Húnavaka - 01.05.1961, Blaðsíða 16

MAGNÚS BJÖRNSSON, SySra-Hóli:
Þrír Kúluprestar
Á nærfellt 80 ára tímabili, frá 1579 til 1657 voru þrír prestar á Auð-
kúlu í Svínadal, þrír ættliðir, svo að sonur tók við af föður, en báru
prestsheiti í 111 ár. Hefði ekki slys komið fyrir hinn yngsta þeirra hefði
samantekinn embættistími þeirra getað verið hálf önnur öld.
Elztur þessara langfeðga og ættfaðir var Eiríkur Magnússon. Um
hann er sú saga að Jón biskup Arason og synir hans hafi fundið hann
fimm ára barn einan og yfirgefinn í seli á Vestfjörðum, þegar þeir fóru
til að hertaka Vatnsfjörð, en annað fólk í selinu flýði óttaslegið, er liðs-
safnaðinn bar að.
Þetta var upphaf hamingju Eiríks og undirstaða að prestskap hans
og embættisframa. Þeir feðgar tóku hann að sér, létu kenna honum og
mönnuðu hann svo, að hann varð framarlega í flokki fyrirklerka um sína
daga. Svo fésæll var hann og mikill búmaður að hann gat kveðið þessa
alkunnu vísu:
Níu á ég böm og nitján kýr
nær fimm hundruð sauði,
sex og tuttugu söðladýr
svo er háttað auði.
Að vísu varð hann að breyta vísunni eftir aftaka fellivetur, en væntan-
lega hefur slíkur maður fyllt skjótt í skörðin er aftur batnaði í ári.
Líkur eru til, að þjóðtrúin hafi skáldað skemmtilega Eiríki presti til
vegsemdar. Það er víst, að hann var góðra manna, borinn og bamfædd-
ur í Húnavatnsþingi, sonur Magnúsar Einarssonar, sem sagt er að væri
lögréttumaður, og konu hans, er Svanborg er nefnd. Má því ætla að
Bjöm biskupsson, prestur á Melstað, hafi fundið hann nær sér en í seli