Tímarit Máls og menningar - 01.12.1996, Blaðsíða 85

rótsterkt, eins og þú vilt hafa það. (Stutt þögn). Ég ætla að minnsta
kosti að fá mér sopa sjálfur.
(.Hskór heyrast slettast við hœlana, þegar Indriði gengurfram í eldhús.
Þar héllir hann kaffi í bolla ogsnýrsvo til haka inn að stofuglugganum.
Hann heyrist sötra sjóðheitt kaffið).
Indriði:
Efmaður vaknar ekki af þessu, þá vaknar maður aldrei. Það var enginn
bjáni sem fann upp kaffið. Á ég ekki að færa þér bolla, Kristín mín?
Ég er viss um að það hressir þig.
(Indriði rís á fœtur og aftur heyrist í ilskónum. Það heyrist líka að hann
opnar dyr).
Indriði:
Ertu viss um, að þú viljir ekki kaffisopa? Ég held þú hljótir að hafa bara
gott afþví. Nújæja. Ekki ætla ég að þræta við þig um það. En það tekur
mig sárt að sjá þig liggja svona ósjálfbjarga dag effir dag. Það er
auðvitað gott að hafa þig hérna heima. Þú veist, að mér líður aldrei vel
nema nálægt þér, Kristín mín. En það er nú samt spurning, hvort þeir
hefðu átt að senda þig heim svona fljótt.
Það nær engri átt hvernig farið er með sjúklinga nú á dögum. Ég
skil ekki þá visku að hafa sjúkrahúsin hálftóm. Það er skrítinn sparn-
aður. Finnst mér. Hvers konar þjóðfélag er það, sem byggir þessa fínu
spítala, leggur milljónir í hverja deild með fínasta útbúnaði, og þykist
svo ekki geta haldið þeim gangandi? Getur þú sagt mér það?
Til hvers eru sjúkrahús? Til að standa tóm kannski? Mér sýnist þeir
geti borgað læknunum. Kannski sjúkrahúsin séu fyrir læknana. Og
veislur geta þeir haldið fyrir sjálfa sig, þessir ráðherrar. Og látið okkur
borga fyrir konurnar sínar í lystireisur til útlanda. En sjúklingum hafa
þeir ekki efni á. Þeir skulu koma sér heim.
Eins og það sé ekki greinilegt, að þú ert alls ekki búin að jafna þig
eftir þennan uppskurð. En við eigum kannski ekki að kvarta. Við
höfum hvort annað. Og ekki hef ég svo sem neitt annað að gera en að
sniglast hérna í kringum þig. Og svo kemur hún dóttir okkar kannski
á eftir að hjálpa mér við heimilisverkin.
Ekki veitir víst af, segir hún. Og aldrei varst þú nú víst ánægð með
TMM 1996:4
83