Dagrenning - 01.04.1958, Page 30

hvort er Biblían Guðs orð, og þá á hún
að skiljast og túlkast sem slíkt eða hún
er það ekki, og þá er ekki meira mark
á henni takandi en hverju öðru ófull-
komnu ritverki, og þá getum við lagt
hana til hliðar sem grundvöll kristinn-
ar trúar og lífsskoðunar.
En þessu er ekki þannig farið. Biblí-
an er frá upphafi til enda Guðs orð,
og þótt vér skiljum ekki rétt nema lítið
brot hennar enn í dag, er það af því
að speki og vísdómur Guðs er vorri
speki og vísdómi svo óendanlega miklu
æðri og að sá tími er enn ekki kominn,
að bækur hennar verði með öllu „opn-
aðar“ fyrir oss ófullkomnum mannver-
um. Þér munið kannski eftir þessari
setningu úr Nýja testamentinu: „Síðan
lauk Hann (Kristur) upp hugskoti
þeirra (þ. e. lærisveinanna), til þess
að þeir skildu Htningamar.“ — Það eru
fleiri en þeir, sem þess þurfa við.
Af Biblíunni og ummælum Krists þar
er greinilegt, að hann gerir ráð fyrir
því að koma hingað aftur og stofna
hér það Guðsríki, sem Biblían talar svo
mikið um.
Þetta breytir engu um afstöðu krist-
ins manns á dauðastundinni til Frels-
arans og þeirrar hjálpar og náðar, sem
hann þá má vænta, það er persónulegt
samband við Guð sinn og Frelsarann,
óviðkomandi því Guðsríki, sem stofn-
að verður við endurkomu Krists.
Annað meginhlutverk ísraels —
hinna tíu ættkvísla — var og er að
verða ríki Guðs hér á jörðu og það er
við því ríki, sem Kristur tekur og end-
urreisir við síðari komu sína hingað
til þessa hnattar.
Hvorki hefir Drottinn né Frelsarinn
svipt ísraelsþjóðina þeim fyrirheitum,
sem henni voru í öndverðu gefin þar
um. Drottinn hefir aftur á móti sagt
fyrir, að hann mundi dreifa ísrael
meðal annarra þjóða og það hefir hann
gjört: Israelsþjóðin átti að týnast og
gleymast sjálfri sér og öðrum um lang-
an tíma. Það hefir einnig gerzt. En að
lokum segist Drottinn muni safna henni
saman í voldugt ríki, sem verða mun
kjarninn í því Guðsríki, sem stofnað
verður hér á jörðu við endurkomu
Krists.
BANDALÖG ENDALOKA-
TÍMABILSINS.
Yður er greinilega mjög illa við það,
að bent sé á hina miklu líkingu, sem
augljóslega er milli þeirra bandalaga,
sem Esekiels spádómsbók greinir frá
að verða muni til við „endalokin“, og
þeirrar skiptingar þjóðanna í tvö alls-
herjar bandalög, sem nú er að fara
fram fyrir augum allra, sem á annað
borð vilja sjá þetta. Og hneykslun yðar
virðist hvað mest út af því, að ég og
fleiri höfum haldið því fram, að skipt-
ingin fari að verulegu leyti eftir litar-
hætti, en það standi hvergi í Biblíunni,
að svo muni verða. Það er eitt af því,
sem þér greinilega nefnið „trúníð“ í
fyrri grein yðar.
En ef vér lítum á málin raunhæft
eins og þau standa nú í dag, þá er það
ískaldur veruleiki, þó að þér hneyksl-
ist á því, að heimurinn skiptist nú þeg-
ar í tvö stór bandalög, þar sem annars
vegar eru aðallega hinar hvítu, vest-
rænu, kristnu þjóðir, en hins vegar hin-
ar austrænu, lituðu heiðnu þjóðir.
Ekki hefi ég eða mínir „lærimeist-
arar“ búið þessi bandalög til. Og ekkert
bendir til þess, að þau liðist í sundur
eða leysist upp. Síður en svo. Lítið á
hið austræna bandalag, sem Rússar
stjórna. í því eru flestar hinar gulu
24 DAGRENNING