Dagblaðið Vísir - DV - 22.12.2010, Qupperneq 32

32 | Viðtal 22.–26. desember 2010 Jólablað
K
atrín Jakobsdóttir er nýkomin úr jóla-
hádegisverði Alþingis þegar hún hitt-
ir blaðamann á vinnustað sínum í
menntamálaráðuneytinu. „Þar samein-
ast þingmenn í jólasöng milli stríða,“ segir hún og
dæsir og biðst svo afsökunar á því að þurfa aðeins
að líta á tölvupóstinn. Hún sest í stutta stund við
tölvuskjáinn og pikkar á lyklaborðið. „Af hverju
hlýðir þú mér aldrei?“ spyr hún sjálfa græjuna.
Undanfarnir dagar hafa verið hlaðnir verkefn-
um og óvissu á þinginu. Stjórnarmeirihlutinn hef-
ur glímt við að koma fjárlagafrumvarpinu í gegn
og orrahríð hefur verið um nýjan Icesave-samn-
ing. Katrín ber þess ekki merki að hamagangurinn
sé mikill, það er létt yfir henni. Hún á von á sínu
þriðja barni næsta vor og segir meðgönguna hafa
gengið vel þrátt fyrir langa daga og mikið álag.
Börnin stundum sofnuð þegar hún kemur
heim
„Ég sakna þess að eiga tíma með fjölskyldunni,“
segir Katrín í fullri einlægni.
„Stjórnmálin hafa tekið sinn toll af fjölskyldu-
lífinu. Ég kalla mig heppna ef ég næ því að borða
kvöldmat með fjölskyldunni og stundum eru
börnin sofnuð þegar ég kem heim. Ég vil helst ná
að lesa fyrir þau áður en þau sofna og finnst leið-
inlegt ef mér tekst það ekki.
Svona er starf stjórnmálamannsins eins og svo
margra annarra. Ég hef barist fyrir því að kvöld-
fundir þingsins verði aflagðir til að auðvelda
þingmönnum að samtvinna fjölskyldulíf og starf.
Þessari afstöðu minni eru nú margir ósammála
og finnst að þingmenn og ráðherrar eigi alltaf að
vera til taks og nefna þá sem rök að Alþingi sé ekki
hefðbundinn vinnustaður. Það væri gaman ef hér
á landi skapaðist sú vinnumenning sem víða tíðk-
ast annars staðar á Norðurlöndunum þar sem
vinnudagurinn er hóflegur og fólk eyðir meiri tíma
með vinum og fjölskyldu.
Framleiðni hér á landi helst ekki í hendur við
þennan mikla fjölda klukkustunda sem við eyð-
um í vinnu svo það er full þörf að endurskoða fyr-
irkomulagið í samfélaginu í heild. Þetta þarf að
ræða almennt, ekki bara inni á Alþingi heldur í
samfélaginu öllu. Í minni fjölskyldu hefur vinnu-
álagið það í för með sér að við þurfum að skipu-
leggja líf okkar út í ystu æsar til að hlutirnir gangi
upp.“
Starfið vonbrigði og sjálfskaparvíti
Katrín sagði frá því í viðtali við Sigurjón M. Egils-
son á Bylgjunni fyrr í vetur að starf hennar í ráð-
herrastól hefði að vissu leyti valdið henni von-
brigðum og verið sjálfskaparvíti sem hún hefði
komið sér í. Þá sagðist hún reglulega íhuga hvort
hún væri að gera góða hluti og hvort hún entist í
stjórnmálum til framtíðar.
„Það kann að valda fjaðrafoki þegar ég segist
vera að íhuga stöðu mína, ástæðan fyrir því að ég
geri það yfirhöfuð er fyrst og fremst sú að pólitík-
in að undanförnu hefur einkennst af bæði barn-
ingi og sýndarmennsku. Á sama tíma er þetta mitt
eigið sjálfskaparvíti. Ég ákvað að bjóða mig fram til
þessa verkefnis og verð að klára það. Ég var kosin
af íslenskum almenningi og mun halda það loforð
sem ég gaf. Ég held hins vegar að það sé hollt fyr-
ir alla að hugleiða oft og iðulega hvort þeir séu á
réttri leið, sérstaklega á krepputímum, og það má
vel gera án þess að missa kjölfestuna.
Ástandið í samfélaginu á undanförnum mán-
uðum hefur verið afskaplega erfitt. Þjóðin er langt
niðri og þá dugar ekki að þegja og hætta að ræða
hlutina og heldur ekki að nýta sér ástandið og
detta í sýndarmennsku.
Í pólitíkinni að undanförnu hafa sjónir manna
beinst að átökum og klækjum en ekki því góða
starfi sem er unnið. Þegar ég var að byrja í póli-
tík hugleiddi ég aðferðir sumra stjórnmálamanna
Katrín
Jakobsdóttir
vildi óska þess að hún
gæti verið meira til stað-
ar fyrir börn sín. Hún og
eiginmaður hennar
Gunnar Sigvalda-
son eiga von á þriðja
barni sínu næsta vor
og Katrín tekur sér
því frí frá ráðherra-
störfum. Kristjana
Guðbrandsdóttir
settist niður með
Katrínu og ræddi
við hana um
fjölskylduna og
mikilvægi þess að
eiga gæðatíma
með ástvinum,
efasemdir um
framann – og
jólaundirbún-
inginn.
Langar að eiga tíma
með fjölskyldunni
„Ég kalla
mig
heppna ef
ég næ því að
borða kvöld-
mat með fjöl-
skyldunni og
stundum eru
börnin sofnuð
þegar ég kem
heim.
Kær minning Faðir Katrínar, Jakob Ármannsson, lést þegar Katrín
var tvítug og hún hefur lýst því að fráfall hans hafi eðlilega reynst
henni erfitt. Hún minnist þess þegar hann las fyrir hana bækur Agöthu
Christie: „Hann beinþýddi þær fyrir mig og las heilu bækurnar upphátt
fyrir mig. Það var auðvitað mikill fengur í því og þetta þótti mér vænt
um.“ MYNDIR SIGTRYGGUR ARI