Tímarit Máls og menningar - 01.05.1986, Blaðsíða 85

Thor Vilhjálmsson
Minnissnifsi
Ragnar býður heim í kaffi eftir hljómleika Göggu Lund. Þar var
Laxness og sat á tali við Göggu Lund og spilara hennar Rauter sem er
frá bænum Karlsró í Austurríki.
Ekki skil ég hvernig þetta söngfólk er útbúið, segir Laxness: að
geta staðið í klukkutíma fyrir framan públikum og sungið ha, — og
farið svo í selskab og verið eins og ekkert sé og skemmtileg og gáfuð,
ekki skil ég það. Þegar ég er búinn að vinna þá er ég alveg kapútt,
épuisé, ég sé ekki, ég heyri ekki þótt talað sé við mig, ég er alveg
búinn að vera. Eftir þriggja tíma vinnu ganz kaput.
I stofunni eru tónlistarmenn og bankamáladoktorar og frúr með
markmiðslausan ábyrgðarþunga á dreifðum miðflótta.
Samræðurnar eru lausar í sér og fara halloka fyrir tiltrekkiríi
lystilegra matveitinga og Ragnar er á harðahlaupum með risastórar
rjómatertur, sveiflar brandi sínum yfir kökunni eins og kósakki með
bjúgsverð að saxa niður herdeild, vippar fjallskákum úr kökunni á
diskana svo augu festir ekki á. Ef einhver púnkcur er að finnast í
samræðunni þá kemur rjómatertuskámáni pompandi niður á diskinn
slítandi sundur hina ósýnilegu þræði geðblöndunar, og rjóminn er
einn ofar hverju efni.
Eg er svo ógurlega svöng, segir Gagga Lund.
Fastarðu kannski daginn sem þú syngur? segir Laxness.
Næstum því, svarar Engel Lund. Eg drekk bara mjólk þann dag-
inn.
Þykir yður mjólk góð? spyr einhver.
Eg hata mjólk, svarar Gagga Lund.
Undirleikarinn Rauter hverfur út í horn og finnur að máli fiðlu-
meistarann Björn sem nam í Vín.
R: Ach Vín, segir annar.
B: Jaja Vín, segir hinn.
211