Morgunblaðið - 30.12.2014, Qupperneq 30

30 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 30. DESEMBER 2014
✝ Trausti Þórð-arson fæddist í
Hafnarfirði 4. nóv-
ember 1930. Hann
lést 16. desember
2014.
Foreldrar hans
voru Arnþrúður
Grímsdóttir, hús-
móðir, f. 30. maí
1905, d. 14. apríl
1985 og Þórður
Þórðarson, fyrrver-
andi verkstjóri, f. 17. maí 1901,
d. 31. desember 1993. Systkini
september 1962, maki hans er
Kristín Þorvaldsdóttir, f. 23.
nóvember 1958, börn þeirra eru
Íris Ósk Tryggvadóttir, f. 21.
febrúar 1992, og Helena Rós
Tryggvadóttir, f. 31. júlí 1996,
og 2) Ásta M. Traustadóttir, f.
31. október 1970, maki hennar
er Óskar Sveinsson, f. 16. desem-
ber 1967.
Trausti starfaði hjá Hafnar-
fjarðarbæ, fyrst á vinnuvélum,
síðar í Slökkviliði Hafnarfjarðar
til 1999. Trausti bjó alla sína ævi
í Hafnarfirði.
Útför Trausta fer fram frá
Hafnarfjarðarkirkju í dag, 30.
desember 2014, og hefst athöfn-
in kl. 13.
hans voru Sigurður
Þórðarson, f. 14.
september 1929, d.
21. mars 1994, og
Hulda Þórðardóttir,
f. 18. febrúar 1933.
Eftirlifandi eigin-
kona Trausta er
Barbro Þórðarson,
lyfjafræðingur, f.
14. júlí 1928. Þau
giftu sig 29. mars
1961 og eiga þau
saman 2 börn. Þau eru 1)
Tryggvi V. Traustason, f. 26.
Í dag kveð ég elskulegan
tengdaföður sem var tekinn frá
okkur alltof fljótt. Ég kynntist
honum fyrir rétt rúmum 30 árum
síðan og ljúfari manni hef ég ekki
áður kynnst. Margar skemmtileg-
ar minningar skjótast upp í kollinn
þegar maður lætur hugann reika.
Tengdapabbi var ávallt tilbúinn að
aðstoða okkur. Þegar við vorum að
byggja okkar fyrstu íbúð var hann
ávallt reiðubúinn að koma og að-
stoða okkur, hvort sem það þurfti
að naglhreinsa eða skafa af timbr-
inu. Einnig þegar við byggðum
sumarhúsið okkar, alltaf til í að
koma austur og aðstoða. Trausti
hafði mjög gaman af því að veiða
og fórum við með honum í nokkrar
ferðir bæði við Þingvallavatn og
Hlíðarvatn.
Þegar afa stelpurnar svo komu í
heiminn, þá var hann ávallt tilbú-
inn að passa fyrir okkur og hafði
gaman af því, og vílaði því ekki fyr-
ir sér þó svo hann hafi verið að
koma af næturvakt, hann gat ekki
sagt nei.
Það er svo margt sem minnir
mann á þennan trausta mann,
hann bar nafn með réttu. Það verð-
ur tómlegt þegar hann kemur ekki
upp á verkstæði hjá okkur og hellir
uppá kaffikönnuna fyrir strákana,
þetta er hann búinn að gera í mörg
ár og hans verður sárt saknað þar.
Kveð ég Trausta með þessum
sálmi:
Við áttum hér saman svo indæla stund
sem aldrei mér hverfur úr minni.
Og nú ertu genginn á guðanna fund
það geislar af minningu þinni.
(Friðrik Steingrímsson.)
Hvíl í friði, kæri tengdapabbi,
Kristín Þorvaldsdóttir.
Elsku besti afi, ég sakna þín svo
mikið. Ég trúi varla að þú sért far-
inn frá mér. Ég er dofin, það er erf-
itt að setja tilfinningarnar í orð. Þú
varst svo fallegur og góður maður,
gerðir allt fyrir alla og varst með
hjarta úr gulli. Hvers vegna þú
varst tekinn svona skyndilega frá
okkur er mér dulin ráðgáta því
þinn tími var alls ekki kominn.
Þegar ég frétti að þú værir farinn
frá okkur kom tómarúm í hjarta
mitt og mun enginn ná að koma í
þinn stað. Þú varst minn besti vin-
ur, alveg frá því ég fæddist. Við
náðum strax saman.
Ég vildi að við hefðum fengið að-
eins lengri tíma saman. Þú fórst
svo skyndilega frá okkur, en hver
mínúta sem við fengum saman sit-
ur mér efst í huga og gleymi ég
aldrei öllum góðu minningunum.
Sú ást og umhyggja sem þú veittir
okkur er meira en ég get óskað
mér, þú varst yndislegur í alla
staði. Manstu þegar þú kenndir
mér að tefla? Manstu öll þau
skipti sem við púsluðum saman?
Manstu eftir bókinni sem þú last
fyrir mig á kvöldin þegar ég gat
ekki sofnað? Því ég man allt. Ég
man hvað það var gaman að tefla
við þig. Ég man eftir því þegar við
púsluðum saman, ef púslin pöss-
uðu ekki saman þá var það sko
ekki vandamálið, þú lamdir bara
ofan á og þá smellpassaði allt. Ég
man eftir bókinni eins og þú hafir
lesið hana í gær, þú reyndir að
sleppa blaðsíðum því þú hélst ég
væri sofnuð, en ég kunni hana upp
á hár, ég lét það þó um eyrun
þjóta í nokkur skipti því ég vissi
að þú varst orðinn þreyttur.
Þegar við komum til ykkar á
Arnarhraunið var ekki langt í
brosið, þitt fallega bros. Ef ég
hugsa út í það núna varstu alltaf
svo glaður yfir að hitta okkur. Í
öllum prakkarastrikum sem ég
framkvæmdi varst þú minn helsti
hjálparkokkur og passaðir upp á
að ekki kæmist upp um okkur. Þú
passaðir upp á alla þá sem þér
þótti vænt um og ég veit að þó þú
sért farinn frá okkur, þá ertu hér
enn. Þú vakir yfir okkur, ég veit
þú passar enn upp á okkur.
Þú varst stoltur af okkur öllum
og við vorum stolt af þér. Þú varst
algjör heiðursmaður. Það er erfitt
að hugsa til baka. Ég veit að þú
vilt ekki að ég sé reið, en ég er
það. Ég er reið yfir því að fá ekki
lengri tíma með þér því þú varst
mér svo mikilvægur. En ég er
ekki reið út í þig. Ég brosi þegar
ég hugsa út í allar góðu stund-
irnar okkar. Þú gerðir allt betra,
afi.
Minning þín er mér ei gleymd;
mína sál þú gladdir;
innst í hjarta hún er geymd,
þú heilsaðir mér og kvaddir.
(Káinn)
Það er erfitt að skilja þetta, afi,
ég er enn svo ung. Ég lofa að vera
sterk, því það er það sem þú
myndir vilja. Það er komið að
kveðjustund, ég veit að leiðir okk-
ar liggja aftur saman þegar minn
tími er kominn, á þeim góða stað
sem þú ert á núna.
Sofðu vinur, vært og rótt,
verndi þig Drottinn góður.
Dreymi þig vel á dimmri nótt
dýrð þíns Jesú bróður.
(Þorkell G. Sigurbjörnsson)
Ég er þér svo þakklát fyrir allt
sem þú kenndir mér. Þú varst
heimsins besti afi. Þín er sárt
saknað. Hvíldu í friði, elsku afi.
Ég er og verð alltaf litla afa-
stelpan þín,
Helena Rós Tryggvadóttir.
Elsku afi, þú varst mér allt.
Besti afi sem hægt var að hugsa
sér, gerðir allt fyrir alla og barst
nafn með rentu. Þú og ég höfum
verið tengd sérstöku sambandi frá
því ég man eftir mér. Alltaf hef ég
verið stolt af því að kalla þig afa
minn og minn besta vin. Þakklát er
ég fyrir hvern dag sem ég fékk að
eyða með þér og áhugann sem þú
sýndir öllu því sem ég tók mér fyr-
ir hendur.
Maður með hjarta úr gulli, svo
fallegur að innan jafnt sem utan.
Ég veit hreinlega ekki hvernig ég
á að vera án þín. Þú varst vernd-
arkletturinn minn, manneskjan
sem ég hlakkaði til að koma í heim-
sókn til og deila öllu með. Næstu
skref virðast ómöguleg því það
vantar hinn helminginn af mér. Ég
var ekki tilbúin að sleppa þér
strax, allt í einu varst þú bara far-
inn og allur heimurinn minn
breyttist. Það er erfitt að hugsa til
þess að ég geti aldrei aftur komið
til þín í kaffi og spjallað við þig sem
mér þótti svo vænt um. Frá því að
ég man eftir mér hef ég alltaf sótt í
þinn félagsskap, því þú varst
hreint út sagt besti félagsskapur
sem ég gat hugsað mér. Ég stalst
oft til þess að hringja í þig og biðja
þig um að sækja mig, því mig lang-
aði að gista hjá þér. Svo sagði ég
bara, ég er farin til afa þegar þú
komst að sækja mig. Þetta gerði
ég nokkrum sinnum í viku. Þú last
alltaf fyrir mig á kvöldin, sömu
sögurnar aftur og aftur. En það
gerði ekkert til fyrir þig, þú vildir
alltaf gera allt sem ég vildi gera.
Alltaf var stutt í gleðina og brand-
arana og aldrei léstu þig vanta.
Þegar ég var lítil í mér komst þú
alltaf hlaupandi til að hugga stelp-
una þína, sama hvaða tíma dags
það bar að. Núna þarf ég að vera
sterk fyrir þig en mig langar ekk-
ert meira en að hlaupa í faðminn
þinn, þar leið mér best.
Þú yndislegi og góðhjartaði
maður, þú varst mér svo kær.
Hvert sem ég fer virðist allt minna
á þig sem færir mér bæði gleði og
sorg. Sorg yfir því að ég fái aldrei
aftur að heyra fallegu röddina þína
og segja þér frá deginum mínum.
Gleði, því það er það sem þú færðir
mér á hverjum degi, elsku afi.
Ef mér leið illa þá fór ég í heim-
sókn til þín og þú kættir mig með
nærveru þinni. Ég vildi að ég gæti
verið meira eins og þú, með svo
fallegt hjarta. Passandi upp á alla í
kringum þig og að þeim líði vel. Ég
er ekki búin að átta mig á því að þú
sért farinn frá mér, enda er það
óhugsandi.
Þú sem varst einn af mikilvæg-
ustu þáttunum í mínu lífi. Ég vil
ekki vera án þín, þú varst það sem
hélt mér uppi, það sem veitti mér
gleði.
Ást mín til þín er endalaus og
hlýnar mér við að hugsa til fallega
brossins þíns og hversu góður
maður þú varst. Þú heillaðir alla
með nærveru þinni og er erfitt að
horfa á eftir þér og sitja eftir að-
gerðarlaus með brotið hjarta. Ég
vona að þér líði vel, elsku afi minn,
þú átt það svo sannarlega skilið.
Þín verður sárt saknað. Allar góðu
og yndislegu minningarnar geymi
ég fast í hjarta stað og hlakka til að
hitta þig á betri stað. Ég mun
elska þig að eilífu. Ég mun aldrei
gleyma þér, né þeirri fallegu vin-
áttu sem við áttum saman. Ég verð
alltaf litla afastelpan þín.
Íris Ósk Tryggvadóttir.
Trausti Þórðarson
✝ Bjarni Jónssonfæddist 23.10.
1927 á Kleppjárns-
reykjum í Borgar-
firði og lést á
Hrafnistu í Reykja-
vík 13.12. 2014.
Foreldrar
Bjarna voru hjónin
Jón Bjarnason, f.
7.10. 1892 í Stein-
nesi í Húnavatns-
sýslu, d. 2.1. 1929,
héraðslæknir í
Borgarfirði, og k.h. Anna Þor-
grímsdóttir, f. 5.12. 1894 í Borg-
um í Hornafirði, d. 13.2. 1994,
húsfreyja. Jón var sonur Bjarna
Pálssonar, prófasts í Steinnesi,
og k.h. Ingibjargar Guðmunds-
dóttur, frá Fagranesi, Reykja-
strönd, húsfreyju. Anna var
dóttir Þorgríms Þórðarsonar,
héraðslæknis og alþingismanns,
og k.h. Jóhönnu Andreu Knud-
sen, húsfreyju.
Alsystkini Bjarna voru: Ingi-
björg Birna, f. 1918, d. 2003, gift
Pétri Péturssyni, f. 1918, d.
2007; Stefán, f. 1920, d. 1971,
kvæntur Önnu Þorbjörgu Krist-
jánsdóttur, f. 1923, d. 2000; Jó-
hanna, f. 1922, d. 2009, gift Lár-
usi Óskarssyni, f. 1919, d. 1972;
Guðrún, f. 1923, d. 1997, gift
Jónasi Árnasyni, f. 1923, d.
1998; Þorgrímur, f. 1926, d.
2001. Sonur Bolla er Gunnlaug-
ur, f. 24.6. 1982, tölvunarfræð-
ingur, kvæntur Unni Þorgeirs-
dóttur tónlistarkennara og eru
synir þeirra Þorgeir, f. 26.4.
2007, Bjarni, f. 2.6. 2009, og Eyj-
ólfur, f. 8.5. 2014.
Bjarni ólst upp í Reykjavík.
Hann lauk stúdentsprófi frá MA
1948, stundaði síðan frönsku-
nám við L’Université de Gren-
oble í Frakklandi 1949-1950 og
spönskunám við háskólana La
Universidad Complutense de
Madrid og La Universidad Auto-
noma de Madrid 1950-1952.
Bjarni stundaði einnig nám í ísl.
fræðum við HÍ um tíma. Hann
lauk þaðan Cand. Phil-prófi og
BA-prófi í frönsku og ensku
1957. Fyrstu starfsár sín kenndi
Bjarni við framhaldsdeildir
Vogaskóla, en 1966 hóf hann
kennslu við Verslunarskóla Ís-
lands, þar sem hann kenndi til
starfsloka. Bjarni og Hólm-
fríður bjuggu allan sinn hjúskap
í Reykjavík. Bjarni var mikill
réttlætis- og jafnræðissinni og
tók jafnan málstað þeirra sem
hann taldi eiga undir högg að
sækja. Áhugamál hans voru fjöl-
breytt og má þar nefna klass-
íska tónlist, myndlist, bók-
menntir, og íþróttir. Hann var
mikill dýravinur, stundaði úti-
vist og var mikill náttúru-
verndarsinni.
Útför Bjarna fer fram frá
Fossvogskirkju í dag, 30.12.
2014, kl. 13.
2009, kvæntur
Huldu Jósefsdótt-
ur, f. 1930; Jóna
Anna, f. 1929, d.
1930. Bjarni var
kvæntur Hólmfríði
Árnadóttur, f. 7.12.
1930, prófessor við
Kennaraháskóla Ís-
lands og myndlist-
armanni, dóttur
hjónanna Árna Jón-
assonar, f. 9.10.
1897, d. 30.10.
1983, húsasmíðam. í Reykjavík,
og k.h., Þorbjargar Agnars-
dóttur, f. 1.12. 1905, d. 29.11.
1998, húsfreyju. Synir Bjarna og
Hólmfríðar eru 1) Brjánn Árni,
f. 8.7. 1954, læknir í Reykjavík,
kvæntur Steinunni Gunnlaugs-
dóttur, f. 8.10. 1959, geðhjúkr-
unarfræðingi, og eru dætur
þeirra Unnur Hólmfríður, f.
27.11. 1990, lögfræðingur og
mastersnemi við HÍ, í sambúð
með Hafsteini Viðari Hafsteins-
syni héraðsdómslögmanni og
eiga þau son, fæddan 17.12.
2014, og Elva Bergþóra, f. 26.4.
1992, sálfræðinemi við HÍ. 2)
Bolli Bjarnason, f. 10.11. 1957,
læknir í Reykjavík, kvæntur Ell-
en Flosadóttur, f. 17.11. 1967,
tannlækni, og eru synir þeirra
Fannar, f. 10.1. 1996, verslunar-
skólanemi, og Fjalar, f. 28.11.
Mig langar að minnast tengda-
föður míns, Bjarna Jónssonar,
með nokkrum orðum.
Hann var yngstur í stórum
systkinahópi og missti föður sinn
aðeins ársgamall. Hann og Þor-
grímur, bróðir hans, sem var
næstur honum í aldri fylgdust
mikið að á uppvaxtarárunum. Þeir
voru saman í sveit á sumrin og út-
skrifuðust báðir stúdentar frá
Menntaskólanum á Akureyri.
Bjarni var mikill tungumála-
maður og menntaði sig ungur á
því sviði bæði á Spáni og í Frakk-
landi. Hann kenndi tungumál í
fleiri áratugi, lengst þó ensku við
Verzlunarskóla Íslands. Bjarni
hreifst mjög af Spáni þegar hann
var í námi þar sem ungur maður á
mjög erfiðum tímum í landinu.
Klassísk tónlist og þá sérlega
spænsk tónlist var í miklu uppá-
haldi hjá honum. Hann fylgdist
fram á síðustu ár mikið með
spænskum fréttastöðvum og þá
ekki síst spænska boltanum en
hann var mikill íþróttaáhugamað-
ur.
Ég minnist þess þegar við Bolli
bjuggum saman í Danmörku 1992
að tengdaforeldrar mínir komu í
heimsókn til okkar. Þá keyrðum
Bjarni Jónsson
✝ Guðrún Magn-úsdóttir fædd-
ist í Litla-Dal í
Saurbæjarhreppi,
nú Eyjafjarðar-
sveit, 16. maí 1924.
Hún lést á hjarta-
deild Landspítalans
við Hringbraut
fimmtudaginn 18.
desember 2014.
Foreldrar henn-
ar voru Magnús
Jón Árnason járnsmiður, f. 18.
júní 1891, d. 24. mars 1959, og
Snæbjörg Sigríður Aðal-
mundardóttir húsmóðir, f. 26.
apríl 1896, d. 27. mars 1989. Al-
systkini Guðrúnar eru Hrefna, f.
3. mars 1920, d. 25. mars 2008,
Þorgerður, f. 4. mars 1922, d.
29. nóv. 2011, Guðný, f. 12. febr-
úar 1923, d. 6. sept. 2013 og Að-
almundur, f. 23. ágúst 1925, d. 1.
júlí 2009. Systkini Guðrúnar
samfeðra eru Hildigunnur, f. 28.
mars 1915, d. 21. nóvember
1994, Ragnheiður, f. 18. desem-
ber 1916, d. 4. apríl 1941, Árni,
f. 24. mars 1918, d. 7. mars 1983,
Aðalsteinn, f. 6. febrúar 1920, d.
1. maí 1990, og Freygerður, f. 9.
nóvember 1933, d. 8. mars 2007.
Hinn 24.4. 1952 giftist Guðrún
Braga Jónssyni, f. 24.5. 1926, d.
María; Vilhjálmur Stefán, f.
27.9. 1992 og Heiðrún Björk, f.
17.5. 1995. Fyrir átti Guðrún
Bjartmar Hrafn Sigurðsson, f.
26.9. 1947, d. 3.5. 2000. Börn
Bjartmars og Sólveigar Páls-
dóttur eru Ívar Páll, f. 12.6.
1968, dóttir hans er Þorgerður
Sól; Ágúst Freyr, f. 15.11. 1969,
kvæntur Hrund Jafetsdóttur,
dóttir þeirra er Alexandra
Hrönn. Fyrir átti Ágúst Arnar
Snæ, Bjarka Þór og Daníel
Frey; Guðrún Rut, f. 5.1. 1975,
dóttir hennar er Karen Ósk; Sig-
urður Gýmir, f. 15.11. 1976,
kvæntur Kolbrúnu Ósk Guðjóns-
dóttur, synir Kolbrúnar eru
Þröstur, Bergur og Guðjón.
Guðrún hóf að vinna fyrir sér
snemma, fyrir fermingu, sem
vinnukona og hótelþerna á Ak-
ureyri og í nærsveitum. Guðrún
og Bragi hófu sinn búskap að
Brekku í Aðaldal en fluttu suður
til Reykjavíkur ásamt ungum
sonum sínum árið 1957. Guðrún
vann alla tíð utan heimilis þrátt
fyrir að heimilið væri stórt og
gestkvæmt. Lengst af vann hún
hjá Kjöti og grænmeti á Snorra-
braut sem síðar varð Kjöt-
vinnsla SÍS að Kirkjusandi. Frá
stofnun Dagblaðsins starfaði
Guðrún við ræstingar og í mötu-
neyti blaðsins, allt þar til hún
dró sig í hlé frá vinnumarkaði á
áttræðisaldri.
Útför Guðrúnar verður gerð
frá Grensáskirkju í dag, 30. des-
ember 2014, og hefst athöfnin
klukkan 15.
30.6. 2006. Bragi
var sonur hjónanna
Margrétar Sigur-
tryggvadóttur, f.
5.3. 1890, d. 1.9.
1968 og Jóns Berg-
vinssonar, f. 23.1.
1886, d. 19.5. 1958.
Synir Braga og
Guðrúnar eru: 1)
Ragnar, löggiltur
rafverktaki, f. 3.2.
1953, kvæntur
Kristínu Ólafsdóttur, f. 26.11.
1957. Börn þeirra eru Bragi, f.
17.6. 1978, sambýliskona Val-
gerður Birgisdóttir, og Berg-
lind, f. 30.9. 1987. 2) Magnús
Jón, bifreiðastjóri, f. 7.3. 1954,
sambýliskona Hildur Mary
Thorarensen, f. 5.12. 1972. Börn
þeirra eru Magnús Már, f. 30.5.
2003 og Brynhildur Birta, f.
30.5. 2003. Magnús var áður
kvæntur Brynju Bjarnadóttur
og á með henni Huldu Maríu, f.
8.3. 1980, sonur hennar er Ás-
björn Logi. 3) Ómar Geir, bif-
reiðastjóri, f. 19.7. 1959, sam-
býliskona Jónína Vilborg
Sigmundsdóttir, f. 7.10. 1968.
Börn Jónínu eru Hjörleifur
Níels, f. 29.7. 1988, sambýlis-
kona Marta Kristín Magnús-
dóttir, dóttir þeirra er Katla
Að setjast niður og skrifa
minningarorð um þig er líklega
það erfiðasta sem ég hef gert. Það
er bara svo erfitt að ímynda sér
lífið án þín, elsku amma mín. Ég
hef alltaf litið á þig sem eina af
mínum bestu vinkonum og þrátt
fyrir að þú hafir verið búin að ná
háum aldri var ég bara alls ekki
tilbúin að missa þig þegar þú
kvaddir okkur fyrir jól. Hjá þér
átti ég mitt annað heimili og ég
hef aldrei þurft tilefni til að kíkja í
heimsókn, það er bara alltaf í leið-
inni og þú alltaf til staðar. Ég veit
líka að þetta á ekki bara við um
mig heldur okkur öll, ég held það
sé leitun að manneskju á þínum
aldri sem spilar jafn stórt hlut-
verk í lífi fjölskyldunnar sinnar
eins og þú gerðir alveg fram til
síðasta dags. Enda varstu aldrei
ánægðari heldur en þegar við vor-
um öll saman hjá þér í Akurgerð-
inu.
Amma kær, ert horfin okkur hér,
en hlýjar bjartar minningar streyma
um hjörtu þau er heitast unnu þér,
og hafa mest að þakka, muna og
geyma.
Þú varst amma yndisleg og góð,
og allt hið besta gafst þú hverju sinni,
þinn trausti faðmur okkur opinn stóð,
og ungar sálir vafðir elsku þinni.
Þú gættir okkar, glöð við undum hjá,
þær góðu stundir blessun, amma kæra.
Nú hinstu kveðju hjörtu okkar tjá
í hljóðri sorg og ástarþakkir færa.
(Ingibjörg Sigurðardóttir)
Guðrún
Magnúsdóttir
Virðing,
reynsla
& þjónusta
Allan
sólarhringinn
571 8222
Svafar:
82o 3939
Hermann:
82o 3938
Ingibjörg:
82o 3937
www.kvedja.is
svafar & hermann