Dagrenning - 01.10.1947, Blaðsíða 7

í vígzlu nýskipanarinnar, koma, samkvæmt
því, sem Pýramídinn sýnir, á áhrifasvæði
granitsins (í Pýramídainum) árið 1918. Þá
höfðu hinar miklu engilsaxnesku þjóðir
brezka samveldisins og Bandaríkjanna lengi
verið lausar undan yfirráðum og kúgun,
en því var ekki þannig farið um ísland og
Palestinu, heimkynni hinna tveggja þjóð-
anna, sem starfa eiga að vígzlu hinnar „nýju
jarðar.“ En undir lok ársins 1918 fengu
bæði þessi lönd frelsi. Palestína var öll leyst
úr aldalangri ánauð í lok heimstyrjaldar-
innar miklu, en ísland, sem þó var ekki
stríðsaðili, var levst undan margra alda yfir-
ráðurn, áður en þrjár vikur voru liðnar frá
vopnahlésdeginum, • eða hinn 1. desember
1918, sem síðan er árlega haldinn hátíðlegur
sem þjóðfrelsisdagur íslendinga. FramfaT-
irnar, bæði á íslandi og í Palestínu, hafa ver-
ið með eindæmum, og gagnbreytingar frá
þeirri aídagömlu kyrrstöðu, sem ríkt hafði
fram að þessum tíma.“ (Lbr hér).
í þessurn sama kafla minnist höf. á hvert
hið veglega hlutverk íslands og Palestínu
muni verða þegar nýskipanin hefst. Hon-
um farast svo orð í því sambandi:
„í Jesja 24, 14—16. er oss sagt frá land-
fræðilegri afstöðu heimalands þeirra, sem
forustuna liafi í vegsömun og þakkargjörð
til Guðs, þegar árásarþjóðirnar miklu, sem
„unna ófriði“ hafa verið gersigraðir og „ný-
skipanin," þar sem engar sri'rjaldir eru,heldur
innreið sína. Rannsóknir vorar hafa leitt í
ljós, að það eru Bretlandseyjar og ísland í
heild, en þó sérstaklega ísland. í spádómsstíl
nefnir 68. sálmurinn þá þjóð Benjamín, sem
þá eigi að hafa frumkvæðið um vegsömun-
ina, ísland er því Benjamín nútímans, Benja-
mín spádómanna, og samkvæmt framan-
nefndum atriðum, sjáum vér, að nafnið er
mjög við hæfi, því að ísland er í dag á
ýmsan hátt í sömu aðstöðu gagnvart öðrum
kristnum þjóðum í Evrópu, eins og Benja-
mín var gagnvart öðrum ættkvislum ísraels
til forna, og það er eftirtektarvert, hve eðlis-
einkenni íslendinga og hinna fornu Benja-
mínsarfa eru lík.
í stjórnmálalegu tilliti er ísland vitanJega
allt of létt á metaskálunum, til þess að áhrifa
þess gæti, eða það fái nokkru ráðið um stofn-
un og fyriikomulag nýskipanarinnar meðal
þjóðanna. Breska heimsveldið og Bandaríki
Norður-Ameríku munu fá meginheiðurinn
af því viðfangsefni. En það er á færi örsmárrar
þjóðar, eins og íslendinga, að tendra það Ijós,
sem valdið gæti andlegri endurvakningu er
breiddist út meðal margra þjóða. (Lbr. hér.)
Enda segir Biblían sjálf, að í andlegum efn-
um „hafi Guð valið hið veika í þessum heimi
til þess að hafa áhrif á þá máttugu ... til
þess að ekkert hold sé dýrðlegt í návist hans.“
í andlegum efnum hefir Guð þráfaldlega
notað mjög .umkomulitla menn til þess að
vekja stórar þjóðir, á sama liátt gæti smá-
þjóð, sem þrungin væri andlegum krafti, haft
voldug áhrif á allan hinn kristna heim. Þeg-
ar þessi mikla endurvakning, sem Biblían
segir að veitt muni öflugt brautargengi, fyrir
milligöngu guðlegrar frelsunar, hefir náð út-
breiðslu meðal margra þjóða, þá heitir Guð,
að Jerúsalem, staður dauða og upprisu frels-
arans, skuli gerð að kirkjulegri hófuðborg
heimsins. (Lbr. hér.) (Lesið Jesaja 2, 1—4 og
Jeremía 3, 17.) Á þessum tíma niunu Gyð-
ingar taka að koma svo á beri fram á sjónar-
sviðið og taka sinn þátt í vígslu hinnar nýju
skipunar, eins og lýst hefir verið hér að
framan.
Það er til undirbúnings þessa, að Guð
hefir séð um liraðfara endurhvarf Gyðinga
til Palestinu á síðasta aldarfjórðungi."
*
Við lestur þessara „spámannlegu" orða
hlýtur manni að verða hugsað til Jieirra
DAGRENNING 5