Dagrenning - 01.12.1950, Blaðsíða 12

yfir stærra og stærra svæði, hopa hin vest
rænu lýðræðisríki, og sleppa meir og rneir
töknnnm á þeim þjóðum, sem þau hafa áður
ráðið yfir, og aldrci hefur þessi þróun verið
örari en nú, enda líður nú senn að lokaþætt-
inum.
III.
Það er næsta algengt að heyra fólk tala um
þá atburði, sem nú eru að gerast, sem böl
er æskilegt væri að komast hjá. Ilvers vegna
geta þjóðir heimsins ekki kornið sér saman?
segja menn. Ilvers vegna þarf þetta allt að
vera svona, bæði innan hinna einstöku þjóð-
fclaga og þjóða í milli? í augum þeirra, sem
rannsakað hafa spádóma Biblíunnar er aftur
á rnóti ekkert óvenjulegt eða einkennilegt
við ástandið á vorum tímum.
Mjög víða í Biblíunni er spáð um „hina
síðustu tíma“ — tíma endalokanna, þegar
það heimsskipulag, sem staðið hefur síðustu
árþúsundirnar, muni hr)'nja til grunna, og
sagt allgreinilega fyrir hvernig þetta muni
verða.
Átökin á „tímabili endalokanna“ munu
fara frarn um allan heirn, samanber orð Krists:
„Þá rnunu allar kynkvíslir /arðarinnar kveina"
---------„og þeir munu safna sarnan hans
útvöldum frá áttunum fjórum heimsend-
anna á milli". Aldrei fyr síðan sögur vorar
liófust hefur styrjöld og styrjaldarátök náð
svo gjörsamlega um alla jörðina eins og nú
í hinni síðustu styrjöld (1939—1945) og þó
mun það verða enn betur í hinni næstu
(1953-1957).
Því er ennfremur löngu spáð, að loka
átökin á tímabili endalokanna muni standa
milli ísraelsþjóðarinnar annarsvegar og stór-
kostlegrar ríkjasamstei'pu hins vegar, en þeirri
ríkjasamsteypu er best lýst hjá Esekiel spá-
manni og þar eru taldir upp þær þjóðir, sem
þátt taka í henni.
Sá kristinn maður, sem ckki trúir spádóm-
um Biblíunnar nc reynir að skilja þá, hlýtur
að \'aða í villu og svima um atburði yfirstand-
andi tíma. Hann skilur ekkert í þeim ósköp-
um, sem yfir heiminn ganga. Hann áttar sig
ekki á því, að nú — einmitt nú — gengur
dómur Guðs yfir veröld vora, sá dómur sem
fyrir löngu hefur verið boðaður.
Ekki verður þetta skilið til hlýtar nema
menn geri sér þess fulla grein, að við endalok-
in hljóta þjóðir jarðarinnar að skiptast í tvo
flokka. Hinir eldri spámenn kalla þessa
flokka: ísraelsmenn og herskara Gógs í
Magoglandi. (Esek. 38. og 39. kap.) en
Kristur kallaði þá „sauði og hafra“ og skip-
aði sauðunum til „hægri" en höfrunum til
„vinstri“, og er það næsta merkilegt, að ein-
mitt sú skipting er í dag almennt notuð, þar
sem hinar demokratisku lýðræðisþjóðir eru
kallaðar „hægri“-sinnaðar, en Sovietríkin og
hin kommúnistisku leppríki þeirra talin vera
„vinstri“-sinnuð. Þó ekkert væri annað en
þetta, \ræri það eitt fullkomin sönnun fyrir
því, að spádómurinn á við vora tíma.
Hvergi í Biblíunni er þessum síðasta ófriði
betur lýst né þjóðunum, sem taka þátt í hon-
um, en hjá Esekiel spámanni (38. og 39.
kap.)
Þar segir svo:
„Manns-son, snú þér gegn Góg í Magóg-
landi, höfðing/a yíir Rós, Mesek og Tubal,
spá gegn honum og seg: Svo segir Drottinn
Jahve. Ég skal finna þig, Góg, höfðingi
yfir Rós, Mesek og Tubal, og ég skal setja
króka í kjálka þína og leiða þig út, ásamt öllu
herliði þínu, hestum og riddurum, öllum
með alvæpni, mikinn manngrúa, með skjöld
og törgu, alla með sverð í höndum. Persar,
Blálendingar og Pútmenn eru í för
með þeim, allir mcð törgu og hjálm; Gomer
og allir herflokkar lians, Tógarmalýður, hin
vsta norðurþjóð, og allir herflokkar hans —
margar þjóðir eru í för með þér. Bú þig út og
ver viðbúinn, þú og allar hersveitimar, sem
20 DAGRENNING