Dagrenning - 01.10.1947, Síða 36

inn er trúi þjónninn, og hvor er lialdinn af
villu. Þeinr trúa, sem gefur fæðuna á rcttum
tíma, verður gefið aukið vald yfir byrgða-
skemmu sannleikans og aukin geta til þess
að veita hjúunum, en hinn ótrúi verður
smám saman frá þeim skilinn og settur í æ
nánari tengzli við þá, sem einungis eru kenni-
menn; og veitið því athygli að ótrúi þjónn-
inn er skilinn frá, rneðan hann veit ekki hvað
er að gerast — á uppskerutímanum — þegar
Drottinn er í raun og veru kominn, án þess
að þjónninn viti, og farinn að leita að gim-
steinum sínum og safna þeim sarnan. (Matth.
13. 30; Sálm. 50. 5; Mal. 3. 7; Matth. 22.31.)
Vér ræðum þetta út í æsar til þess eins
að sýna, að Drottinn svaraði spurningu læri-
sveina sinna, um tákn og einkenni dval-
ar hans hér, með því að hvorki heimurinn
né hinir ótrúu þjónar myndu verða hennar
varir, fyrr en hinn ákafi hiti opinberi það, og
hinir trúu munu loks sjá hann með augum
trúarinnar — fyrir ritningar, sem skrifaðar
voru á löngu liðnum tímum til þess, að þeir
skyldu læra og skilja jafnóðum og þær
rættust.
Sannleikur nútímans um öll málefni, er
hluti af „eignum hans“ og gamlir og nýir
fjársjóðir, sem Drottinn vor hefir safnað
handa oss og veitir oss nú-óskammtað.
Vér hikum ekki við að skýra frá því, að
uppskerutími aldarinnar er kominn, og meist-
arinn er aftur meðal vor og er aðal uppskeru-
maðurinn — ekki í holdinu, eins og við lög-
málsuppskeruna, heldur í mætti og mikilli
dýrð, þótt dýrð hans sé mildilega hulin mann-
legum augum. Hann er að stofna ríki rétt-
lætis síns, sigð sannleika hans er farin að
aðskilja; hann er að safna saman í einingu
hjarta og huga „fyrstu ávöxtunum," og sá út-
valdi „líkami" skal stjóma heiminum og
blessa hann gegn um ísrael.“
Ég skýri frá þessu til þess að vér fáum
gleggri hugmynd um það, hvað tíma-spá-
dómarnir raunverulega þýða, að tími
uppskerunnar er nú byrjaður, með öllum
þeim atburðum, sem henni fylgja, og fer að
öilu fram eins og tyrir var sagt.
Tíma-spádómarnir og öll þessi nákvæma
fræðsla um háttu og aðstæður við endur-
konm Drottins, var eigi birt heiminum til
þess að skelfa hann, og eigi heldur til þess
að seðja íánýta forvitni, eða til þess að vekja
sofandi kirkjunefnu, það var birt til þess að
þeir, sem ekki eru sofandi og ekki eru heims-
ins börn, heldur eru vakandi, helgaðir og
trúir, og láta sér annt um að kynna sér fvrir-
ætlanir föðurins, fái vitneskju um mikilvægi
atburða líðandi stundar, og þurfi ekki að vera
blindir fy'rir málefnum og atburðum, sem
eigi verða með vissu greindir á annan hátt.
— Uppskerunni, nærveru uppskerumannsins
n.ikla, þreskingu og sáldun hins ómengaða
hveitis, bindingu og brennslu illgresisins á
tíma þrenginganna o. s. frv.
Guð huldi, í líkingamáli um lúðurhljóm,
raddir, eld, o. s. frv., fræðslu (sem ekki var
ætluð heimsins börnum heldur aðeins hin-
um litla hóp af útvöldum heilögum) um upp-
skerutímann, nærveru Drottins, andlegt ríki
hans o. s. frv., en hagaði líkingunum þannig,
að í fyllingu tímans yrði mál þeirra skýrt og
áherzluþungt fy'rir þann hóp manna, sem
hann ætlaði að fræða. Nú við endurkomuna
má segja við svipaðan lióp útvaldra eins og
við fy'rri komu Krists: „Yður er gefinn levnd-
ardómur Guðsríkis, en hinir, sem fy'rir utan
eru, fá allt í dæmisögum" — í líkingum og
óljósum orðum — til þess að eigi geti aðrir
en þeir, sem útvaldir eru skilið til fulls —
jafnvel þótt þeir hafi Biblíu. (Mark. 4. 11
Heimsins börnum er ekki ókunnugt um
hina einstæðu atburði nútímans og aðstæður
sem verða æ athyglisverðari með hverri líð-
andi stundu; en þau skynja ekki hin mikil-
fenglegu endalok, fyrir því verður hugur
34 DAGRENNI NG