Dagrenning - 01.10.1947, Side 30

Vér höfum ekki meiri ástæðu til þess að
ætla að hinn andlegi líkami Drottins vors
eftir upprisu hans sé mannlegur líkami,
heldur en að andlegur líkami hans fyrir hold-
tekjuna liafi verið mannlegur, eða aðrar and-
legar verur hafi mannlega líkami og postul-
inn Pétur segir, að Drottinn hefði verið
deyddur líkamlega, en gerður lifandi sem
andi.
Þótt gert sé ráð fyrir því að dýrðarlíkami
Drottins sé af holdi gerður er það engin
skýring á því hvernig hann birtist furðulega
og skvndilega á fjörutíu daga tímabilinu eftir
krossfestinguna. Hvcrnig gat hann birst allt
í einu og horfið síðan? Hvernig fór hann að
því að vera því nær alltaf ósýnilegur í þessa
fjörutíu daga? Og hvernig stóð á því að út-
lit hans var sí og æ svo breytt að trauðla
var hægt að þekkja hann fyrir þann sama
og í önnur skipti, eða fvrir þann sama, sem
allir þckktu og unnu fvrir krossfestinguna
fáum dögum áður?
Ef vér athugum málið gaumgæfilega,
verður oss æ Ijósari sú guðlega vizka, sem
birtist í því hvernig upprisa Drottins vors er
opinberuð postulunum, svo að þeir gætu
orðið fyllilcga sannfærðir og áreiðanlegir
vottar, og þeir hógværu gætu öðlast vitnis-
bnrð þcirra og trúað því; að Guð hefði reist
Drottinn vorn frá dauðum — svo að þeir
gætu kaunast við hann sem þann, er var
dáinn en sé nú lifandi að eilífu, og trúaðir
gætu komist til Guðs fvrir hann. Er vér hugs-
urn um hann með leiðsögn hins heilaga
anda sannleikans, vikkar hugsýn vor og vér
sjáurn hann þá ekki lengur í líki mannsins
Jesú Krists lieldur sem Drottinn dýrðar og
máttar. Þannig hefir kirkjan beðið um konm
hans og ríki ög þráð hann, og engin getur
vænst þess, að maðurinn Jesú Kristur komi
aftur í holdlegum líkama til þess að honum
verði fórnað og hann særður og deyddur oss
til friðþægingar. Eigi ættum vér heldur að
búast við Jdví að liann „birtist“ heiminum
í ýmsurn gerfum úr holdi og beini. — Þeirra
var Jrörf fyrir vottana forðum, en nú er það
ekki. Vér munum komast að raun um, að
endurkomu sína birtir hann á mjög ólíkan
hátt. Návist hans og réttlátt vald mun sjást
bæði á refsingum og blessunum, sem strevma
frá veldi hans.
#
Það hefir lengi verið almenn trú að sorgir
og þjáningar væru refsingar á hina vondu
fyrir illgerðir þeirra. Þetta virðist eðlilegt og
réttmætt lögmál og hefir fólk þess vegna
almennt játað Jrað, og talið, að þannig ætti
það að vera jafnvel þótt það ekki væri; en
bláköldum staðreyndum lífsins ber saman
við Ritninguna um, að á liðnum öldurn hafa
það verið þeir guðræknu, sem oftast hafa
orðið fyrir þrautum og ofsóknum (Tim. II.
3. 12), en á „degi þrenginganna" þegar ríki
Messíasar er í vændum, verður önnur skip-
an á þessu. Á þeim degi á að steypa illu öfl-
unurn af stóli og er réttlætinu verður stöðugt
tryggður sess mun brátt komast á samsvar-
andi refsing á illvirkja og blessun til Jreirra
er gera góðverk — „þrenging og angist kenmr
yfir sérhverja mannssál, er illt fremur .... en
vegsemd heiður og friður hlotnast sérhverj-
•um, er gerir hið góða — á reiðidegi og opin-
berunar Guðs réttláta dóms, sem mun gjalda
sérhverjum eftir verkum hans“ (Róm. 2.
g, 10, 6, 5) „Þegar dómar Drottins birtast
á jörðu, læra byggendur hennar réttlæti"
(Jes. 26. 5.—11.) Þeir munu læra, að í liinni
nýju skipan verða réttlátir hátt settir en ill-
gerðannönnum hegnt. Spádómarnir segja
skilmerkilega frá þessu ríki og verkum þess
fyrir Jiá auðmjúku, hreinhjörtuðu, fátæku,
þurfandi og þjáðu, og kollvörpun þess á
einokunum og allskonar ranglátu fyrirkomu-
lagi og kúgun; og almennri jöfnun þess á
kjörum manna. Lesið vandlega Sálrn. 72.
1,-19; 37. 1-14).
DAGRENN I NG