Ægir - 01.08.2007, Blaðsíða 31

31
um við hafsvæðinu í kringum
Ísland upp í átta svæði (mynd
1) og höfðum til viðmiðunar
svæðaskiptingu sem notuð
hefur verið í svokölluðu
BORMICON líkani á Hafrann-
sóknastofnuninni (Gunnar
Stefánsson og Ólafur Karvel
Pálsson, 1997). Árinu var
skipt í ársfjórðunga til að
kanna hvort greina mætti árs-
tíðabundnar göngur ufsa og
einnig til útreikninga á árs-
tíðabundinni sókn. Sókn fiski-
skipa var stöðluð þannig að
mögulegt var að fá heild-
arsókn innan hvers svæðis og
ársfjórðungs. Hlutfall merktra
fiska innan hvers svæðis var
síðan metin út frá sókn innan
svæðis m.t.t. ársfjórðungs og
stærðar svæðisins.
Niðurstöður
Þegar búið var að staðla end-
urheimtur m.t.t. sóknar komu
flestar endurheimtur ávallt frá
merkingarsvæðinu sjálfu
(mynd 6). Hlutfall end-
urheimta innan merking-
arsvæðis var lægst (38,1%) á
svæði 6.7, austur af landinu
en hæst (83,2%) á svæði 9 við
suðurströndina. Ef lagðar
voru saman endurheimtur á
merkingarsvæðunum og
þeirra tveggja svæða sem
voru aðliggjandi var hlutfallið
lægst (80,4%) á svæði 6.7 en
hæst (98,4%) á svæði 1 (vest-
ur af landinu). Endurheimtu-
dýpið breyttist marktækt yfir
árið. Frá ágúst til loka mars
var endurheimtudýpið að
meðaltali um 200 metrar. Frá
lokum apríl minnkaði end-
urheimtudýpið og varð
minnst í júní eða um 110
metrar, en jókst síðan smá
saman eftir það. Skýringarnar
á þessu gætu bæði legið í árs-
tíðabundnum göngum ufsa
upp á landgrunnið yfir sum-
artímann ásamt því að á þess-
um tíma er meiri sókn með
veiðarfærum sem veiða ufs-
ann grynnra s.s. handfærum.
Ef ufsi endurheimtist utan
merkingarsvæðis síns var
töluverður munur á því hvort
algengara væri að hann end-
urheimtist á svæðum réttsælis
eða rangsælis við merking-
arsvæðin. Ufsi merktur á
R A N N S Ó K N I R
Mynd 4. Rannsóknabátur Hafrannsóknastofnunarinnar Einar í Nesi í eigu sem var notaður við merkingar úti fyrir Norðurlandi og að hluta til við Suðvesturland.
Mynd 5. Merktur ufsi tilbúinn til sleppingar.