Dagrenning - 01.04.1954, Blaðsíða 27

af kappi og forsjá, þá væri strax farið
að hylla undir svo mikið batnandi líf
alls þorra manna, að styrjaldarhættan
gæti minnkað. Því eins og það getur
gert menn hálf æðisgengna að sjá ekkert
annað framundan en sama stritið, sama
ömurleikann, sama lífið, eins getur trú-
in á breytt og batnandi líf friðið hug-
ann og gert menn rólega og ánægða.
Annars er það ekki mitt hlutverk að
segja vísindunum fyrir verkum. Vel gæti
verið, að vandamálið mætti leysa á auð-
veldari hátt en þann, sem ég hef drepið
á. Nú standa yfir rannsóknir og til-
raunir með þörunga, sem nýta sólar-
orkuna svo miklu betur en grösin, að ef
tækist að gera úr þeim sæmilega hollan
mat, myndi hver fjölskylda ekki þurfa
nema tiltölulega örlítið laud að flatar-
máli sér til framdráttar. Og svo hafa ýms-
ir trú á að „leyndarmál“ blaðgrænunn-
ar uppgötvist áður en langt líður, og þá
gæti hugsast að hver f jölskylda gæti fram-
leitt meiri hluta fæðu sinnar í eldhús-
inu heima hjá sér. Það er ekki ótrúlegt,
að þetta mætti leysa á fleiri en einn
hátt, en jrrjá kosti þyrfti þessi nýja að-
ferð að hafa:
1. Hún juyrfti að vera nokkurnveginn
örugg. 2. Hún Jryrfti að vera þannig, að
hver maður gæti framleitt matinn sinn
sjálfur og 3. Hún jjyrfti að vera svo auð-
veld, að ekki færi nema þriggja klt. létt
vinna húsbóndans til hennar daglega.
Þá hefði hver maður meiri en nógan
tíma aflögu til náms og hvers annars,
sem hann vildi.
Að vísu þörfnumst við fleira en mat-
ar. En það myndi að mestu koma af
sjálfu sér, ef tækist að sigrast á matvæla-
öflunarvandamálinu í eitt skipti fyrir
öll
Sumir halda að hægt sé að friða jörð-
ina með alræðisstjórn. Ég er ekki trú-
aður á að það sé hægt nema rétt til
bráðabrigða. Til þess Jryrfti svo mikla
skipulagninu og rnikla stjórn, að það
blessaðist aldrei til lengdar. Til varan-
legs friðar þarf öryggi hvers einstaks án
þess að hann þurfi að gera sig um of
háðan öðrum mönnum með því, að
sækja mikið af brýnustu nauðsynjum
sínum undir þá.
Aðrir trúa því, að vélarnar vinni
kraftaverk. Að vélarnar útrými öllu erf-
iði og mennirnir þurfi ekkert annað að
gera en að stjórna Jreim. — Styðja á
hnappa hér og Jrar. En slíkt myndi reka
sig á það sama og hitt: Stóraukna skipu-
lagningu og stjórn. Og Joað hefði í för
með sér versnandi mannkyn. Og versn-
andi mannkyn myndi hvorki tryggja
frið né vaxandi hamingju.
Með kornrækt hófst nýtt tímabil í
sögu mannanna fyrir tíu þúsund árum.
Þá var hún ný aðferð til matvælaöflun-
ar. Með verkaskiftingu, sem einnig var
aðferð til fæðuöflunar, hófst annað nýtt
tímabil í sögunni. Skyldi ekki ennþá
þurfa nýtt fæðuöflunartæki til þess, að
nýtt tímabil geti hafist?
DAGRENNING 25