Dagrenning - 01.04.1954, Blaðsíða 13

umst inn í vagninn og lestin fer af stað.
Hún fer allgreitt í fyrstu, en brátt kemur
snarbrött kinn og þar upp liggur vegur-
inn. Nú hægir lestin og fer upp brekkuna
á tannhjóli sínu álíka hart og gangandi
maður. Vegurinn er svo beinn sem við
verður komið og jarðgöng grafin gegnum
fjallshóla. Við stígum á örstuttum tíma
hærra og hærra. Og nú breytist gróðurinn
óðfluga. Trén hverfa og lágvaxið lyng
tekur við, síðan kræklótt kjarr og loks er
allur annar gróður horfinn en hinar harð-
gerðustu jurtir — þær sömu eða svipaðar
og þær sem við þekkjum á hálendi ís-
lands.
Ferðinni er heitið upp á fjölsótt há-
fjallahótel á Gornergrat, sem er í 3136
metra hæð yfir sjávarfleti. Það er augljóst
framan af ferðinni að menn eru hálf-
smeykir. Hvernig færi ef tannhjólin bil-
uðu? „Ætli þeir Iiafi þá ekki bremsurnar
í lagi“, segir Gröndal, og um það reynd-
ist hann sannspár. En maður venst þessu
fljótlega, og þegar fyrsta stóra brekkan
er búin taka menn að ræðast við hátt og
í hljóði. Morgunverð á að borða á Riffel-
alpfjallahóteli í 2212 metra hæð. Þar er
aðeins staðnæmst stutta stund og menn
fá sér te eða mjólk og brauðsneið, þeir
sem það vilja. Leiðin upp að Gornergrat
er stórfengleg og á köflum er hengiflug-
ið slíkt, að ekki er gott fyrir þá, sem eru
lofthræddir að vera að gægjast mikið út
um gluggana. Á kafla eru byggð trjágöng
vfir brautarteinana því þar tekur snjór-
inn ekki upp. Allir sitja sem fastast og
mér sýnist sumir halda sér — að minnsta
kosti geri ég það. Og loks er komið í
áfangastað klukkan um 10 fyrir hádegi,
eftir tveggja klukkustunda ferð í há-
fjallabrautinni.
Hér blasir við stórt, og að því er virðist
nýbyggt, hótel. Hér er ekki stingandi strá
að sjá, en ein eyðimörk íss og grjóts svo
langt sem augað eygir. Gornergrat hótel-
ið stendur á dálítilli hæð. Það er byggt
úr grjótinu sem þarna er — grágrænum,
gljúpum steini. Þetta er stórt og rúm-
gott hótel, getur tekið margt manna og
hér dvelja sjálfsagt margir á vetrum við
skíðaferðir og liéðan ganga menn á fjöll-
in.
Við erum fegin að áfangastað er náð,
því lestin var ekki sem þægilegust er til
lengdar lét. Ég stend á fætur og ætla út,
en þá kenni ég einhverra óþæginda. Ég
læt samt ekki á neinu bera, en styð mig
við bekki og dyrastafi uns ég kemst út.
En þegar ég sleppi lestinni ætla ég að
detta um koll. Hvað var að? Ég skjögra
yfir að steini, sem þarna stendur og sest á
hann. Ég sé að ýmsir fleiri eru óstöðugir á
fótunum. Enginn var þó fullur. Loksins
uppgötvaði einhver hvað að var. Það var
loftið. Loftið var svo þunnt þarna uppi í
3136 metra hæð, að maður var góða stund
að jafna sig áður en hægt væri að ganga
um óstuddur.
Hið mikla hótel á Gornergrat heitir
Kulm-hótel. Af svölum þess sér vitt um
Alpana og við blasa ýmsir hinna frægu
tinda Alpanna, svo sem Matterhorn, sem
þarna ber höfuð og herðar yfir önnur
f jöll, og Monte Rosa. í djúpum dal neðan
við fjallið, sem Kulm-Hótel stendur á,
rennur stórá milli skriðjökulsskara, sem
svo til fyllir dalinn. Þungur árniðurinn
heyrist gieinilega heim að hótelinu þeg-
ar hljótt er.
Hér uppi er viðsýnt mjög, og til þess
að auka enn víðsýnið er kíkirum komið
fyrir á hæðinni til þess að menn eigi þess
kost að sjá hin f jarlægu fjöll, sem bezt, og
fylgjast með ferðum manna um fjöllin.
Stór skemma stendur þar á hlaðinu og
eru þar seldir minjagripir, póstkort og
DAGRENNING 1/