Húnavaka - 01.05.1968, Side 29

HÚNAVAKA
27
ar hittust þeir Jósep og söðlasmiðurinn, barst þá ærin í tal og sagði
jósep þá söðlasmiðnum að ein af hans ám hefði drepizt um vetur-
inn úr pest, en hann hefði talið sig eins færan um að missa á eins
og hann, því hefði hann látið þessa á í staðinn fyrir þá dauðu. Þar
með var málið útrætt.
Af því, sem hér hefir verið frá skýrt, má öllum ljóst vera, að Jósep
var engin smásál og laus við að vera ágengur þeim, er minna máttu
sín. En hann var einnig raungóður þeim, sem hann átti oft í höggi
við, ef þeir voru í nauðum staddir. Gott dæmi um það er viðureign
hans við Magnús Steindórsson á Gilsstöðum og síðar í Hnausum.
Magnús var ríkur bóndi og stórlátur, stríðinn nokkuð og mein-
yrtur, ef því var að skipta, og höfðu þeir Jósep oft leitt saman hesta
sína og ekki alltaf í bróðerni. Einn harðan vetur vildi það til að
Magnús varð heylaus fyrir allt sitt fé, og lá ekkert annað fyrir fénu
en skera það. Magnús var svo skapi farinn, að hann gat ekki fengið
sig til að biðja aðra um hey fyrir féð, þó að komið væri undir vor,
en vildi heldur bíða skaðann við það að slátra því. Jósep frétti um
ástæður Magnúsar. Þar sem hann þekkti stórlæti bóndans á Gils-
stöðum, vissi hann að ekki mundi þýða að bjóða honum heyhjálp.
Hann ákvað því að fara og hitta Magnús og fala af honum féð til
kaups og freista að bjarga því á þann hátt. Býr nú Jósep ferð sína
fram að Gilsstöðum og falar féð af Magnúsi. Magnús tók málaleitun
jóseps vel. Sömdu þeir um kaupin og einnig að Magnús skyldi lána
hús fyrir féð og sjá um hirðingu á því til vors, en Jósep skyldi láta
flytja nægilegt hey fram að Gilsstöðum handa fénu. Var að öllu
ieyti staðið við samninga þessa, af beggja hálfu. Um vorið, þegar
komið var að þeim tíma að fé var almennt sleppt af húsi, gerir
jósep sér enn ferð að Gilsstöðum og býður nú Magnúsi féð aftur
til kaups. Eftir að þeir höfðu setið nokkra stund, yfir skálum, fóru
leikar svo að Magnús keypti aftur féð og virtust báðir ánægðir yfir
málalokum. Enda var tilgangur Jóseps, frá upphafi, sá að bjarga
fénu frá hnífnum og taldi hann þessa leið heppilegasta eins og mál-
um var háttað. Ekki er þess getið hvor þeirra bændanna hafi borið
kostnaðinn af heyinu frá Hjallalandi, en víst má telja að Jósep hafi
ekki látið það bera á milli um málalokin.
Ýmsar sagnir hafa gengið manna á meðal um viðskipti þeirra
Jóseps og Sumarliða pósts. Sumarliði var eins og Jósep risi á vöxt
og ferlegur allur, drykkfelldur nokkuð og orðhvatur við vín. Það