Tímarit Máls og menningar - 01.05.1951, Blaðsíða 9

KAI MOLTKE:
Kórea í stríði
I. Framvindan norðan og sunnan 38. breiddarbaugs
1
Þegar Kóreu ber á góma og nöfnin Norður- og Suður-Kórea suða oss
í eyrum, eins og um tvö ríki væri að ræða, má það ekki gleymast, að
Kórea er eitt land og íbúar hennar ein þjóð. 38. breiddarbaugurinn,
sem látinn var gilda sem markalína milli Rússa og Bandaríkjamanna,
er þessi tvö stórveldi hernámu landið í styrjaldarlok, er engin landa-
mæri, enda ekki talinn það af nokkrum Kóreubúa. En um þessa línu
hefur hið ógæfusama Iand verið klofið sundur af algeru handahófi hin
síðustu ár, og eftir langvinnt þóf og hatrama togstreitu leiddi það að
lokum til þess, að þjóðin barst á banaspjót í blóðugri innanlandsstyrj-
öld.
Um stjórnarfarið norðan og sunnan 38. breiddarbaugs er það að
segja, að það er tvennt ólíkt, enda komið á með næsta ólíkum hætti.
Stjórn Suður-Kóreu hefur aldrei verið annað en sérstjórn fyrir þann
landshluta einan — og meira að segja aðeins nokkurn hluta landsmanna,
hægri flokkana einvörðungu. Auk þess var henni komið á koppinn
fyrir beinan tilverknað Bandaríkjanna, væri óhugsanleg án stuðnings
þeirra, og er því einnig ómenguð leppstjórn. Þegar bandaríska hernáms-
liðið kom til Suður-Kóreu í september 1945, lét það verða sitt fyrsta
verk að leysa upp og reka allar alþýðunefndirnar, er sprottið höfðu
upp um gervallt landið jafnskjótt og japanska herliðið hvarf þaðan á
brott (í Norður-Kóreu var aftur á móti ekki amazt við nefndum þess-
um, og með starfi þeirra var grunnurinn lagður að stjórnskipan þess
hluta landsins). Bandaríkjamenn fluttu sem sé með sér manninn, sem
ætlað var að stjórna Suður-Kóreu í umboði þeirra. Sá maður var
Syngman Rhee, kallaður forseti landsins og æðsti valdamaður til þessa