Dagblaðið Vísir - DV - 01.04.2011, Blaðsíða 29

Viðtal | 29Helgarblað 1.–3. apríl 2011
mikið, sem segir að pabbi hennar sé
þannig týpa að hann myndi aldrei
segja það nema það væri rétt. „Hann
segir að hún sé alveg eins og mamma
mín. Hún gerir eitthvað með munn-
inum sem er nákvæmlega eins og
mamma gerði og svo er hún með alveg
eins augu og mamma mín var með.
Mér finnst það ótrúlega skemmtilegt
og pabbi náttúrulega dýrkar hana.
Þegar hann kemur í heimsókn sest
hann bara beint á gólfið og leikur við
hana út í eitt.“
Engin fyrirstaða
Skötuhjúin ákváðu það strax á með-
göngunni að Eldey Erla ætti að koma
inn í líf þeirra og verða hluti af því. „Við
vildum ekki hafa það þannig að við
fengjum alltaf pössun þegar við værum
að fara eitthvert eða gera eitthvað. Hún
er engin fyrirstaða,“ segir Ragnhildur
Steinunn og Haukur Ingi tekur undir
það. „Auðvitað breytist allt, áherslurn-
ar breytast og við þurfum að taka meira
tillit hvort til annars og hennar. Við get-
um ekki gert nákvæmlega það sem við
viljum en að sama skapi er líka hægt að
byggja múra í kringum sig.
Ég hef séð marga gera það og þá
er eins og lífið fari á pásu þar til börn-
in fara að heiman. Aðrir gera það ekki
heldur halda áfram að lifa lífinu og
leyfa barninu að fylgja með. Við vilj-
um frekar fara þá leið. Við ákváðum því
að fyrst við komumst ekki í Taílands-
ferðina þegar Ragnhildur Steinunn var
ólétt skyldum við fara um leið og dóttir
okkar væri komin í heiminn.“
„Hún var eins og götubarn“
Áður en þau fóru af stað fengu þau oft
að heyra það hvort þau gætu ekki beð-
ið með þetta, hvað þau væru að fara að
þvælast með svona lítið barn út en til
þess að undirbúa sig ræddu þau einn-
ig við fólk sem hafði gert þetta. „Við
vorum viss um að þetta yrði ekki eins
mikið mál og fólk vildi vera láta,“ seg-
ir Ragnhildur Steinunn en viðurkenn-
ir þó að hún hafi verið búin að búa sig
undir eitthvert vesen. „Ég var svolítið
stressuð og vissi ekki hvað ég ætti eig-
inlega að taka með. Svo verður mað-
ur líka að hugsa út í það að það fæð-
ast börn alls staðar í heiminum þannig
að það eru allar nauðsynjar til stað-
ar. Þannig að ég pakkaði eins litlu og
ég mögulega gat og hún var bara allt-
af í sömu fötunum. Við hentum þeim
síðan þegar við vorum að fara heim
því þau voru orðin blettótt og götótt.
Hún var eins og götubarn,“ segir hún
og kímir.
„Ef okkur langaði að gera okkur
glaðan dag eða eiga fínt kvöld keypt-
um við kjóla á einhverjum markaði.
Og af því að hún var enn á brjósti vor-
um við alltaf með matinn með okkur
en ég gaf henni líka ávexti með hýði og
annað sem ég taldi öruggt fyrir hana.“
Auðveldara líf
Hún heldur áfram: „Í raun og veru var
þetta þægilegra en að vera hér heima
með hana. Við vorum alltaf að gera
eitthvað og sjá eitthvað nýtt.
Allan þennan tíma vorum við bara
þrjú saman og það styrkti tengsl okk-
ar sem fjölskyldu, þótt við Haukur Ingi
gjörþekkjum hvort annað erum við að
takast á við þetta hlutverk í fyrsta skipti
og máta okkur við það. Það var mjög
gott að fá þennan tíma saman.
Eins var hitastigið mjög þægilegt,
þótt það væri stundum ívið of heitt.
Þegar við fórum alveg syðst fór hitinn
alveg upp í 33 gráður og það var svo-
lítið mikið.
Núna segi ég við alla að það sem
fólk eigi að gera í fæðingarorlofinu sé
að ferðast saman. Það er æðisleg upp-
lifun.“
Lifðu spart
Eldey Erla er búin að borða nóg, fúls-
ar við meira avókadó þannig að móð-
ir hennar klárar það og faðir hennar
tekur hana í fangið. Hann var búinn
að eyða heilu ári í að skipuleggja ferð-
ina og var með allt á hreinu, hvar væri
ódýrast að borða, gista og vissi upp á
hár hvert þau áttu að fara og hvenær.
„Kvöldmáltíð fyrir tvo kostaði svona
átta hundruð kall. Við gistum á fínum
hótelum úti um allt fyrir mjög lítinn
pening.
Þetta er bara spurning um að safna
fyrir fluginu og þá er þetta nánast kom-
ið. Við lifðum til dæmis mjög ódýrt
fyrstu mánuðina eftir að hún fæddist
til að spara fyrir ferðinni og þá gekk
þetta upp,“ segir Ragnhildur Steinunn.
Haukur Ingi bendir á að í fyrri ferð-
inni eyddi hann langmestu í eina hót-
elnótt í London á ömurlegu hóteli þar
sem hann svaf í fötunum, það var svo
kalt þar inni.
Eins og dýr í dýragarði
Haukur Ingi er afar áhugasamur um
mannfræði og hefur mikinn áhuga á
menningarheimum þjóðernishópa
sem eiga hvað minnst skylt við þann
vestræna. „Í ferðinni ákváðum við því
að ferðast á sem frumstæðustu slóðir
til þess meðal annars að skoða ólíka
ættbálka. Fyrst gengum við í túrista-
gildruna og fórum í skipulagðar ferðir
til nokkurra þorpa. Það var hrikalegt,“
segir Ragnhildur Steinunn.
„Fólkið sem þar lifði stillti sér upp
til þess að allir túristarnir gætu skoðað
það. Þar má til dæmis nefna konur úr
einum ættbálki sem hafa það fyrir hefð
að raða hringum um háls sinn,“ segir
Haukur Ingi: „Þessi hefð var að deyja
út þar til þeir áttuðu sig á því að þetta
vakti eftirtekt og forvitni túrista. Þá
byrjuðu þeir aftur en þetta er bara gert
við stelpur. Það var svolítið athyglis-
vert að sjá fimm ára tvíbura, venjuleg-
an strák og stelpu sem var þegar kom-
in með langan háls.
Við fengum verk í hjartað þegar við
hittum þetta fólk því þetta var eins og
að koma í dýragarð þar sem það stillti
sér upp fyrir túristana. Við vorum síð-
an svo lánsöm að kynnast manni sem
þekkti fólk úr hinum ýmsu ættbálk-
um á frumstæðum slóðum og hann
fór með okkur út um allt og við heim-
sóttum það fólk sem hafði áhuga á að
hitta okkur. Það talaði auðvitað eng-
inn ensku en Eldey Erla var brú á milli
ólíkra menningarheima. Þeim fannst
það meiriháttar að sjá ljóshært, blá-
eygt barn, fá að halda á henni og koma
við hana.“
Hvítt barn, betra barn
Sem var einmitt það sem Ragnhildi
Steinunni fannst erfiðast við ferðina.
„Við hittum taílenska foreldra og hrós-
uðum börnunum þeirra. Þeir þökkuðu
fyrir hrósið en bættu svo við að barnið
þeirra hefði dökka húð og við værum
heppnari að eiga barn með hvíta húð.
Ég hafði ekki gert mér grein fyrir því að
þetta væri svona í Taílandi.
Þetta sýnir hvað mannfólkið er fá-
ránlegt. Við viljum alltaf það sem við
höfum ekki. Þannig að ég held að
það mikilvægasta sem við gerum sé
að kenna börnunum okkar að vera
ánægð í eigin skinni. Að fólk fái að vera
eins og það er og ánægt með sig.“
Á leið út aftur
Að lokum ljóstra þau því upp að þau
séu þegar byrjuð að safna fyrir næstu
ferð og stefni á að fara aftur í út í lok
árs eða byrjun næsta árs. Þá ætla þau
hugsanlega til Kambódíu, Balí, Myan-
mar eða Laos. „Kannski förum við eitt-
hvert aðeins meira afskekkt þá,“ seg-
ir Haukur sem gengur um herbergið
með dóttur sína í fanginu. Hún er al-
veg að sofna.
„Núna vildum við vera örugg, gista
á góðum hótelum þar sem aðstæður
voru góðar fyrir hana og bókuðum allt
fyrir fram. Svo sáum við að við hefðum
alveg getað verið sveigjanlegri. Eins og
í fyrri ferðinni þá pantaði ég bara fyrstu
nóttina og lét það síðan ráðast hvað ég
yrði lengi á hverjum stað. Við mynd-
um líklegast gera þetta þannig næst.
Að ferðast með lítil börn er mun auð-
veldara en fólk heldur á meðan maður
passar upp á velferð þeirra, hreinlæti
og annað slíkt.“
Ferðalög en ekki hús
„Mig hefur lengi langað að fara í al-
vöruferð og hef skipulagt í huganum
nokkrar ferðir um hverja heimsálfu,
þannig að ég veit nokkurn veginn hvað
mig langar að sjá og gera. Þeir sem hafa
gert mikið af þessu tala um að þetta sé
besta fjárfestingin og eftir þessa ferð ég
er eiginlega orðinn sammála því,,“ seg-
ir Haukur Ingi
„Ég líka,“ segir Ragnhildur Stein-
unn. „Við erum bara með eitt svefn-
herbergi og höfðum í hyggju að reyna
að stækka við okkur. Eftir að við kom-
um heim tókum við aftur á móti þá
ákvörðun að nýta peninginn frekar í
það að ferðast og skapa minningar og
ævintýri. Njóta lífsins.“
„Ég hélt líka að ég
myndi vilja fara
strax aftur á vinnumark-
að og var hrædd um að
fá samviskubit yfir því
að vera of upptekin af
starfsframanum.
Á framandi slóðum Á ferð sinni um Taíland fóru þau á afskekktar slóðir og hittu fólk úr mörgum ættbálkum.
Gert fyrir
túristana Hefð er
fyrir því að setja hringi
um háls kvenna en
enginn veit í raun af
hverju. Þessi hefð var í
raun að deyja út þegar
ættbálkurinn áttaði
sig á því að hún vakti
áhuga ferðamanna.
Draumaferðin Ragn-
hildur Steinunn og Haukur
Ingi tóku þá ákvörðun á
meðgöngunni að Eldey
Erla yrði engin fyrirstaða
og þau gætu gert allt
sem þau vildu gera þrátt
fyrir að vera foreldrar, hún
kæmi bara með.