Húnavaka - 01.05.1968, Qupperneq 117

HÚNAVAKA
115
götur með hvaða átak þetta var fyrir fámenna og frekar harðbýla
sveit. Ekki var af gildum sjóðum að státa, livorki hjá sveitarfélag-
inu sjálfu né einstökum félögum. bað sem gerði gæfumuninn, var
samhugur sveitarbúa sjálfra. Þeir vildu skapa félagsstarfsemi sinni
starfhæfan grundvöll og kusu þess vegna að leggja á sig nokkrar
byrðar, svo að takmarkið mætti nást. ()g þótt margir haldi þv'í fram
og vafalaust stundum með réttu, að félagsheimilin sén t\íeggjað
vopn í menningarsókn sveitanna, eru þau ómótmælanlega undir-
staða allrar nútíma félagsstarfsemi. Hitt er svo annað mál að margt
mætti betur fara í skemmtanalífi nútímans, en afturhvarf til liðins
tíma er óhugsandi. Á þessu sviði sem öðru er þýðingarlaust að berj-
ast gegn sinni eigin samtíð. I’ví aðeins er hægt að hafa áhrif á gang
málanna að menn geri sér grein fyrir hvert straumurinn liggur.
Síðan Húnaver var reist hefur verið gerður íþrótta- og skeiðvöll-
ur í nágrenni þess í félagi við Hestamannafélagið Oðin. Fleiri fram-
kvæmdir hefur og verið ráðizt í, svo sem túnrækt og hlöðubyggingu.
Fyrir um 20 árum var farið að gróðursetja trjáplöntur í reit skanimt
þar frá, þar sem Húnaver stendnr. Hefur ungmennafélagið tekið
þátt í þeirri skógrækt og kostaði að öllu leyti girðingu kringum reit-
inn á s.l. hausti.
Félagið hefur að verulegu leyti annast nm rekstur Húnavers í
sambandi við sölu, á opinberum samkomum svo að segja frá upp-
hafi og fram á þennan tíma. Hefur það orðið félaginu veruleg fjár-
hagsleg lyftistöng.
Við eigum 30 ára samfelldan feril að baki. Félagið, sem stofnað
var í þinghúsinn í Bólstaðarhlíð 9. maí 1935, hefur starfað óslitið
síðan. Sum árin — og þau vissulega of mörg — hefur starfsemin ver-
ið dauf og næsta lítils verð, en þess á milli hafa færzt fjörkippir í
starfið. Félagið hefur yfirleitt haft á að skipa 40—50 félagsmönnum,
og því verið allfjölmennt miðað við íbúatölu sveitarinnar. En þar
með er ekki öll sagan sögð. Það eru alltaf aldursflokkarnir milli
fermingar og tvítugs, sem setja aðalsvip sinn á ungmennafélögin.
F.ldri menn fylgjast með, en æskan ræður og á að ráða ferðinni. Tala
hinna rannverulega starfandi félagsmanna er venjulega allmiklu
lægri en hinna skráðu félaga, er sumir hverjir eru teknir að eldast
og sýna þá annarri félagsstarfsemi meiri áhuga. Þetta er í senn veik-
leiki félagsskaparins og styrknr. Það fæst minni festa í félagsstarfið
og erfitt að byggja það upp til langs tíma, en jafnframt gefa hinir