Dagblaðið Vísir - DV - 02.07.2010, Blaðsíða 33

föstudagur 2. júlí 2010 viðtal 33
um eldhúsgluggann. „Ef eitthvað fór úrskeið-
is þá greip ég inn í, að sjálfsögðu. Það er mitt
hlutverk sem forstöðumaður. Ég er ábyrgur
gagnvart þessum börnum. Ég vildi að reglum
staðarins væri hlýtt og tók það nærri mér þeg-
ar starfsmenn brutu vísvitandi reglurnar og lét
vita að það væri óviðunandi.“
Hann nefnir dæmi. „Ein reglan er sú að
strákur og stelpa mega ekki vera ein saman.
Einu sinni heyrði ég brjálaða teknótónlist úti
í Smiðju og fór út til að athuga málið. Þar hitti
ég strák og stelpu sem voru með masterlykla
að öllum húsunum. Þá hafði einn starfsmað-
urinn lánað þeim lyklana og sagt þeim að fara
að leika sér. Ég tók hann á teppið, sagði að
þetta gerði hann aldrei aftur. Við erum ekk-
ert að tala um börn sem eru eins og litla stelp-
an með eldspýturnar. Við erum í langflestum
tilfellum að tala um hardcore, litla krimma.
Götukrakka með langan sakaferil.“
Rak hann ekki
Mummi lýsir samtalinu sem markaði enda-
lok Götusmiðjunnar með allt öðrum hætti
en Bragi. „Ég kom að máli við þennan starfs-
mann því mér hafði borist ýmislegt til eyrna.
Hann var í vinnu hjá mér, ekki Barnavernd-
arstofu. Þá svaraði hann því til að hann hefði
ekkert við mig að tala. Hann fengi sín fyrir-
mæli frá Barnarverndarstofu og honum væri
ráðlagt að tala ekki við mig. Hann væri undir
þeirra verndarvæng. Þá sagði ég: „Jæja, elsku
kallinn minn, þá vil ég að þú farir af staðn-
um.“ Hann var greinilega í uppnámi og ekki í
neinu ástandi til þess að vera með börnunum.
Hann spurði hvort ég væri að reka hann en
ég neitaði því, sagðist bara vilja að hann færi
og hugsaði um þetta. Áður en hann fór talaði
hann um okkar erjur við krakkana. Hann safn-
aði liði í sín persónulegu mál með börnun-
um, sem eiga ekki að vera inni í málum starfs-
manna. Þetta er maðurinn sem Braga er svo
tíðrætt um að sé svo frábær.“
Síminn rokkar og Mummi svarar. Hann
hlær. „Ég hef heyrt þáttinn ykkar og veit að
þetta er tómur fíflagangur og þið jarðið menn
hægri og vinstri. Mig langar voða lítið í það.
Ég má ekki við meira.“ Þetta eru strákarnir á
X-inu. Tímasetning viðtalsins stangast á við
annað viðtal sem Mummi er að fara í á Út-
varpi Sögu. Þeim tekst þó að finna tíma sem
hentar og Mummi ákveður hlæjandi að hitta
þá. „Þetta er bara fíflagangur. Kaldhæðni. Ef-
laust verð ég dreginn sundur og saman í ein-
hverju háði,“ útskýrir hann: „Ég er ekkert yfir
krítík hafinn.“
afneitaR leynifundi
Hinn svokallaði leynifundur var haldinn í kjöl-
farið. Mummi lýsir honum svona: „Daginn
eftir hringdi ráðgjafinn minn í mig og sagði
að börnin væru reið út í mig og ég þyrfti að
tala við þau. Ég settist niður með krökkunum,
þeir hjóluðu í mig og sögðu að ég hafði rek-
ið manninn. Ég sagði að það væri ekki rétt, ég
hefði beðið hann um að fara því hann var ekki
í andlegu jafnvægi. Umræðan fór af stað og
krakkarnir fóru að brainstorma um erfiðleika
í hjónabandi mannsins, hugsanlega fallbraut
hans og eitthvað þess háttar. Ég setti börnin
ekki inn í hans mál, hann gerði það sjálfur og
ég var að slökkva elda. Þetta var bara spjall,
ekkert óeðlilegt í Götusmiðjunni þar sem tal-
að er um allt milli himins og jarðar. Og hvað
átti ég að gera? Ég var vondi gæinn og varð
að útskýra mig. Starfsmaðurinn var búinn að
setja þau inn í málin og ég átti enga útgöngu-
leið. Átti ég að fara? Ég gat ekki hætt.“
Aðspurður af hverju starfsfólki var mein-
að að sitja fundinn segir hann það ekki rétt.
„Þetta var bara tilfallandi. Ég spurði dagskrár-
stjórann hvort ég ætti ekki bara að sjá um
þetta og hann sagði jú, jú. Þetta var bara spjall.
Ég sagði ráðgjöfunum frá því sem þar fór fram
á vaktskiptafundi í hádeginu. Ef meðferðin fer
að ganga út á að hafa vitni í öllum viðtölum er
hún komin út í vitleysu.“
„Ég tala tungumálið þeiRRa“
Hann blæs líka á að það sé rétt að hann hafi beð-
ið börnin um að halda því leyndu sem fram fór
á fundinum. „Ég bað þau um að virða trúnað við
starfsmanninn. Þetta var mjög lauslegt og bara
spurning um að virða trúnað af því að það var
ýmislegt rætt á þessum fundi. Svo barst talið yfir
í það að einhver hefði stungið einhvern í bakið
og bla, bla, bla. Þegar þau voru á götunni voru
menn barðir ef þeir sviku aðra. Eftir heilmikl-
ar umræður sagði ég orðrétt: „Í den var það nú
oft þannig að menn voru hnébrotnir þegar þeir
skvíluðu.“ Þú veist,“ hann blæs bókstaflega frá
sér. „Trúðu mér, við erum ekki að tala um litlu
stelpuna með eldspýturnar. Við erum að tala
um harðsvíruð götubörn. Þau tala íslensku og
ég tala tungumálið þeirra. Lögmálið á götunni
er að ef þú ferð í lögguna og skvílar ertu dauða-
dæmdur. Það er undirheimatal og við erum að
tala um krakka úr undirheimunum. Þetta eru
krakkar sem hafa brotist inn, stolið bílum, bar-
ið fólk, lent í barsmíðum, nauðgunum og alls
konar. Einhvers staðar fer þetta skrumskælt eitt-
hvert.
ÖskRaR á lÖgRegluRannsókn
„Þegar þarna var komið sögu var kominn á
bindandi samningur um að Barnaverndarstofa
myndi borga mig út. En þegar þetta gerðist stökk
Bragi á vagninn. Hann hafði hagsmuna að gæta
þegar hann stjórnaði svokallaðri rannsókn sem
honum bar að láta mig vita af. Það er kriminalt
að hóta ofbeldi og það átti að kæra mig fyrir það.
Enn hefur enginn gert það. Lögreglan átti að
fara með málið og óháðir aðilar. Ekki einn aðili.
Hann átti að fara fram á lögreglurannsókn og ég
öskra á það í dag. Það var réttur minn.
Annað, ef ég hefði talað óvarlega í hita leiks-
ins, átti þá að loka heimilinu? Hann gat sett mig
til hliðar á meðan rannsókn stóð yfir. Bragi ber
það fyrir sig að hann hafi verið með fulltrúa
frá barnaverndarnefnd Reykjavíkur og Kópa-
vogs með sér. Hver segir þeim hvað á að gera?
Hver er æðsti yfirmaður barnaverndarmála á
Íslandi? Og einráður varðandi alla ákvarðana-
töku? Giskaðu.“
„Ég vaR svikinn“
Starfsmaðurinn sem um er að ræða er vinur
Mumma til fimmtán ára. „Ég réð hann aftur í
vinnu fyrir einu og hálfu ári af því að hann var
fasteignasali og með allt niður um sig. Svona
launaði hann mér greiðann. Ég var stunginn
í bakið alveg big time. Ég er með hnífasettið í
bakinu. Maður á aldrei að ráða vini sína í vinnu.
Þetta er góður strákur inn við beinið og ég
óska honum alls hins besta en hann stakk mig
í bakið. Hann réri undir þessu með forstjóran-
um.“ Reiði var hvatinn, segir Mummi sem þarf
að svara þriðja símtalinu meðan á þessu sam-
tali stendur. Það er ekki nema von að hann sé
órólegur og ókyrr í sætinu. Þegar hann leggur
á hristir hann höfuðið og segir: „Djíses kræst.
Þorgeir Ástvalds.“ Hann fær sér annan kaffisopa
og heldur áfram með söguna: „Hann var reiður
út í mig. Hann var að mála sig út í horn. Ég var
búinn að veita honum áminningar fyrir afglöp
í starfi og hann var ekki sáttur við það. Þannig
auðvitað varð ég hræddur
framhald á
næstu sÍðu
Hann sagði orðrétt við mig einu sinni
að ef ég héldi ekki kjafti
tæki hann af mér leyfið.
m
yn
d
h
Ö
Rð
u
R
sv
ei
n
ss
o
n