Dagrenning - 01.10.1947, Qupperneq 23

farið frani milli „höfðingjans yfir Rós
(Rússa), Mesek (Moskva) og Tubal (Tob-
olsk)“ og ísraelsnranna, en þau átök standa
nú yfir. Enginn efi er á því, hvernig þeim
lvkur, en „þjóð Guðs“ — ísraelsmenn — get-
ur engan sigur unnið í þeirri baráttu fvrr en
hún þekkir sjálfa sig og leitar í fullri ein-
lægni hjálpar Guðs, gegn myrkraöflunum,
sem Sóvietríkunum stjórna við endalokin.
Þegar sú úrslitaorusta hefir farið fram 02
Israelsmenn hafa allir sameinast undir merki
Krists, munu þessar þjóðir hafa forustuna
fyrir öllum öðrum þjóðum heims við undir-
búninginn að því ríki, sem Kristur mun
stofna héi á jörðu, eins og hann lofaði læri-
sveinum sínum, að hann mundi gera, er hann
síðast kvaddi þá.
#
Ég hefi valið fjórar ljóðlínur úr nýju kvæði
eftir Tómas Guðmundsson sem einkunar-
orð fvrir þessa ritgerð rnína. Mér finnst þau
svo óvenjulega sönn og táknræn Rrir þá kyn-
slóð, sem nú stendur í baráttunni. Þessar lát-
lausu ljóðlínur lýsa svo vel því öngþveiti, sem
heimurinn sér framundan ef hann trúir ekki
á leiðsögn æðri máttar. Ráðvillt og fálm-
andi stendur mannkynið enn í dag og
biður um „leiðsögn yfir harmsins trvlltu
höf.“ Og hver er sá, sem getur látið þá leið-
sögn í té? Eru það vísindin, sem nú ógna
mannkyninu með algerri tortímingu? Er það
spekin, sem að vísu skipar ávallt veglegan
sess, en sem ávallt stendur að lokum ráð-
þrota frammi fyrir mestu ráðgátu lifsins? Eru
það liin miklu samtök vor á öllurn sviðum,
sem að vísu geta í bili oft vellt þungum
steini af veginum, en aðeins til þess að annar
stærri komi í staðinn? — Ekkert af þessu
megnar að veita oss „leiðsögn vfir harmsins
tndltu höf.“
Þessir hlutir eru ekki fvrir mér lengur fjar-
lægur óljós draumur heldur veruleikinn sjálf-
ur. Hinir miklu spádónrar Biblíunnar, sem á
öllum öldum, síðan þeir konru fram, hafa ver-
ið að rætast og aldrei greinilegar en nú, segja
þessi rniklu þáttaskipti fyrir svo vcl sem
verða rná.
Þeir segja oss einuig, að einmitt eitt tákn
þeirra tíma muni verða veik trú, en mikil
dýrkun allskonar speki og vísinda:
„Með því að þessi lýður nálgast mig með
munni sínurn og heiðrar mig með vörum sín-
um, en fjarlægir hjarta sitt langt í burt frá
mér, og með því að ótti þeirra fvrir mér er
manna boðorð, lærð utan bókar, sjá, fvrir því
mun ég fara undursamlega með þennan lýð,
undursamlega og undarlega, speki speking-
anna skal komast í þrot og hyggindi hygg-
indamannanna fara í felur.“
Og einmitt nú stöndum vér andspænis
þessum raunveruleika. „Speki spekinganna“
hefir nú þegar liðið algert skipsbrot — kom-
ist í þrot við að leysa hina miklu gátu lífsins
eftir leið spekkmar og hversu fegnirvildu ekki
„hyggindamennirnir" — vísindamennirnir —
að þcir hefðu aldrei náð atomorkunni, sem
nú ógnar allri tilveru nrannkynsins og jafn-
vel sjálfs hnattarins, sem vér byggjum.
Biblían segir oss enn fremur, að hinn
mikli liðssafnaður gegn ísrael verði óhemju
stórfelldur:
„Ég skal finna þig Góg, höfðingi yfir Rós,
Mesek og Tubal, og ég skal setja króka í
kjálka þína (þ. e. vígbúa þig) og leiða þig út.
ásamt öllu herliði þínu, hestum og riddurum,
öllum með alvæpni, mikinn manngrúa, með
skjöld og törgu, alla með sverð í höndum.
Persar, Blálendingar og Pútmenn eru í för
með þeim, allir nreð törgu og hjálm, Gómer
og allir herflokkar hans, Tógarma lýður, hin
yzta norðurþjóð, og allir herflokkar hans —
nrargar þjóðir eru i för með þér.“ (Esek. 38.)
Engum getur blandast hugur um það, að
með spásögninni um Rós, Mesek og Tubal
er átt við hið mikla rússneska þjóðasafn,
sem nú er að taka á sig fasta bandalags-
DAGRENNING 21