Dagrenning - 01.04.1954, Blaðsíða 9

JÓNAS GUÐMUNDSSON:
Z E R M A T
Það er júní 1947, sól og sumar í Sviss-
landi. í hinum stóra forsal Þjóðbanda-
lagshallarinnar í Genf er margt um
manninn, því nú er safnast saman til
fundar eftir matarhlé. Hér ægir öllu sam-
an: hvítu, gulu.brúnu og svörtu fólki,
körlum og konum, gömlu fólki og ungu,
og hér eru töluð í senn tungumál 50 til
(iO þjóða. Margir eru á einhvern liátt að
búa sig undir störf dagsins, aðrir að ræða
við vini og kunningja eða ,,frændur“
frá nágrannalandi.
Ég stend við borð og skyggnist um
eftir nýjum þingskjölum eða bók, sem
nrig kynni að vanta. Þessi einkennilegi
kliður allra þessara tungumála verkar á
mik líkt og árniður og ég legg ekki hlust-
irnar við neinu sem sagt er, enda skil ég
fæst þessara tungumála.
Inn á milli heyrist þó ein og ein ensk
setning eða norrænt orð, en það er mér
með öllu óviðkontandi. Mig varðar ekki
á þessu augnabliki um neinn nema
„Master distributor" og ég þykist góð-
ur ef ég skil hann, og hann þvkist góður
ef hann skilur mig.
Þá kveður við í eyrum mér rammfs-
lenzk setning: „Fjandinn hafi ]:>að, að
Iiægt er að hanga hér í bænum um helg-
ina. Maður verður að fara í einhvern
smátúr út úr bænum." Ég leit við þeg-
ar ég heyrði móðurmálið. Þarna var þá
kominn, Benedikt Gröndal, forstjóri
Hamars h. f. í Reykjavík og fulltrúi ís-
lenzkra atvinnurekenda á þingi II,O.
Hann var í hörkusamræðum við Finn
Jónsson ráðherra, sem einnig sat þingið
sent aðalfulltrúi íslenzku ríkisstjórnar-
innar. Þegar þeir komu auga á mig við
bekkinn viku þeir sér að mér og spurðu
hvort við ættum ekki að fara eitthvað
allir saman um lielgina. Mér leizt vel á
þessa uppástungu, og ákveðið var að
Gröndal „athugaði málið“. í forstofunni
var ferðaskrifstofa og þar var úr ýmsum
„week-end“-ferðum að velja. Eftir fund-
inn hafði Benedikt Gröndal „planið“
tilbúið. „Við förum upp í Zermat,“ sagði
hann. „Það kostar lítið, tekur einn og
hálfan sólarhring og þar hlýtur að vera
gaman á sunnudögum.“ Tillagan var
samþykkt í einu hljóði.
*
Föstudaginn 27. júní voru farseðlarnir
tilbúnir og næsta dag, laugardag 28. júní
kl. 12.15 átti að leggja af stað frá járn-
brautarstöðinni.
„Ys á stöðinni, ys á stöðinni öskur,
köll og hróp,“ k\að Davíð Stefánsson,
og það átti vel við hér. Lestin var svo
yfirfull af fólki, að fáir einir fengu sæti.
Allir þóttust hafa tryggt sér sæti, hinir
fáu starfsmenn járnbrautarinnar réðu
ekki við neitt því enginn vildi þó verða
eftir. Við urðum algerlega útundan með
sæti og urðum að hafast við í gangin-
um. Iæstarþjónninn skildi ekkert nema
frönsku, en það mál var okkur ekki sér-
DAGRENNING 7