Húnavaka - 01.05.1968, Qupperneq 81

HÚNAVAKA
79
þann enda, sem ákvörðun þeirra yrði og sáu að ekki þurfti að óttast
holdsveiki, þótt sú ástæða væri höfð á oddi.
Þegar ég hugleiði efnahag þeirra, er mér augljóst, að nýtni og
sparsemi gætti á heimilinu, en þess þó vandlega gætt, að allir hefðu
nóg að borða og til klæða. En efnaleg velmegun var eigi fram yfir
nauðsynlegar þarfir. T. d. skuldaði pabbi í sparisjóðnum á Blöndu-
ósi nokkur hundruð krónur, vegna kaupa á hluta jarðarinnar Vind-
hæli. Vexti og afborgun átti að greiða haust og vor. Eitt sinn man
ég að hann þurfti að fá lán hjá vel stæðum nágranna til greiðslu.
Enn fremur minnist ég þess að pabbi notaði munntóbak, en sagði
eitt sinn, að hann yrði að hætta því, skuldir sínar hefði hann
eigi getað greitt að fullu á áramótum. Hann lét eigi sitja við orðin
tóm, heldur hætti algerlega tóbaksnotkun. — Aftur á móti virðist
tóbaksnotkun hafa, nú á dögum, gersigrað þjóðina, þrátt fyrir að-
varanir lækna, sem telja hana aðalorsök lungnakrabba. Einnig er
áfengisneyzla orðin ógurlegt þjóðarböl. Óskandi að uppvaxandi æska
geti haldið um stjórnvölinn, án tóbaks og áfengis. — Sný ég svo aftur
að frásögn minni.
Foreldrar mínir liafa án efa þarfnast sanngjarns meðlags með
Birni, sem og tvö framangreind dæmi bera vott um, en eigi að síð-
ur tóku þau, sameiginlega, þetta kvöld þá ákvörðun að hafa Björn
áfram, algerlega án meðlags. Daginn eftir tilkynnti pabbi hrepps-
nefndinni það.
Þessu máli var aldrei síðan hreyft af hreppsnefnd. — Alllöngu
eftir þennan atburð heyrði ég talað um að hreppsnefnd greiddi með
Birni, það sem tóbak það kostaði, er hann notaði.
Björn var hjá foreldrum mínum til dauðadags hans 1E jan. 1910.
Hann varð 73 ára gamall.
II.
Amma mín, Sigurlaug Guðmundsdóttir, systir séra Davíðs á Hofi
í Hörgárdal, var blind mörg síðustu ár ævi sinnar. Þó féll henni ekki
verk úr höndum. Hún vann að tóvinnu, spann, kembdi, prjónaði og
tók ofan af u 11. .4 aðfangadagskvöld jóla, sem og aðra hátíðardaga
og sunnudaga meðan pabbi las húslesturinn, lagði hún allt starf til
hliðar og það gjörði allt heimilisfólkið.
Vil ég segja frá jólunum. Þá fóru allir í betri föt en venjulega.