Tímarit Máls og menningar - 01.05.1986, Blaðsíða 72

Tímarit Máls og menningar
skrúðgöngunni líkt og fátækt ræksni sem er háborin skömm. Hvað
yrði sagt um mig, húsmóður þína? Að ég láti þig jafnvel svelta og ég
hirði af þér kaupið.
Eg fer á morgun og fæ mér eitthvað ef yður finnst það rétt.
Vitaskuld, telpa mín, það vekur aðdáun að vera aðlaðandi. Þú
hefur verið mér þæg í starfi og nú kaupi ég á þig það nauðsynlegasta.
Svo ertu ung og alls ekki ófríð. Hver veit nema þeir sem selja naut-
gripi á hátíðinni líti þig hýru auga.
Lída Sál hlustaði án þess hún heyrði. Hún þvoði ílátin, var hugsi
og íhugaði hvaða hugsun sólsetrið hafði vakið hjá henni. Verst var
það að skafa af pottunum og pönnunum. Hvílík ógæfa! Hún varð að
hreinsa pottana að innan með vikursteini uns kámið hvarf úr botnin-
um. Síðan nuddaði hún þá að utan og barðist gegn fitunni með
dufti.
Ljóminn af spegli tunglsins gerði nóttina bjarta sem dag. Sá var eini
munurinn að núna var kaldara en á daginn þó hábjart væri.
Spegillinn er ekki í órafjarlægð, sagði Lída Sal og bjó hugsun sína í
orð. Hann er nokkuð stór, næstum eins og stöðuvatn.
Lída Sal tafðist ekki lengi í herbergi sínu. Hún þurfti að snúa heim
aftur áður en morgnaði og afhenda blindingjanum Friðilsfötin, svo
hann gæti fengið þau Alvísúrunum. Æ, en áður varð hún að skoða sig
í stórum spegli, seiðurinn gerði sínar kröfur.
Otti greip Lídu Sal í fyrstu úti í auðn sveitarinnar. En brátt
vöndust augun trjálundunum, steinum og skuggum. Hún sá svo vel
að henni þótti hún ganga í birtu skýjaðs dags. Hún hitti engan á
leiðinni, klædd sínum furðuklæðum, ella hefði sá tekið á rás líkt og
hann hefði mætt djöfullegri sýn. Stúlkan var dauðhrædd við að hún
líktist hrævareldi, logandi blysi, perluregni eða glitrandi vatnsöldum
sem gætu sorfið hana í gimstein í mannsmynd óðar en hún kæmist að
vatninu og horfði í flötinn klædd fötum sem Felípe Alvísúres átti að
bera á hátíðinni.
Lída Sal leit af slútandi barði á uppblásnum bakka. Rofabarðið
ilmaði af moldarhruni. Stúlkan stóð innan um naktar rætur og hrunið
grjót og virti fyrir sér hinn víða grænleita vatnsspegil sem var blár og
djúpur undir lágum skýjaslæðum, tunglsgeislum og rökkurdraum-
um. Stúlkunni þótti hún vera gerbreytt. Var þetta hún sjálf? Var hún
Lída Sal? Var þetta kynblendingsstúlkan sem þvoði ílát í matstofu
198