Dagrenning - 01.04.1958, Síða 24

Egyptalandi,----------varð Júda helgi-
dómur hans, Israel ríki hans.“ Júda
varð ,,helgidómur“ Drottins. Af þeirri
ættkvísl voru síðan konungar Israels,
meðan það var óskipt ríki, og æ síðan
í Júdaríki allt til endiloka þess, og af
þessum helgidómi fæddist Jesús Krist-
ur, Frelsarinn. — Þá var hámarki þess
hlutverks náð, sem Júda var ætlað.
En fsrael — hinar ættkvíslirnar allar
— voru ekki helgidómur, heldur „ríki“
Drottins, og það ríki er enn ekki kom-
ið. Þeim var dreift meðal þjóðanna til
þess að þær skyldu við þrautir og þján-
ingar öðlast nýjan skilning á hlutverki
sínu. Þeim verður aftur safnað saman
í nýtt ríki, sem ennþá er ekki fullmynd-
að, en er nú að myndast, þó að blindir
leiðtogar sjái það ekki. En eins og Guð
lét fyrirheitið um komu Frelsarans
rætast, svo mun hann og láta fyrirheit-
ið um stofnun ríkis síns rætast. Því
eins og það reyndist rétt og satt og
kom fram, sem Kristur sagði, er hann
talaði við lærisveinana í síðasta sinn:
„að rætast ætti allt það, sem ritað er
í lögmáli Móse, spámönnunum og sálm-
unum um mig,“ svo mun það og allt
rætast, sem þar er ritað um ríki Drott-
ins — ísrael —, þegar fylling þess
tíma er komin.
Með fyrri komu Krists og krossfest-
ingu hans, var aðeins lokið útvalningu
Júdaættkvíslarinnar sem „helgidóms“
Drottins. Um það getum við verið sam-
mála.Drottinn endurreisti Júdaríki fyrr-
um til þess að fullkomna þetta mikla
hlutskipti þessarar konungsættkvíslar.
Að þvi loknu dreifðist hún á ný. Um
hitt er ég yður algjörlega ósammála,
að með þessu hafi verið lokið hlutverki
ísraelsþjóðarinnar, og að „nýr ísrael
hafi verið kallaður og útvalinn“, en
hinum forna ísrael útskúfað, því að
þér haldið því raunverulega fram, að
Kristur hafi útskúfað ísraelsþjóðinni,
er þér segið:
„Þegar Jesú kallar tólf postula, þá
er það engin tilviljun, heldur merki um
að sögu hinna tólf ættkvísla sé lokið.“
Þetta getur ekki þýtt annað en Krist-
ur hafi komið til þess að ónýta öll
fyrirheit Guðs ísraelsþjóðinni til handa,
og að ekkert sé að marka neina spá-
dóma eða fyrirheit Biblíunnar um ísrael
eftir Krists daga. Þetta segið þér í'aun-
ar berum orðum í bréfi yðar, þar sem
þér segið:
„Fyrirheitin um Landið helga, Jerú-
salem og ísrael eru þaðan í frá aðeins
tákn andlegra og eilífra staðreynda“
En hvað segir nú sjálf Ritningin um
þetta? Þó að leitað sé með logandi ljósi,
finnst ekki neinn stafur þar um í um-
mælum Krists, að hann „útskúfi" fsrael
eða telji sögu hans lokið við komu sína.
En þar eru skýr ummæli um hið gagn-
stæða. „Ætlið ekki að ég sé kominn til
þess að niðurbrjóta lögmálið eða spá-
mennina; ég er ekki kominn til þess
að niðurbrjóta, heldur til þess að upp-
fylla“. (Matt. 5. 17). Þannig farast
honum orð í Fjallræðunni.
Þegar Kristur sendir lærisveina sína
út, segir hann: „Leggið eigi leið yðar
til heiðingja og gangið eigi inn í nokkra
borg Samverja, en farið heldur til
hinna týndu sauða af húsi ísraels.“ Á
öðrum stað eru þessi orð eftir honum
höfð: „Ég er ekki sendur nema til
týndra sauða af húsi ísraels“. Og enn
má minna á, að síðustu orð postul-
anna við himnaför Krists voru þessi:
„Ætlar þú á þessum tíma að endurreisa
ríkið handa ísrael?“
Til stuðnings þeim málstað yðar, að
Guð hafi útskúfað fsraelsþjóðinni og
breytt þeim fyrirheitum, sem henni
18 DAGRENNING