Tímarit Máls og menningar - 01.05.1951, Qupperneq 11

KÓREA í STRÍÐI
129
Hið nýkjörna þjóðarráð kom síðan saman í Pjongjang í september
1948 og myndaði stjórn þá, er nú er talin stjórn Norður-Kóreu. En
vitanlega var hún skipuð til þess að stjórna landinu öllu. Eins og þegar
er sagt, var þjóðarráðið kosið af fólki jafnt sunnan sem norðan hins
nafnfræga breiddarbaugs. Og í því voru Suður-Kóreumenn í meiri-
hluta, sem og eðlilegt var, þar sem fólksfjöldinn var meiri þar. Héruðin
norðan baugsins höfðu 212 fulltrúa, suðurhéruðin 360.
I þjóðarráðinu áttu allar stéttir fulltrúa, en vinnandi stéttirnar þó
flesta, þar sem þær voru yfirgnæfandi meirihluti þjóðarinnar. Þar áttu
sæti 192 bændur, 152 þjónustumenn, 29 smáiðnrekendur, 22 kaupsýslu-
menn, 7 handiðnamenn, 33 geistlegrar stéttar o. s. frv.
Langflestir fulltrúanna höfðu tekið virkan þátt í andstöðuhreyfing-
unni gegn Japönum. 287 höfðu barizt gegn hinum japönsku kúgurum
með vopn í hönd, og 248 höfðu setið í fangelsum þeirra. Þar að auk
höfðu 158 suður-kóreskir fulltrúar komizt í kynni við fangelsi Syng-
man Rhees. Meðlimir þjóðarráðsins í Pjongjang voru því menn með
sögu að baki, hertir í baráttu og þrautum.
Af allt öðru sauðahúsi voru þeir, sem skipuðu „þjóðþingið“ i Seoul
og stjórna áttu Suður-Kóreu. Margir leiðtoganna voru innfluttir menn,
sem höfðu dvalizt erlendis langtímum saman, sumir í áratugi, og voru
lítt kunnugir málum og högum þjóðar sinnar. Augljóst er, að slíkir
menn stóðu illa að vígi í samkeppni við hina reyndu og þjálfuðu norð-
anmenn. Allt hið seinheppna valdabrask Bandaríkjamanna í Suður-
Kóreu grundvallast í raun og veru á þeirri kórvillu og þeim fáránlega
barnaskap, að hægt sé að neyða upp á stríðandi Asíuþjóð með áraþús-
unda menningarerfðir pólitískum leiðtogum og stjórnendum af sama vél-
genga rembilæti og amerískur auðhringur skipar fulltrúa sína og útbú-
stjóra í öðrum hlutum heims.
Yfirburðir norðurkóresku leiðtoganna komu ekki sízt fram í því,
hve lagnir þeir voru að safna undir merki sitt hinum ólíkustu félags-
öflum og hugmyndastefnum meðal Kóreubúa. Af auðskildum ástæðum
hafa blöð vesturveldanna kosið sér nafngiftir, sem þau víkja aldrei frá.
Þau tala ávallt um kommúnistana í Norður-Kóreu. Að sjálfsögðu er
þessi nafngift algerlega villandi. f hinni kóresku þjóðfylkingu eru auð-
vitað bændur og verkamenn fjölmennastir, þar sem þeir eru meirihluti
þjóðarinnar. En innan hennar rúmast auk þess fjöldi borgaralegra
Tímarit Máls og menningar, 2. h. 1951 9