Tímarit Máls og menningar - 01.09.1986, Blaðsíða 131

Þetta atvik verður til þess að Edda
sem venjulega er kát og hress, dregur sig
inn í skel og gengur um með fýlusvip,
hinum stelpunum til skapraunar.
Ekki bætir það úr skák að Gréta
æskuvinkona hennar er byrjuð að vera
með strák og hefur gleymt að segja
Eddu frá því:
Gréta er farin að vera með Sigga
Valda. Og hún hefur ekki einu sinni
nefnt það við mig fyrr en í dag.
Mikið að maður þurfti ekki að toga
það út úr henni með töngum. (Bls.
44)
Edda er afbrýðisöm og full sjálfsmeð-
aumkunar, bólurnar á enninu eru að
gera hana brjálaða, hún er sígrátandi og
alveg úti á þekju í skólanum. Astandið á
heimilinu er heldur ekkert til þess að
hrópa húrra fyrir. Pabbi hennar er á
stöðugum „fundum", og „mamma er á
fullu í snobbinu" (bls. 74). Þau nenna
aldrei að gera neitt skemmtilegt og Edda
nær engu sambandi við þau. Mamma
hennar er gjörsamlega lokuð og sýnir
engan skilning, úr þeirri átt fær Edda
ekkert nema yfirheyrslur og ávítur. Og
þegar hún leitar á náðir pabba síns með
vandamál sín stendur allt í henni og hún
getur aðeins stunið því upp að hana
langi í peysu. En það er gefið í skyn að
áður en Hulda systir hennar dó í út-
löndum hafi heimilislífið verið mun af-
slappaðra og frjálslegra. Hulda fékk að
gera hluti sem Edda má alls ekki minnast
á, og það gerir hana bitra, vegna þess að
hún getur engan veginn sett sig inn í eða
skilið taugaveiklun móður sinnar.
Edda hefur allt til alls, foreldrar henn-
ar eru vel stæðir og geta veitt henni
næstum hvað sem er. En það er ekki
nóg, þau átta sig ekki á því að smávægi-
Umsagnir um bxkur
legir hlutir geta orðið að stórmáli í aug-
um unglings, og að það sem Edda þarfn-
ast er tilfinningalegt aðhald, skilningur
og traust. En þó að þau sinni Eddu
svona illa ofvernda þau hana líka og hún
fær ekkert tækifæri til þess að taka þátt í
vandamálum og sorgum heimilisins,
nema í gegnum þögnina sem sýnir að
það er ekki allt með felldu. Að sjálf-
sögðu er Edda sár og leið yfir þessum
sofandahætti og vonbrigðin brjótast út í
vanmátta reiði. Henni finnst mamma
klikk og pabbi grautfúll. Hún öfundar
Grétu og Stínu sem eiga hressar og lif-
andi mömmur sem eru alltaf til í að
setjast niður og spjalla um næstum hvað
sem er.
Eddu líður illa, henni finnst vinkonur
sínar hafa svikið sig, Palli sýnir henni
engan áhuga og hún er haldin óljósum
grunsemdum um að það sé ekki allt með
felldu í sambandi við fundastúss pabba
síns. Hana langar til þess að rekja raunir
sínar fyrir einhverjum en hún fær sig
ekki til þess, hún er hrædd um að brotna
niður og gera sig að fífli.
Þunglyndi og einvera Eddu varir þó
ekki lengi, það gerast ýmsir atburðir
sem verða til þess að hún fer að líta
fjölskyldu sína og vini öðrum augum.
Hún kemst að því að það eiga sér flestir
einhver leyndarmál, eitthvað sem ekki
má kjafta frá, og í samanburði við þau
verða vandamál hennar ósköp smávægi-
leg. Hún kemst að leyndarmálinu um
Huldu systur og um leið fer hún að
skilja móður sína. Hún áttar sig á því að
pabbi hennar og mamma eru ekki bara
pabbi og mamma heldur einstaklingar
með sínar væntingar og þrár.
Um leið og Edda áttar sig á fólkinu í
kringum sig þá fer hún líka að skilja
sjálfa sig betur. Hún skilur galdurinn
sem felst í því að deila vandanum með
TMM IX
393