Þjóðlíf - 01.06.1987, Blaðsíða 71

B ( L A R
* nGaBti trúab ab kunningja mfnum þœtti gott ab troba sér í pípu og stýra þessum
3egnum þrjátíu grábu beygju meb vinstra hnénu á meban!“
Escort með skotti
Ökuferð í Ford Orion CL
ASGEIR Sigurgestsson sálfræðingur og
framkvæmdastjóri Þroskahjálpar segist
haldinn ólæknandi bíladellu. Meðan við
ókum inn í Ford-umboðið í Skeifunni til að
na i Orioninn sem Ásgeir átti að prufukeyra
s,agöi hann mér frá því þegar hann tveggja
ara gamall neyddi föður sinn til að aka með
S1g hring eftir hring um bæinn. Þá var hann
kominn með bakteríuna. „Þú gerir mér tals-
Verðan greiða með því að fá mig í þetta,“
Segir hann og treður í pípu sína. „Mér finnst
SV0 óskaplega gaman að keyra!“
Orioninn beið tilbúinn og við ókum af
stað út úr bænum. Á meðan lét Ásgeir
æluna ganga — um bíla auðvitað.
»1 rauninni er það með bíla eins og fólk,“
Sagði hann. „Fyrstu áhrifin ráða heilmiklu
nnr hvernig viðkynningin verður, a.m.k.
yrst í stað. Það virkar vel á mig að setjast
UPP í þennan bfl. Sætin eru þægileg, fremur
stif en gefa góðan stuðning. Það sést vel á
a a mæla, útsýnið er gott, hliðarspeglar still-
anlegir innan frá sem er til mikilla þæginda,
°g það er gott að halda utan um stýrið. Það
'Ptir miklu máli, því stýrið er nefnilega
Pað af ■ ■ ■
stjórntækjunum sem gefur hvað nán-
QS ,tengsl við bflinn. Þú heldur alltaf um það
su 1 aóndunum og fingurgómunum er snerti-
jj ynjö mjög sterkt — þetta er álíka og
e'slistaumarnir í höndum hestamannsins
hp S®eir er líka hestamaður!). Stýrishjólið í
ssum bíl er mjúkt viðkomu, það er bólstr-
b vel upp í lúkurnar. Mér finnst
að vísu of sleipt, en ég held að það sé
gna þess að það hefur komist bón á það
n®nr hfllinn var þrifinn svo það er ekki að
r a- Stýrishjól á að vera hæfilega stamt.“
var eins °S hún er alltaf í
‘ Javík síðdegis: silaðist áfram innan
bæjarins og út úr honum. Við ákváðum því
að hringsólast á hliðargötum Reykjavíkur
nokkra stund áður en haldið yrði út á Álfta-
nes þar sem Ásgeir býr og nafni hans
rallkappi Sigurðsson, en ætlun okkar var að
sýna honum bflinn og taka vel í hann utan
bæjarins. Það sem hér fer á eftir eru glefsur
úr umsögnum Ásgeirs Sigurgestssonar um
bflinn á hinum ýmsu stöðum í bænum.
„Hér er allt við hendina, stefnuljósin, rof-
inn fyrir ökuljósin, háu og lágu ljósin, rúðu-
þurrkurnar — tveggja hraða og með „let-
ingja“ eins og vera ber, og rúðupissið - það
þarf ekkert að teygja sig, ekki einu sinni
sleppa höndunum af stýrinu, þetta er allt
hérna við fingurgómana. Svona vil ég hafa
það. Þetta er eitthvað annað en á gamla
Chevrolettinum mínum, þó hann hafi nú
verið yndislegur á sinn hátt, en hann væri nú
líka orðinn hálffertugur hefði hans notið við
— blessuð sé minning hans.“ (Þess má geta
að Ásgeir er meðlimur í Fornbflaklúbbnum
og hefur undanfarin tíu ár dundað við að
gera upp gamlan bfl í frístundum, slíkur er
bflaáhugi hans).
Tæknilegar upplýsingar
4-5 manna, framhjóladrifinn,
fimm gfra beinskiptur.
Vél: 1.4 lítra CVH
1-100 km/klst: 12.9 sek.
Hámarkshraði: 167 km/klst.
Farangursrými: 451 lítrar
(Sjá ennfremur í greininni)
Verð: 498.000 (verðskrá 8. maí).
Eftir nokkra hringi kveður Ásgeir upp
þann dóm, að við séum ekki stödd í bfl með
lúxusútfærslu.
„Það eru viðvörunarljós, en ekki mælar
fyrir olíuþrýsting og hleðslu, það er ekki
„pjattspegill" í sólskyggninu svo þú getir
farið yfir síðustu smáatriðin í stríðsmálning-
unni á leið í samkvæmi, og það er ekki
snúningshraðamælir svo þú vitir hvort þú ert
að þenja vélina meira en góðu hófi gegnir.
En sá sem vill hafa allt þetta getur vissulega
fengið það með því að borga fleiri krónur,
kaupa dýrari útgáfu af bflnum. Sá búnaður
sem við höfum hérna í kringum okkur er
hins vegar alveg nægjanlegur fyrir alla
venjulega brúkun. Mér segir svo hugur að
fæstir sem eru t.d. á bfl með snúningshraða-
mæli fylgist í rauninni með honum í akstri.
Fólk fær það á tilfinninguna hvort það er að
ofbjóða vélinni með háum snúningi. Ég
vona það a.m.k. — annars er voðinn vís!
Það er miklu frekar að það vanti pjatt-
spegil; ég held að slíkur spegill hafi meira
notagildi en snúningshraðamælir."
OG NÚ ERUM við búin að aka góða stund
um bæinn og bfllinn farinn að venjast nokk-
uð. í Álfheimunum dettur upp úr Ásgeiri að
þetta sé asskoti lipur bíll. „Fislétt kúpling —
einhver var að reyna að skíra þetta „tengslis-
fetil" en þá held ég sé skárra að segja bara
kúpling, en það vantar betra orð. Það er
þægilegt að skipta um gír. Og bremsurnar
vinna mjög vel. Það er létt ástig án þess þó
að þær „negli“ við minnstu snertingu eins og
amerísku power-bremsurnar; maður fær
mjög fljótt tilfinningu fyrir því hvað maður á
að stíga fast til þess að hægja á og hvað þarf
til að nauðbremsa. Þessi tengsl milli manns
og bfls eru mjög mikilvæg, rétt eins og milli
manns og hests, að þeir finni hvor annan. í
báðum tilvikum gerist það með höndum og
fótum.“
í Þingholtunum gaf Ásgeir stýrinu eink-
unn. „Ég verð að segja að þetta er furðu létt
stýri miðað við að það er ekki vökvastýri —
eða aflstýri eins og farið er að kalla það, það
er nú reyndar ágætisorð — og að þetta er
framdrifsbfll. Þeir vilja vera dálítið þyngri í
stýri en afturdrifsbflarnir, en þessi er ekki
þannig. Það er auðvelt að snúa því þegar
maður er að vinda sér út úr og inn í stæði, en
ákveðin festa á ferð. Við prófum betur á
eftir hvernig hann hagar sér á meiri ferð,
hvað hann er fastur í rásinni.“
VIÐ RENNDUM suður Hafnarfjarðarveg-
inn og nú hafði umferðarþunginn minnkað
mjög. „Mér sýnist," sagði Ásgeir eftir drjúg-
an spöl, „að það þurfi að koma því til skila
til væntanlegra kaupenda að hann er dálítið
varasamur að því leyti að maður finnur ekki
mikið fyrir hraðanum. Maður er kominn í
. . . rað áður en maður veit af (þú nefnir
ekki hraðann!). Það er rétt að vara við því,
sérstaklega við þá sem hafa verið á höstum
brokkurum áður — ég nefni engin nöfn. Og
það er fullt af gírum — gír fyrir hvers manns
smekk.“
71