Dagrenning - 01.10.1947, Blaðsíða 29

Hafði faiið að búa þeim stað og ætlaði að
koma aftur og taka við þeim. — Hafði farið
til þess að taka við konungsríkinu, sem heitið
var og til þess að koma aftur. (Lúk. ig. 12)
en þeir áttu að vera vottar hans um gjör-
valla jörðu til þess að safna fólki og búa
það undir að taka við honum, er hann kæmi
í dýrðinni með hinum heilögu, til þess að
verða Konungur konunganna og Drottinn
drottnanna. I’eir skynjuðu að hin nýja köll-
un þeirra, að boða komu konungs frá himni,
konungs, sem hafði „allt vald á himni og
jörðu“ var miklu veigameiri en starf liðinna
ára, er þeir boðuðu „manninn Jesú Krist“,
og fylgdu honum, „sem var fyrirlitinn og
útskúfaður af mönnum.“ Herra þeirra var
sannarlega breyttur, ekki aðeins í því hvernig
hann birtist, — liann birtist nú stundum á
einn hátt og einum stað, og aftur á annan
hátt og á öðrum stað — heldur var liann
einnig breyttur að ásigkomulagi eða eðli.
Eftir uppiisuna kom það ekki fyiii að nokk-
ui sæi hann á nokkuin hátt nema vinii hans
og fylgjenclui.
*
Er Drottinn vor kemur aftur mun hann
ekki birtast á sama hátt og hann gerði á
þessum fjörutíu dögum eftir upprisuna;- en
vér höfum orð hans fyrir því að „bræðurnir
muni ekki verða í myrkri.“ Auk þess höfum
vér leiðsögn, sem þeir höfðu ekki og gátu
ekki haft á þeim tíma, þ. e. „kraft frá hæð-
um“ til þess að beina oss á leið til skilnings
á öllum sannleika, sem á að skiljast, og svo
sem lofað er, að sýna oss það sem koma skal.
Fyrir því öðlumst vér, í fyllingu tímans,
skilning á háttum, tíma og aðstæðum, sem
veiða engu síður sannfæiandi, ef vel er að
gætt, heldur en sannanir þær, sem frumkirkj-
an hafði fyrir upprisu Drottins.
Sérstaklega skýrt kom lrið breytta eðli
lians í ljós með því hvernig hann skildi við
þá. „Ilann hvarf þeim synum. Hinn mann-
legi líkaini úr holdi og beinunr o. s. frv. og
klæðnaður hans, sem birtist skyndilega þótt
dyrnar væru lokaðar, fór ekki út um dvrnar,
lieldur blátt áfram hvarf eða leystist upp
í þau efni, sem hann hafði verið mvndaður
úr, fáeinum andartökum áður. Hann hvaif
þcim sýnum og þeir greindu hann ekki leng-
ur er holdið og beinin og fötin, sem liann
hafði birzt í, var leyst upp, þótt hann hafi
vafalaust verið hjá þeinr — ósýnilega ná-
lægur, og það hefir hann einnig verið oft-
ast nær þessa fjörutíu daga.
Máttur sá, sem birtist hjá Drottni vorum,
og englurn, til þess að mynda og leysa upp
fötin, sem þeir birtust í, var jafn yfirnáttúr-
legur eins og sköpun og upplausn líkamsgerf-
anna er þeir tóku á sig, og líkamimir voru
ekki andlegir dýrðarlíkamir þeirra fremur
en fötin, sem Jieir voru í. Fötin sem hann
birtist í við fyrrnefnd tækifæri hafa verið
til þess gerð, og sennilega þau, sem bczt áttu
við í hvert skipti. T. d. er líklegt að hann
hafi verið í garðyrkjumannsfötum, er hann
birtist Maríu í garðyrkjumannsgerfi.
Sumir kristnir menn draga ályktanir af
orðum Drottins vors um raunveruleika gerfi-
líkamans úr holdi og beinum. Þeir telja að
gerfilíkaminn liafi 'verið hinn andlegi lík-
ami hans, og segja að andlegur líkami sé
hold og bein, og alveg eins og mannlegur
líkami að því undanteknu að eitthvað, sem
ekki verður skilgreint, renni um æðar hans
í staðinn fyrir blóð. Þeir virðast hafa að engu
þá yfirlýsingu Drottins að þetta væri ekki
andlegur líkanri — að í andlegum líkama
væru hvorki hold né bein. Glevma þeir og
orðum Jóhannesar: „Það er ekki ennþá orð-
ið bert“ hvað andlegur líkami er og vér fá-
um ekki að vita það fyrr en vér erum orðn-
ir brevttir og líkir honum og sjáum hann,
ekki eins og hann var heldur eins og hann
er? (I. Jóh. 3. 2.)
DAGRENNING 27