Dagrenning - 01.10.1947, Blaðsíða 20

þess hve „Guðs kvörn malar hægt“ veita
menn þessu órjúfanlega lögmáli ekki þá at-
hvgli sem skyldi. Þó hafa allir rnestu leið-
togar mannkynsins á þetta bent og allra ljós-
ast og best Jesús Kristur. Hann sagði: „Með
sama rnæli og þér mælið öðrum mun yður
mælt verða.“ Hann sagði einnig: „Eins og
þér sáið niunuð þér uppskcra." Og hann
gaf mannkyninu þetta undursamlega heil-
ræði: „Það, sem þér viljið að mennirnir geri
vður, það eigið þér einnig þeim að gera.“
En fydgir nokkur þjóð þessum boðorðum?
Fer nokkur maður eftir þessum heilræðum?
Nei, — varla nokkur einstaklingur hvað þá
þjóðar heildir.
Lítum í eigin barm.
Við urðum aðnjótandi guðlegrar hand-
leiðslu í síðasta ófriði og þegar allar aðrar
þjóðir liðu meiri og minni hörmungar lifð-
ilm við hér við allsnægtir. Við gleymdum
að þakka það, þeirn sem veitti okkur vernd-
ina. Við svikurn liann, sem tók okkur undir
venidarvæng sinn.
Lands og þjóðar var gætt af sterkum herj-
um tveggja vinveittra stórvelda, sem að lok-
inni veru sinni hér gáfu okkur stórgjafir
auk þess sem þeir, nreðan þeir dvöldu hér
grciddu að fullu í reiðu fé allt, sem við lét-
um þeim í té. Ilvernig reyndumst við þess-
um velgerðamönnum okkar og vemdurum?
Við æptum að þeim á þeirn sama degi
og ógnin var liðin hjá, heimtuðum þá burt úr
landinu og létum svívirðingum rigna \’fir þá
L blöðum og útvarpi. Forustuna höfðu
konmiúnistar — fimmta herdeild þeirrar
þjóðar, sem ætlar sér að hemema ísland í
næstu stvrjöld og nota bækistöð hér til árása
á þá þjóð, sem verndaði ísland og íslendinga
í síðasta ófriði — en stór hluti þjóðariimar
lmýtti sér aftan í þessa landráðaforustu og
var þar háskólinn og stúdentar hans fremstir
í flokki. — Þeir unnu hér hliðstætt verk við
það scm lýðurinn forðum í Jerúsalem, er
18 DAGRENNING
hrópaði: „Krossfestu, krossfestu hann,“ —
og þeir áttu hér liliðstæða hlutdeild í eins
og hinn þýzki hávaðalýður, sem hrópaði
„Heil Hitler“ þegar foringinn þurfti á því að
halda, að fólkið leggði blessun sína yfir ódæð-
isverk hans.
Þannig revndist íslenzka þjóðin þegar mest
á reið.
Og það leið heldur ekki á löngu, að af-
leiðingar vrðu augljósar. Þjóðin setti land-
ráðamennina til valda — kommúnistana —
fékk þeim í hcndur fcð, sem aflast hafði og
þeir komu því öllu í lóg á skennnri tíma en
nokkur gat gert sér í hugarlund. Það var allt
búið þegar kommúnistar fóru úr ríkisstjórn-
inn. En meira fylgdi með. Hcimskustcfnan,
sem þjóðin liafði tekið upp undir forustu
konnnúnista og þeirra, sem gerst höfðu hand-
bendi þeirra, hefir komið svo á kné öllu at-
vinnulífi landsmanna, að þess er engin von,
að það verði fært til rétts vegar aftur nema
með algerðri hugarfarsbreytinga allra ís-
lenzkra alþýðustétta.
Ofan á þessi sjálfskaparvíti bætist svo sú
óáran til lands og sjávar, sem áður er lýst, og
okkur þýðir ekki að deila um við neinn nema
Guð. Það eru e.t.v.hans refsiaðgerðir gagnvart
þjóð, senr hann verndaði, en sem sýndi fjand-
skap og skeytingarleysi gagnvart öllu því, sem
vel hafði verið fyrir hana gert.
Það er einkennilegt, að Hekla byrjaði að
gjósa sömu dagana og síðustu hersveitir
Bandaríkjanna fóru brott af landinu.
*
Ég veit nú að ýmsir munu segja: Já, en
þetta er nú ekki allskostar rétt því við sömd-
um við Bandaríkin um Keflavíkurflugvöll-
inn og þeir mega liafa hér starfslið í 6 ár
frá 1946 að telja.
Það er að vísu rétt, en okkar gerð er hin
sama fyrir því, sá sámningur er þannig til
kominn, að Bandaríkin hefðu lilotið að beita
okkur valdi til að halda þar afnotum, meðan