eru án efa margir sem velta því fyrir sér hvernig hægt sé
að leyna svona starfsemi. Það hafa líka komist sögusagnir á kreik
og þá hefur það bitnað verst á börnunt mínum og ættingjum. Þetta
er sárt þar sem það var í og með barnanna vegna að ég náði mér <
tekjur á þennan hátt. Auðvitað eru þau ekki ánægð með starf mitt
og ekki heldur mínir ættingjar, en ég tel mig hafa allan rétt til þess
að velja og ég get ekki sagt að ég sjái neitt eftir því að hafa valiö
þetta sem mína vinnu. Ég meina, ef ég væri nú bara „venjuleg"
kona sem færi á böll og kæmi heim helgi eftir helgi með nýjan
mann, þá myndi enginn segja neitt, en af því að ég tek peninga fyrir
þá er ég mella. Mér finnst þetta ekki rétt. Reyndar eru karlmenn
ekki síður mellur þegar að þeir geta sofið hjá hverri sem er, ef við
skoðum þetta þannig. Ég held að ég sé verulega sjálfstæð og ef eg
myndi fara aftur í sambúð þá yrði það vegna þess að ég elskaði
hann en ekki vegna þess að hann ætti peninga.
Ég hef stundum pælt í því að ef ég hefði viljað læra eitthvað þ;1
væri það félagsráðgjöf eða eitthvað álíka þar sem mér finnst ég
stundum meira í því starfi en því að leika mér við karlmenn
Ég fer reglulega í læknisskoðun og eftir að eyðni kom þá notast
ég við smokka. Þeir eru skilyrði. Reyndar er ég ekki hrædd við
þetta því að ég veit að mínir vinir eru öruggir og ég reyni að vera
það einnig.
Framtíðin. . . Ég er svo sem sæmilega fjárhagslega tryggð en m<g
langar líka stundum til þess að geta verið í fríi og haft minn tíma e"
ég þarf enn á þessari fjárhagsaðstoð að halda til þess að sjá fyrlf
mér og mínum. Den tid, den sorg. . .
50