Húnavaka - 01.05.1961, Side 27

HUNAVAKA
25
VERÖLDIN OG ÉG.
Veröldu, sem von til er
veld ég stundum trega.
Það að gera mann úr mér
mistókst herfilega.
Hún sagði, ég færi vegavillt
og vantaði svindl og hrekki.
Gæti engan flokkinn fyllt
og fullnægði sér ekki.
Ur því ég færi ekki neitt
eftir hennar vilja,
væri hún orðin á mér þreytt
ættum við helzt að skilja.
Af því mætti allvel sjá,
ef við málin könnum,
hvað hún hefði andstyggð á
einmitt svona mönnum.
ÞEGAR ÉG SÁ HANA AFTUR.
Unga ég þekkti auðargná
— en nú vart ég kenni.
Farið er að falla á
fegurðina á henni.