Húnavaka - 01.05.1961, Blaðsíða 33

HÚNAVAKA
31
„Ja, þennan er ég nú eiginlega að hugsa um að fylla af fé næsta
haust.“
„Heldurðu, að þú hafir nokkurt hey fyrir það,“ er athugasemd Torfa
bónda.
„Þið getið litið í ærhúshlöðuna um leið og þið gangið.“ Jú, eftir að
hafa komið þar, erum við víst allir sammála um að óhætt muni fyrir
Guðmund bónda að fylla gamla bæinn.
Við kveðjum og þökkum fyrir ágæta stund. Bjartsýni og stórhugur
þessa vatnsdælska bændahöfðingja hefur gert okkur hlýtt í sinni.
II.
Á Torfalœk.
Við erum staddir á Torfalæk. Torfi bóndi vill fylgja okkur beint í
bæinn, en hér höfum við ekki sama hátt á og hjá Guðmundi bónda í Ási.
Þar vildum við koma i fjárhús. Hér er það fjósið.
„Hve marga nautgripi hefur þú?“ spyrjum við. Minnugur þess, hvem-
ig okkur gekk að ná framtali Ásbóndans, hefur hann orð á því að slíkt
skipti ekki máli, en þar sem við stöndum nú hér og sjáum yfir alla hjörð-
ina eru möguleikar til undankomu miklu lakari hjá honum en starfs-
bróður hans.
Og svo fáum við að vita að hér eru innan veggja um 40 nautgripir,
þar með talið ungviði.
Gripirnir em fallegir og vel hirtir, enda segir Torfi bóndi að það sé
mikils vert.
Nú göngum við í bæinn og þar er okkur boðið beint að matborðinu.
Það er greinilegt að vel á að sjá fyrir þörfurn okkar í dag.
Nú fömm við að ræða um búskapinn við Torfa bónda og nú hefur
hann orðið:
„Nautgriparæktina þarf að færa meira saman. Búin þurfa að standa
í hverfum, til þess að draga megi úr flutningskostnaði á mjólk og fóðri,
en það er mjög tilfinnanlegur útgjaldaliður.
Sérstaka áherzlu þarf að leggja á kynbætur nautgripa, svo hver ein-
staklingur verði sem beztur og afurðamestur. Kúnum beiti ég eingöngu
á ræktað land, annað tel ég tæpast koma til greina.“
Nú skjótum við inn í einni spumingu:
„Telur þú, að hér í Húnavatnssýslu eigi eingöngu að miða nautgripa-
ræktina við mjólkurframleiðslu?“