Dagrenning - 01.12.1950, Blaðsíða 18

ar helgu prýði (þ. e. í Palestínu); þá nrun
hann undir lok líða og enginn hjálpa
honum.“
Margir líta svo á að „skrauttjöldin“ eða
„tjaldbúðin", sem Góg setur á stofn í Pale-
stínu, sé hið núverandi Ísraelsríki, sem Rúss-
ar og Zíonistar hafa stofnað þar, og ekki er
nema að örlitlu leyti byggt fólki af ísraels-
ætt. En þetta á allt eftir að koma betur í ljós
á næstu tveimur árum.
*
Merkasti atburður síðustu missira er vafa-
laust för Attlees forsætisráðherra Breta á
fund Trumans Bandaríkjaforseta. Sá atburður
sýnir betur en allt annað að stund hættunnar
nálgast nú óðfluga. Manni kemur í hug síð-
asti fundur þessara tveggja forustumanna.
Hann var í Postdam í Þýzkalandi í ágústbvrj-
un 1945. Þá var ákveðið að varpa kjarnorku-
sprengju á Japan. Á þeim fundi var sam-
þykkt að leysa upp hinn ágæta her engil-
saxneskra þjóða, sem þá var undir vopnum
í Evrópu og sem hefði getað frelsað alla
Evrópu undan ánauð Sóvíetríkjanna.
Hvorugur þessara miklu forustumanna virt-
ust þá hafa hugmynd um, að Hitler var ekki
annað en þjónn Sóvíetríkjanna og alheims-
kommúnismans, og hlutverk hans var að tor-
tírna Þýskalandi, enda hefur engin ein per-
sóna unnið Sóvíetríkjunum annað eins gagn
og Hitler. Ætli þeir skilji þetta nú?
Það er grátlegt að hugsa til þess hvernig
hinar engilsaxnesku þjóðir hafa látið hinar
„tælandi tungur“ Sóvíetríkjanna leika á sig
á undanförnum árum, blekkja sig og afvega-
leiða. En þetta varð ekki umflúið og þýðir
ekki um að sakast. Hvorki Bretland, Banda-
ríkin, Norðurlönd né aðrar skyldar þjóðir
skilja það enn, að þær eru ísraelslýður hinn
forni, en einmitt fullkominn skilingur á því
atriði skiptir nú meginmáli. Sá sem skilur,
að Sóvíctríkin og öll fylgiríki þeirra, stór og
smá, eru „liðsafnaður“ „Gógs í Magoglandi“,
skilur það einnig að sá, sem þeim liðsafnaði
er stefnt gegn eru engir aðrir en ísraclsmenn.
Það sjá allir, að slíkan liðsafnað þarf ekki
gegn ísraelsriki hinu nýja í Palestínu, sem
nú þegar er hálfgert leppríki Rússa
og að mestu byggt fólki frá Rússlandi, og
leppríkjum þess, heldur er hér átt við annan
ísrael — liinn sanna ísrael — sem nú er orð-
inn bæði „rnikil þjóð“ (Bandaríkin) og „fjöldi
þjóða“ (Breska heimsveldið og skyldar þjóð-
ir) eins og heitið var að verða rnundi. (1.
Mós. 48. 19). Hinn nrikli liðsafnaður Rússa
gegn Engilsöxum og hin heiðna lífsskoðun
komnninismans mun hvorttveggja vekja hin-
ar engilsaxnesku og norrænu þjóðir af þeim
svefni, sem þær sofa enn. Fyrsta merkið urn
ofurlítinn skilning í þessu efni er för Attlees
forsætisráðherra vestur um haf. í ræðurn sín-
um hefur hann látið í ljós þá skoðun, að
„samvinna Breta og Bandaríkjamanna sé
aldrei meiri en á hættunnar stund“. Það er
hverju orði sannara, en þegar þeir hafa sam-
eiginlega sigrast á hættunni, hætta þeir sam-
starfinu og láta reka á reiðanunr út í nýjar
ógöngur.
í tveim heimsstyrjöldum hafa þeir stað-
ið saman og sigrað þótt illa líti út. Nú eru
síðustu og ógurlegustu átökin eftir og nú
fyrst í þessum átökurn mun þeim verða það
Ijóst, að þeir eru ísraelsmenn og ber að
liegða sér samkvæmt því.
Sameinuðu þjóðimar rnunu bráðlega líða
undir lok, því þær eru nú þegar óstarfhæfar.
Hinsvegar munu samtök ísraelsmanna vaxa
og verða æ sterkari. Þau munu hreinsast af
óviðkomandi aðilum og einir munu ísrels-
menn nútímans heyja lokabaráttuna við
liina miklu herskara Gógs, og sigra þá, enda
mun sá stýra hersveitum ísraels, sem til þess
var valinn frá öndverðu — Jesús frá Nasaret.
16 DAGRENNING