Dagrenning - 01.12.1950, Blaðsíða 6

) eru senn fimmtán ár síðan. Ég var ennþá ungur, aðeins seytján ára gamall.
( Heimurinn gaf mér besta bros sitt. Hann lokkaði og dró. Og ég lét dragast, skref
\ fyrir skref, — lengra og lengra frá Guði móður minnar. Ég leitaði auðvitað eftir
) gleði fyrir mina ungu sál, þráði fxillnœgingu fyrir bjarla mitt. Og ég trúði þvi
( að ég fyndi það, sern ég leitaði að. En ég fann aðeins beiskt hjarta á bak við
) brosandi andlit heimsins. Ég tók hinn freyðandi gleðibikar og bar hann að
( vörurn minum — en innihaldið var aðeins eitur. En úr djúþi veru minnar
) skimaði andi minn eftir Guði. Jesú Kristur hafði gengið i veg fyrir mig, en
( ég hafði ekki þekkt hann. Það var hvorki á vakningar- eða bœnasamkomu.
\ Ég hafði aldrei séð fólk krjúþa á bccnasamkomu, fyrr en eftir að ég varð ham-
) ingjusamur kristinn maður. Það var heldur enginn trúaður maður, sem hafði'
( áhrif á mig, þvi að innan milu fjarlœgðar fannst enginn maður, innan við
) þrjátíu ára aldur, sem var lifandi Guðs barn. Það voru heldur engir ytri örð-
( ugleikar eða sorgir, engir óhaþþaatburðir, sem neyddu mig til að nerna staðar
) og hugsa. Það var Jesús sjálfur sem gerði það. Hann kom til mín, svo 'ið segja,
( þar sem ég var i miðjum hóþi félaga rninna. Rödd hans hóf sig yfir hljóðfœra-
( sláttinn í danssalnum. — — — Hvernig þetta bar til, veit ég ekki, enn þann
) dag i dag. Ég skil það blátt áfram e.kki, og mun sennilega aldrei skilja það.
( Ég veit aðeins þetta, að það skeði.“
) Það munu frcstir geta gert öðrum grein fyrir þessari furðulegu breytingu.
( Hver einstaklingur verður sjálfur að leita og öðlast þessa undursamlegu reynslu.
) Það þýðir ekki að rökrœða þessi mál við aðra, þeir geta ekki skilið þau. Það
( er eins og framandi tungumál fyrir þá, sem ekki hafa sjálfir heyrt rödd Krists
( eða fundið frið hans i hjarta sinu. Og Kristur leitar að hverjum einstökum.
( í fögru Ijóði hefur eitt af skáldum þessa lands lýst þessari leit. Þar segir:
i Fyrst cr að vilja veginn finna,
i) vaka, biðja i nafni Hans,
( meistdranna meistarans!
) Þreytast eigi, vinna, vinna,
i/ visdóm ccðstu liöllun sinna:
) leita sifelt sannleikans.
( Veistu’ að Elann er alla, alla
) tefi þina’ að leita’ að þér,
( fá þig einn i fylgd með sér?
) Láttu’ Hann ekki lengur kalla:
( liður á daginn, sliuggar falla,
1) fyrr’ en varir aldimmt er!
4 DAGRENNING