Listin að lifa - 01.03.2004, Side 24

Gullastokkurinn: Ég kom fljótlega á skemmtinefnd til
að koma með efni til skemmtunar og fróðleiks á næsta
fundi. Sá siður hefur haldist, lesið upp úr bókum, sýndar
litskyggnur, en oft flutt frumsamið efni af fjölbreyttum
toga. Eftir smátíma sló ég fram þeirri hugmynd að halda til
haga efninu sem ekki hafði birst á prenti og geyma í vörslu
félagsins. Það hefur síðan verið geymt í möppum og á
tölvudiskum. Félagið var svo lánsamt að fá Magnús Sig-
urðsson á Gilsbakka til að halda utan um safnið, en kona
hans, Ragnheiður Kristófersdóttir, átti hugmyndina að heit-
inu.
Efnið má aðeins nota innan félagsins, nema höfundar
leyfi annað. Ætlunin er að fela skjalasafni héraðsins efnið
til varðveislu þegar frá líður. I fyrravor höfðu 18 höfundar
lagt 53 ritsmíðar og ljóð í Gullastokkinn og 5 sönglög. Ég
er þó nokkuð montin af Gullastokknum og vonast til að
haldi áfram að hækka í honum og tilvist hans hvetji félaga
okkar til ritstarfa, ágætrar tómstundaiðju fyrir aldraða.
Örnefnaskráningin: Ánægjulegt var þegar félagið fékk
viðurkenningu á Degi íslenskrar tungu vegna ötuls starfs að
örnefnaskráningu sem er enn í gangi. Annað verkefni þessu
skylt var að skrá öll borgfirsk ömefni sem sögur og sagnir
eru tengdar við. Örnefnin, sem skiptu að lokum hundruð-
um, voru afhent Ungmennasambandinu sem fjölfaldaði
efnið og dreifði því í skólana í héraðinu. Vonandi á það eft-
ir að ýta undir áhuga ungu kynslóðarinnar á umhverfi sínu.
Ég lét af formennsku á síðasta aðalfundi (vorið 2003)
enda þá búin að gegna starfinu í 6 ár, tvö kjörtímabil. Ég er
mjög þakklát fyrir frábært samstarf sem aldrei bar skugga
á. Eftir stendur ávinningurinn að hafa kynnst öllu þessu
góða fólki, hann er er ómetanlegur.
Þórunn skilur eftir sig mikið af handskrifuðum greinum,
bæði frá bernskuárum og heimildir frá sínu staifi. Þessi
grein er byggð á slíku handriti.
Myndir, munir og
minningar
Heimilisibnabarsýning félagsins vorib 2003
í Reykholti
Á fundi í Brúarási haustið 2002 stakk Edda Magnúsdóttir á
Hóli upp á því að félagið stæði fyrir heimilisiðnaðarsýn-
ingu. Félagsmenn tóku þessu fagnandi og Eddu var falið
að sjá um framkvæmdir, ásamt þeim sem hún kysi til liðs
við sig. í hverju horni upphófst fjörugt samtal og umræðu-
efnið alls staðar var - hvað getum við sýnt, hvar og
hvenær?
Áður en langt leið var hún búin að skipta félögunum í
vinnuhópa þar sem hver og einn fékk hlutverk í samræmi
við áhugamál og getu. Hún útvegaði húsnæði í hótelinu í
Reykholti og ákveðið var að stefna að sýningu þar um
páskana, ekki einhvers staðar úti í horni, heldur í aðalsal
hótelsins.
Gaman er að sjá mjólkurpóstinn unga - fyrir tíma brúsapalls-
ins og mjólkurbílstjórans!
Hér sviðsetur Árni bóndi gamla tímann. Klæðist íslenskum
fatnaði og ber meis með heyi á baki, en í svona rimlakassa
var heyið borið fyrir gripina.
Þorvaldur í Brekkukoti var ráðinn til að stjóma leiklestri
úr gömlum, íslenskum leikritum sem sett höfðu verið á
svið í héraðinu: Pilti og stúlku, Skugga-Sveini, Manni og
konu, Gullna hliðinu og íslandsklukkunni. Allt annað sáu
félagsmenn um.
Frábært var að komast að raun um að þama var verkefni
sem allir höfðu áhuga á og voru samtaka um að standa
myndarlega að. Edda hafði alla þræði í hendi sér og hélt
undirbúningsfundi eftir þörfum. Við Edda vorum í góðu
sambandi og hún lét mig sem fulltrúa stjórnar fylgjast með
því sem hún var að undirbúa.
Er ekki að orðlengja það að sýningin Munir, myndir og
minningar var opnuð á skírdag, var opin alla páskana og
vikuna á eftir eða í ellefu daga alls. Þarna var margt um að
vera. í sölubúð var hægt að kaupa fallega, handunna muni
eftir félagsmenn, og rit sem innihélt sýningarskrá og kynn-
ingu á félaginu og Gullastokknum ásamt sýnishomum úr
honum.
Hátíðlegt var að hefja dagskrána hvem sýningardag með
flutningi prúðbúinna skólabama á ljóðum eftir borgfirsk
ljóðskáld. Krakkarnir lásu svo vel að þau hafa áreiðanlega
kornið við hjartað í mörgum ömmum og öfum.
24