Dagrenning - 01.10.1947, Blaðsíða 16

svívirtar opinberlcga, svo að kalla á hverjum
degi, á þann hátt m. a. að telja fólki trú um,
að þessar þjóðir væru siðspilltar, úrkynj-
aðar, drottnunargjarnar og af þeim stafaði
mannkyninu mest öll sú bölvun, sem í lreim-
inum væri. Það var aldrei kallað brot á
hlutleysi að svívirða þessar þjóðir t. d. hér
á landi, en væri sagt hið sanna urn ein-
ræðisþjóðirnar, komu sendiherrar þessara
þjóða og kærðu menn fyrir hlutleysisbrot
og málgögn þeirra stinrpluðu allt slíkt tal
sem hlutleysisbrot og landráð. Hlutlaus þjóð
er eins og feðgamir með asnann. Hún verð-
ur til athlægis bæði heima og heiman. Hún
endar sinn heimskulega hlutleysisferil með
því að bera hlutleysisasnann á herðurn sér
til athlægis öllum heirni.
Slíkt hefir, að nokkru leyti, orðið hlutskipti
íslands. Þjóðin hefir látið blekkjast af þessu
hlutleysiskjaftæði kommúnista, og þó eru
engir menn rninna hlutlausir en kommúnist-
ar. Þeir vita líka, að hlutleysið er aðeins beita
fyrir auðtrúa sálir ag heimskingja. Komw-
únistar eru ekki hlutlausir í einu einasta máli.
Þeir spyrja ávalt: Ilver er hagur Rússa í
þessu eða hinu og liaga sér svo æfinlega
samkvæmt því. Oftast fá þeir beinar fyrir-
skipanir frá Rússlandi um hvað gera skal.
Hlutleysið er ckki fyrir þá, heldur Rrir hina
— heimskingjana.
Það fyrirtæki hérlendis, sem einna
mest hefir verið ofurselt hlutleysis-
kjaftæðinu er ríkisútvarpið. Þetta þýðingar-
mikla menningartæki íslenzku þjóðarinnar
hefir líka hlotið næsta ömurleg örlög. For-
ráðamenn þess hafa — líkt og feðgarnir með
asnann — alltaf verið að spvrja um hlut-
levsi, hlutleysi, uns þar kom, að konnnúnistar
voru búnir að ná í sínar hendur svo að kalla
öllum yfirráðum við stofnunina, sérstaklega
fréttaflutningnum, sem þeir svo alla tíð
síðan hafa falsað að eigin vild. Hvað eftir
annað hefir Ríkisútvarpið sýnt svo fyrirlit-
legan undirlægjuhátt við málstað komm-
únista og misboðið svo almennu stjórnmála-
legu velsæmi, að beita hefir orðið stofnun-
ina hörðu.
Þessi þjónkun Ríkisútvarpsins við komm-
únista er því torskildari sem aðalfyrirsvars-
maður þessarar stofnunar — útvarpsstjórinn
— hefir fengið um það aðvörun frá æðra
heimi, að hann mundi á sínum tíma verða
notaður í þágu Stalíns, er hann tæki að
„plægja niður borgir Ameríkumanna“. Geta
menn lesið þessa mjög svo athyglisverðu
draumvitrun útvarpsstjóra í Eimreiðinni frá
1942. Kemur þar fram svo greinilega sem
verða má fyrir þann, er nokkurt skyn ber
á ráðningu drauma, að draumvitrun þessi er
aðvörun til útvarpsstjóra urn að „staða hans“
— Ríkisútvarpið — verði mjög misnotað í
þágu Rússa um það leyti, sem til aðalátak-
anna keinur milli Bandaríkjanna og Rússa.
Sú hliðin á starfsemi ríkisútvarpsins, sem
er þó enn fyrirlitlegri en hin beina fimmtu
herdeildarstarfsemi kommúnistanna þar, er
það, með hve dæmafárri þefvísi hefir verið
vakað yfir því, að vart yrði nokkurt særndar-
\'rði eða viðurkenningarorð sagt um hinar
engilsaxnesku þjóðir í erindum þeim og frétt-
um, sem þar hafa verið flutt. Forráðamenn-
irnir hafa, auðvitað af ráðnum hug, sneitt
frarn hjá öllum þeim mönnurn, til erinda-
flutnings, sem þeir bjuggust við að væru
vinveittir hinum vestrænu stórveldum, eða
meinað þeim flutning erinda sinna, en fjand-
mönnum þeirra er vikulega og stundum
daglega troðið upp á lilustendur með hin
óheyrilegustu rógserindi um þessar tvær
stórþjóðir, sem aldrei hafa annað en gott
eitt lagt til okkar mála.
Þannig hefir allt verið á eina bókina lært
fyrir þessari stofnun, sem verður, þegar hún
hefir verið losuð að fullu og öllu undan
„anda djöfulsins,“ — kommúnismanum —
og þaðan hefir vikið allt þjónustulið þeirrar
14 DAGRENNING