Dagrenning - 01.12.1950, Blaðsíða 24

GUÐMUNDUR GUÐMUNDSSON:
Gamla konan.
En það djúpa dauða-rökkur! —
Dánir sofa fast og rótt. —
Hvað er þetta? — Hringt i fjarlcegð?
Hringt? — Æ, það er jólanótt!
joianótt! — Ó, guð minn góður,
gleymi’ ég liátið frelsarans?
Fyrirgef mér, góði Jesús,
góði drottinn kœrleikans!
— Eg hef beðið, ég hef grátið,
eg hef vakað, tirna gleymt,
út i rökkrið, út i rökkrið
öll min liugsun fjarað, streymt!
— En það myrkur! — Einhvers staðar
á eg gamalt kertis-skar, —
það er bezt að láta loga
Ijós að arni minningar.
En sá kuldi! — Súgur svalur
sœkir á um glugga’ og dyr,
glœða skal á öldnum arni
undir kaffi-tári hyr,
slitnum feldi’ að fótum sveipa,
flytja’ að borði gamlan stól,
hallast út af, horfa, i Ijósið,
halda svo með drengnum jól!
22 DAGRENNING