Tímarit Máls og menningar - 01.12.1996, Blaðsíða 58

Biblíunni. í upphafi gekk nokkuð brösuglega að fá menn til að lúta henni,
en árið 1933 settu amerískir biskupar á stofn nefnd í samvinnu við bandarísk
siðgæðissamtök sem ætlað var að þröngva kvikmyndaiðnaðinum til að virða
reglugerðina. Söfnuðu þeir um ellefu milljónum undirskrifta sér í hag á
tæpum tíu vikum. Kaþólikkar fóru í herferð og settu upp skilti sem á stóð
„Aðgangur að ósiðlegri kvikmynd er farmiði til helvítis“ (An admission to
an Indecent Movie is a ticket to hell).1 Án samþykkis kvikmyndaeftirlitsins
gátu framleiðendur nú átt von á fordæmingu, viðskiptaþvingunum og allt
að 25.000 dollara sekt. Þetta hafði þau áhrif að engin mikilvæg kvikmynd
birtist á hvíta tjaldinu án samþykkis ritskoðara fyrr en um tveimur áratugum
síðar.
Með lokaðan munninn
Reglugerð kvikmyndaeftirlitsins varð löng og ítarleg. Lögð var áhersla á að
sporna við hverskyns kynferðislegum vísunum í kvikmyndum en minna fór
fyrir áhyggjum af ofbeldi. Einnig var lagt blátt bann við guðlasti og opinberir
embættismenn voru friðhelgir. Fyrsta boðorð kvikmyndaeftirlitsins var að
engin atriði mættu misbjóða siðgæðisvitund þeirra sem þau sáu. Ekki mátti
sýna ástríðufull atriði nema þau væru bráðnauðsynleg í söguþræði mynd-
arinnar, þ.e. ekki sýna lostafulla kossa, faðmlög, stellingar eða hreyfmgar.
Kynferðislegur öfuguggaháttur, kynsjúkdómar eða kynferðisleg samskipti
milli fólks af ólíkum litarhætti máttu ekki koma við sögu en heilagt hjóna-
band og heimilislíf skyldi
haft í hávegum. Ekki mátti
vekja samúð áhorfenda í garð
syndara eða lögbrjóta. Glæpi
mátti ekki sýna og ekki fjalla
um eiturlyf. Auk þessa var
lagt bann við því að sýna
hefnd í kvikmynd sem átti sér
stað í nútímanum. Einnig var
sérstaklega tekið fram í
reglugerðinni að ekki mætti
sýna kirkjunnar menn eða
lögregluna sem óhæfa,
spillta, grimmlynda eða
hlægilega.
Frekari ákvæði, ásamt ná-
Kynbomban Pola Negri, sem kom til Bandaríkjanna á
þriðja áratugnum, þurfti að læra hvernig ætti að kyssa
á rómantískan og bandarískan hátt, „siðsamlega".
56
TMM 1996:4