Dagrenning - 01.12.1950, Blaðsíða 26
Ó, það mikla ragna-rökkur!
Rojar hvcrgi fyrir sól?
Getur nokkur heilög haldið
hatri jyrir þessi jól?
Heimurinn er á heljar þremi,
hljóð eru blóði roðin vé. — —
Eg er barn, — en Guð í gegnum
geig og tár og blóð eg sé!
Þvi eg veit, þótt enn þá enginn
á það geli sönnur jœrt:
í og með og undir þessum
ógnum blikar leijtur-skœrt
Ijósið elsku’ og vizku-valda,
veröld enn þá hulið sýn.
Gegnum hergný alla, alla
ertu’ að kalla, Guð, til þin!
En sú birta! En sá jriður!
Ó, hve Ijómar stofan min, —
þetta litla Ijós i þúsmid
Ijósa dýrðarmagni skin!
— Sjá, hvar mynd af syni mínum,
sveiþuð fána œttar-lands,
brosir við mér eins og engill
yndisbrosi kœrleikans!
Dánir vakna, dánir lifa!
Dagur skin af nýrri öld, —
kœrleiks-heima alla oþna
öllum himnesk máttarvöld! —
— Jólastjarnan stafar Ijóma
stillt á gluggans hrimga rós.
Svona’ er gott i Guði að sefa
grát og kvöl við jólaljós!