Húnavaka - 01.05.1975, Qupperneq 21

HÚNAVAKA
19
honum að útvega fjármagn og var nú lögð rík áhersla á að stöðin
gæti tekið til starfa á árinu 1933. Ætti þessi djarflega áætlun að
standast þurfti að hafa hraðann á. Eftir var að kaupa allt efni til
stöðvarinnar, vélar og pípur frá vatnsþró að stöðvarhúsi, efni í há-
spennulínu og innanbæjarkerfi, timbur, sement, járn í stöðvarhús,
stíflu o. fl.
Hingað til Blönduóss hafði flust Óskar Sövik rafvirkjameistari
frá Noregi. Hann vann hér á vegum Stefáns Runólfssonar að upp-
setningu heimilisrafstöðva að Stóru-Giljá og víðar. Árið 1932 barst
Sövik sú frétt frá Noregi að 250 kw. stöð, sem búið var að taka nið-
ur væri til sölu í Östravik í Noregi. Framkvæmdastjórn og verktaki
fengu áhuga á þessari stöð og réðu Sövik til að fara til Noregs og
skoða þessar vélar og það sem þeim fylgdi. Ferð Söviks tókst mjög
giftusamlega. Við nákvæma athugun kom í ljós að vélarnar voru í
besta lagi. Stöðin hafði verið sett upp árið 1914 og var nýlega tekin
upp vegna breytinga á virkjun. Varð að samkomulagi að stöðin
með öllu tilheyrandi ásamt miklu af járngirtum trépípum skyldi
kosta 17 þúsund norskar kr. gegn staðgreiðslu eða 19.200 ísl. kr. Sövik
hafði samband við verktaka og verksala, sem báðir samþykktu kaup-
in. Auk þess var Sövik falið að annast öll innkaup á áðurtöldu efni
til stöðvarinnar. Til þess að koma efninu til Islands tók Sövik skip á
leigu. Síðasta útskipunarhöfn í Noregi var í Álasundi. Skipið lagði
úr höfn í Álasundi 6. júní 1933 og lagðist við akkeri við Blönduós
10. júní. Farmurinn var þegar fluttur í land á Blönduósi. Auk efnis
til rafstöðvarinnar flutti skipið nokkuð af efni til rafstöðvar á Sauð-
árkróki og kvennaskólans á Laugum í S.-Þing., aðallega sement.
Snemma vors 1933 hóf verktaki framkvæmdir að nýju. Grunnur
stöðvarhússins var grafinn og samtímis var byrjað á skurði fyrir
þrýstivatnspípurnar. Verkamenn voru margir, en verkið gekk seint.
Jarðvegur var grýttur og blautur og verkfæri frumstæð aðeins haki
og skófla. Samtímis var lagður vegur af Svínvetningabraut að stöðv-
arhúsi undir stjórn Steingríms Davíðssonar. Þegar farið var að undir-
búa stífluna við Laxá og lagningu háspennulínu til Blönduóss var
Erling Erlingsson verkfræðingur ráðinn til að hafa umsjón með
verkinu fyrir hönd verksala. Lagning háspennulínu var mjög erfið,
þar sem hvorki var hægt að koma að bílum né hestvögnum vegna
stórþýfis og bleytu. Þá voru ekki komnar í notkun jarðýtur og
dráttarvélar.