Frjáls verslun - 01.11.2007, Blaðsíða 129
F R J Á L S V E R S L U N • 1 1 . T B L . 2 0 0 7 129
spilaði Veigar um tíma með Mezzoforte og Milljónamæringunum.
Árið 1998 fluttist fjölskyldan til Los Angeles þar sem Veigar fór í
eins árs sérnám í kvikmyndatónsmíðum við University of Southern
California en síðan þá hefur hann starfað í Los Angeles.
grúskað í tónsmíðum
„Mér fannst strax mjög gaman að spila og þegar allir fengu stereógræjur
í fermingargjöf fékk ég Roland hljómborð. Síðan byrjaði ég í
hljómsveit á unglingsárunum og skólastjóri tónlistarskólans í Keflavík,
Kjartan Már Kjartansson, leyfði okkur að nota tónlistarskólann um
helgar til að æfa. Ég hafði alltaf grúskað í tónsmíðum en það var ekki
fyrr en löngu síðar í Miami, þegar ég átti að semja hljómsveitarverk
við brot úr kvikmynd sem gekk vonum framar, að ég varð heillaður
af tónsmíðunum og ákvað að þær ætlaði ég að leggja fyrir mig. Það
hefur í raun aldrei komið til greina að starfa við eitthvað annað en
tónlist þannig að þegar fólk spyr af hverju
ég valdi tónlistina er mitt svar einfaldlega að
tónlistin hafi valið mig,“ segir Veigar.
spilað á kókdósir
Veigar hefur nú samið fjöldann allan af
tónlist bæði í kvikmyndir og auglýsingar
vestanhafs, m.a. fyrir Beowulf (Bjólfskviðu),
Da Vincilykilinn og Batman Begins, en
segir það hafa verið tilviljun hvernig sá ferill
hófst. Einar Þorsteinsson, vinur minn, starfar sem auglýsingaklippari
í Los Angeles og vildi fá mig í verkefni fyrir nýstofnaða bíóbrotadeild
innan auglýsingafyrirtækis sem hann starfar hjá. Þar var ég beðinn
um að semja á nokkrum klukkutímum í allt öðrum stíl en ég var
vanur og notaði meðal annars kókdósir og ritvélar til að semja
frumlega tónlist.
Þetta gekk síðan einstaklega vel og á eftir fylgdi röð af verkefnum,
en síðan þá hef ég unnið jöfnum höndum að bíóbrotum (trailers),
kvikmyndatónlist og auglýsingum í bland við klassíska tónlist. Um
þessar mundir erum við að vinna í því að stækka reksturinn þar sem
Hollywood og afþreyingarheimurinn breytist afar hratt með aukinni
tækni. Framleiðslu og skilaferlið er orðið það hratt að nú er minna
falast eftir sérsaminni tónlist og frekar beðið um tónlist sem er tilbúin
í safni, sem framleiðendur geta þá haft aðgang að ef ske kynni að
einhverjum stefjum þyrfti að skipta út með litlum fyrirvara.
Við Sirrý höfum því smám saman verið að færa okkur yfir í að búa
til tónlistarsöfn og erum að flytja það yfir á næsta stig núna með því
að ráða til okkar fleiri tónskáld. Við erum aðeins tvö í fyrirtækinu og
hingað til hef ég að mestu samið einn en ráðið til mín fólk þegar þess
hefur þurft, s.s. útsetjara, tæknimenn, hljóðfæraleikara, upptökufólk
o.s.frv.
Félagslega sakna ég líka mikið félagsskaparins sem ég hafði þegar ég
var að spila í hljómsveitunum í gamla daga svo það verður gaman að
fá fleiri til liðs við sig. Við stækkunina mun ég hafa yfirumsjón með
framleiðslunni ásamt því að semja sjálfur. Við eigum hliðarfyrirtæki
hér heima sem mun tengjast fyrirtækinu úti að einhverju leyti og eins
hef ég áhuga á að nýta krafta íslensks tónlistarfólks að einhverju leyti
þegar fram líða stundir,“ segir Veigar.
Er ekki mikil samkeppni í þessum geira?
„Það er rosaleg samkeppni í öllum störfum afþreyingariðnaðarins
en mín skoðun er sú að menn eigi að gera það sem þeim finnst
skemmtilegast og finnst þeir gera vel og þá ná þeir árangri. Áður
gerði ég mér líka ekki grein fyrir því hvað væru margar leiðir innan
þessa starfsviðs, auglýsingar, heimildamyndir og kennslumyndir svo
eitthvað sé nefnt og ekki má gleyma internetinu og tölvuleikjunum
sem eru rétt að ryðja sér til rúms, þannig að tækifærin fyrir tónskáld í
dag eru endalaus. Aftur á móti finnst mér dálítið há mörgu listafólki,
sama í hvaða listgrein það starfar, að vera of
upptekið af listinni.
Fólk lærir sína listgrein í háskóla en
kann kannski ekkert að reka fyrirtæki og er
þar með hent út í djúpu laugina að loknu
námi. Þó þetta hafi nú lagast eitthvað vantar
viðskiptatengda menntun í listakennslu og
ein af ástæðunum fyrir því að ég valdi
University of Miami var einmitt sú að þar er
einnig lögð áhersla á slíkt. Eins skiptir öllu
máli í þessum geira að koma sér upp samböndum og þá er mikilvægt
að kunna að fara á fundi, tala við fólk og selja sig af öryggi, menn
verða að taka því sem gefnu að þeir hafi hæfileika og vera tilbúnir að
grípa gæsina þegar hún gefst,“ segir Veigar.
Rós í hnappagatið heima
Nú á haustdögum frumflutti Sinfóníuhljómsveit Íslands Rætur,
konsert fyrir saxófón eftir Veigar, byggðan á alkunnum íslenskum
þjóðlögum á borð við Sofðu unga ástin mín og Hættu að gráta
hringaná. Verkið vann Veigar í samvinnu við félaga sinn Sigurð
Flosason saxófónleikara, en þeir áttu það sameiginlegt að hafa lengi
langað til að vinna slíkt verk í sameiningu. „Við Sigurður höfum oft
unnið saman í gegnum tíðina og þetta var skemmtilegt verkefni sem
tókst vel upp, ég er jú Íslendingur í útlöndum og það er ríkt í okkur
að langa til að gera eitthvað heima og fá rós í hnappagatið hér,“ segir
Veigar.
Íslenskur innblástur
Veigar segist vera kominn til að vera í Bandaríkjunum enda gefist honum
þar mun fleiri tækifæri til að nýta menntun sína. Fjölskyldan kemur þó
reglulega í heimsókn til Íslands og Veigar segist oft fá innblástur hér
sem hljóti að skila sér út í tónlistina þar sem fólk taki eftir því að hún sé
frábrugðin því sem gengur og gerist vestanhafs.
veigar hefur nú samið
fjöldann allan af tónlist bæði
í kvikmyndir og auglýsingar
vestanhafs, m.a. fyrir Beowulf
(Bjólfskviðu), Da vinci-lykilinn
og Batman Begins.
maRKaðsmál