Dagrenning - 01.12.1950, Blaðsíða 27

F. B. EDGELL:
Vottarnír tveir.
Eyru til að heyra. Augu til að sjá.
Megi sáj er vizkuna hefur skilja.
Hver einlægur maður, er Biblíuna kannai
og er sannur í trú sinni, hlýtur að sjá að búið
er að skipta heiminum í tvær höfuðfylking-
ar. Annarsvegar fylkingu, sem er með Guði
og Kristi, og hins vegar fylkingu, sem er móti
Guði og Kristi. Þetta er skýr bending um það,
hvar vér erum stödd í rás tímans, og það
sem rneira er, vér getum ekki komist hjá því
að velja um annan hvorn flokkinn. Vér höf-
um nú náð hæsta stiginu, þegar stjórn Sat-
ans og valdi hans yfir fjöldanum verður að
fullu útrýmit.
„Guð þessa heims" hefur ríkt í hjörtum
barna óhlýðninnar, en þessu mun verða lok-
ið. Fáfræðin mun víkja fyrir þekkingunni.
Opinberun mun koma í stað blindu. Valið
stendur nú alveg sérstaklega til boða „Guðs
útvöldu þjóð“ — ísrael — ekki aðeins þeim,
sem eru af ætt Júda, heldur öUum ísrael.
Guð gerði þann órjúfanlega sáttmála við
Abraham, að „af hans afkvæmi skyldu allar
þjóðir jarðarinnar blessun hljóta.“ Þessi sátt-
máli var óafturkallanlegur. Við þennan sátt-
mála bættist svo síðar lögmálið eða sáttmál-
inn, sem Guð gerði við Móse, til þess að
sýna ísrael — (hinni útvöldu þjóð), að það
var ekki þeirra vegna eða vegna nokkurs
verks eða verðskuldunar þeirra, heldur eins
og Páll segir: „til að leiða þá til Krists.“
Bæði „hús“ ísraels, bæði konungsríki þess —
Júda og ísrael, báðar þjóðir þess — standa
fyrir Guði bornar tvöfaldri ákæm.
Hvorki ísrael né Júda hafa sett Guð æðst-
an. Báðir beygja þeir kné sín fyrir skurðgoð-
um, þrátt fyrir trú sína. Guð heitir því að
leiðrétta þetta af miskunn sinni, þó eigi án
refsingar. Lögmálið er raunverulega kjarni
Gamla testamentisins. Það snertir ekki beint
aðrar þjóðir en ísraelsmenn. Það er og saga
ísraels undir lögmálinu. Að sínu levti er
„hið nýja lögmál“eins kjarni Nýja-Testanrent-
isins og auðsjáanlega á það að undirbúa jarð-
veginn fyrjr „hina nýju Jerúsalem.“ Urn bæði
þessi lögmál er táknrænt talað í Heilagri ritn-
ingu, sem olífutrén tvö, Ijósastikunrar tvær,
vottana tvo er standa frammi fyrir Drottni.
Tveir vottar að vísu, en hvaða gildi hefir vitn-
isburður þeirra haft fyrir mannkynið? Satan
hefur ávallt rangfært staðreyndir, vilt fólki
sýn um Guð, og oftsinnis með uppgerðar trú
notað kristna trúvillinga til að blinda huga
fjöldans og halda honum í myrkrinu. Svo
gífurleg voru áhrif hans, að á „hinum dimmu
öldum“ (í 1260 ár) leyfði Kaþólska kirkjan
ekki að Biblían væri lesin.
Siðabótin kom vitnisburði hennar í dags-
ljósið, en spádómar tjá oss, að ljós hennar
rnuni aftur \’erða myrkvað um hríð, þ. e. í
„3V2 dag“, en eftir þeim nrælikvarða, sem
notaður er í spádómum Biblíunnar, þýðir
það 3V2 ár. Margir rithöfundar hafa gert
tilraun til að sýna fram á að þetta 3U2 ár sé
liðið. Aðrir hafa beðið eftir sönnunum. Síð-
ustu ár liafa leitt í ljós fyrir tilverknað þeirra,
er rannsaka Pýramidann mikla og Biblíuna,
ýmislegt í tímatalinu, er hingað til liefir
DAGRENNING 25