Dagrenning - 01.04.1954, Síða 12

ir þá flutt okkur um 1000 metra upp í
fjöllin á tæpum tveim klukkustundum.
*
Klukkan 8 um kvöldið komum við til
Zermat sem er yndislegt, lítið fjallaþorp
í friðsælu smádalverpi efst í Nikulásar-
dal, ef hann endar þá ekki fyrr. Við stíg-
um úr lestinni og göngum til lukelsins,
sem er stórt og veglegt timburhús. Hér
fáurn við hinn bezta beina og hin ágæt-
ustu herbergi. Hreinlætið og hin frá-
bæra umgengni allra, kurteisin og prúð-
mennska þjónustufólksins, er einstakt.
Hér er gott að vera. Hér er ekki margt
manna nú, en á vetrum er hér allt yfir-
fullt af skíðafólki frá öllum löndum
Evrópu og Ameríku.
Um kvöldið gengum við um bæinn.
Veðrið var hlýtt og loftið tært og hress-
andi. Allar búðir voru opnar langt fram
á kvöld, jafnvel til miðnættis þær, sem
seldu ferðamönnum minjagripi og ann-
að er þeir girntust. Það var einkennilegur
og heillandi blær yfir þessum litla bæ
þarna uppi í Olpunum. það var eins og
bæjarbúar væru ein fjölskylda og gestun-
um var tekið með kurteisi og hlýju og
reynt að skilja þá og skemmta þeim og
verða við óskum þeirra. Vínstofur voru
þarna nokkrar sem seldu bæði áfeng og
óáfeng ávaxtavín og sumstaðar var dans-
að á smápöllum eða görðum milli hús-
anna. Klukkan 12 á miðnætti var búðun-
um og veitingastöðunum lokað, en þá
hófst sú athöfn, sem mörgum mætti verða
til eftirbreytni. Fjölskyldan, sem á ogrek-
ur hverja smábúð eða veitingastofu, hófst
þá — klukkan 12 á miðnætti — handa um
að þvo búðina og gangstéttina fyrir fram-
an húsið og sópa allt og snyrta svo það
væri í fullkomnu lagi að morgni. Ég
veit ekki hvort þetta er gert daglega, en
líklegt er það, en í þetta sinn var laugar-
dagur, svo vera má að þetta sé aðeins gert
í vikulokin.
Á næsta hálftímanum þagnaði allur ys
og þys þessa litla — en fjölmenna — fjalla-
þorps. Á leið okkar heim að liótelinu
gengum við fram hjá kirkjunni, sem er
stór og falleg. í henni loguðu ljós og lnin
var opin fyrir þá, sem ganga vildu þangað
inn og gjöra bæn sína í skjóli hennar.
#
Sunnudagurinn 29. júní 1947 rann upp
bjartur og skínandi. Við vorum vakin
kl. 7 um morguninn því nú skyldi haldið
hærra upp í fjöllin með reglulegri liá-
fjallalest. Við gengum lítillega um í þorp-
inu áður en lagt er af stað, ög nú fyrst sér
maður Jrennan smábæ við dagsbirtu.
Þorpsbúar lifa augljóslega aðallega á
tekjum af ferðafólkinu, en þó er þarna
nokkur landbúnaður, einkum kvikfjár-
rækt. Við mætum nokkrum smásveinum
með stóran geitahóp, og Jrað klingir í
bjöllunum, sem sumar geiturnar bera
um hálsinn. Uppi í hlíðunum allt í
kring ern smákofar úr bjálkum. Þeir eru
notaðir sem sumarbústaðir á sumrum,
en skíðakofar á vetrum, en veturnir eru
aðalatvinnutími Zermatbúa. Þrjú eða
fjögur stór ltótel eru í þessum litla bæ.
*
Að fenginni hressingu á hótelinu er
lagt af stað tit í hið ógleymanlega æfintýri
— förina upp á Gornergrat. Á járnbraut-
arstöðinni stendur alleinkennilegt farar-
tæki — háfjallajárnbrautarlest. Hún
rennur á Jrrem sporum og eru hliðarspor-
in eins og á venjulegum járnbrautarlest-
um en miðsporið er fyrir tannhjól. Það
er hjólið sem ræður ferðinni. Við setj-
10 DAGRENNING