Dagblaðið Vísir - DV - 04.04.2012, Qupperneq 94

Þ
etta verður líklega síð­
asta Sálarballið í Sjall­
anum,“ segir Stefán
Hilmarsson söngv­
ari en sveitin spilar í Sjall­
anum á Akureyri á föstudag­
inn langa. „Það lítur út fyrir
að Sjallinn sé að renna skeið
sitt á enda en ég hef heyrt að
kauptilboð hafi verið sam­
þykkt. Tilvonandi kaupend­
ur hyggjast breyta húsinu í
hótel og mér skilst að fram­
tíð þess sé aðeins undir bæj­
aryfirvöldum komin,“ seg­
ir Stefán sem telur mikinn
missi að Sjallanum.
„Svo virðist sem stærri
samkomuhús eins og Sjall­
inn og Nasa séu að týna töl­
unni. Þetta er athyglisverð
þróun og kannski fyrir ein­
hvern fræðing til að skoða.
Að mínu mati er sérstaklega
slæmt að missa Nasa því það
mun vanta samkomuhús af
þeirri stærð í miðbæinn, til
dæmis fyrir hátíðir eins og
Iceland Airwaves. Vissulega
er Harpa til staðar en það eru
allt öðruvísi samkomur sem
hæfa því húsnæði.“
Stefán segir Sálina hafa
spilað lengi og oft Sjallan­
um og að böllin hafi jafnan
verið vel sótt. „Við höfum
spilað þarna annað slagið frá
stofnun sveitarinnar 1988 og
oftast hafa þetta verið fjör­
ugar samkomur. Norður­
ferðum okkar hefur þó fækk­
að nokkuð hin seinni ár,
enda bandið ekki eins aktíft
og áður var. Ég hygg reynd­
ar að ballstemmingin eins
og hún þekktist sé á undan­
haldi. Fólk virðist dreifa sér
meira en áður, enda sífellt
verið að opna smærri staði
og bari, það á við nyrðra eins
og hér syðra. Kannski er tími
samkomuhússins hrein­
lega liðinn. En við lofum
allavega miklu fjöri í Sjallan­
um á föstudaginn og mun­
um flytja öll okkar þekktustu
lög,“ segir Stefán sem mun
syngja á fleiri stöðum á Akur­
eyri um páskana.
„Við Eyjólfur Kristjáns­
son höldum tónleika á Hótel
KEA á fimmtudags­ og laug­
ardagskvöldið, þar sem sér­
stakur gestur verður Jón
Ólafsson. Auk þess tek ég
þátt í heiðurstónleikum um
Ingimar Eydal í Hofi á föstu­
deginum áður en ég fer í
Sjallann, sem á ágætlega við,
því fáir hafa troðið oftar upp
í Sjallanum en Ingimar gerði.
Síðan heldur Sálin til Selfoss
á sunnudaginn, þannig að
það má segja að við förum
bæði norður og niður þessa
páska,“ segir Stefán og að­
spurður segir hann páskana
ekki beint frí fyrir tónlistar­
fólk. „Allavega ekki í sama
skilningi og flestir leggja í
orðið frí. Yfirleitt er maður
á ferðinni á þessum tíma. Ég
man varla eftir öðru.“
indiana@dv.is
94 Fólk 4.–10. apríl 2012 Páskablað
Fróður um
boltann
Bryddað var upp á þeirri nýjung í
íþróttaútvarpsþættinum Boltan­
um á X­inu síðastliðinn þriðjudag
að blaðamenn Séð og heyrt ræddu
þar um sportið. Ritstjóri og blaða­
maður tímaritsins fengu með sér
fjölmiðlamanninn Sölva Tryggva­
son til að ræða um það sem er að
gerast í íþróttaheiminum. Þótti
Sölvi koma skemmtilega á óvart
þegar hann var að ræða um bolt­
ann og fór yfir Meistaradeildina í
fótbolta eins og sérfræðingur. Þá
viðurkenndi hann einnig í léttum
tón að hann þoldi ekki Alexand­
er Petersson því hann væri svo
myndarlegur.
Flytja í júní
Ofurparið Tobba Marinós, mark­
aðsstjóri Skjásins og rithöfundur,
og borgarfulltrúinn Karl Sigurðs­
son flytja inn í nýja íbúð sem
þau hafa fest kaup á 1. júní. Þetta
kemur fram á vefsíðunni eirikur­
jonsson.is en þar segir Tobba: „Við
flytjum 1. júní og byrjum þá á því
að brjóta niður veggi í íbúðinni –
og í sambandinu um leið.“ Íbúðin
sem parið keypti er á Ránargötu.
Gaf tvær
treyjur
Landsliðsmarkvörðurinn í hand­
bolta, Björgvin Páll Gústavsson,
var staddur hér á landi í byrjun
vikunnar ásamt strákunum okkar
sem voru að undirbúa sig fyrir
átökin í undankeppni Ólympíu­
leikanna. Eins og fyrir heims­
meistaramótið gaf Björgvin árit­
aðar landsliðstreyjur af sér á
Facebook en hann bað um að fólk
sendi sér línu eða skrifaði á vegg­
inn sinn tillögur um hver ætti að
fá treyjurnar og af hverju. „Takk
innilega fyrir viðtökurnar á treyj­
unni sem ég ætla að gefa. Frábært
að sjá áhugann fyrir henni. Er bú­
inn að velja tvo einstaklinga sem
ég ætla að gefa treyju og eru það
einstaklingar sem eiga treyjurnar
virkilega skilið og tel ég að þær
komi til með að gleðja þá ein­
staklinga mikið,“ sagði Björgvin á
Facebook eftir að hann hafði valið
þá tvo heppnu.
F
aðir minn leyfði mér stund­
um að leika mér með eðal­
steinana sína,“ rifjar for­
setafrúin Dorrit Moussaieff
upp úr æsku sinni í stóru við­
tali í glæsilegu riti Verslunarskólans.
Dorrit talar þar opinskátt um æsku
sína, kynni sín af Ólafi Ragnari og
hversu náin hún er orðin Íslandi eftir
þrettán ára dvöl hér á landi.
Dorrit, sem er 62 ára, er fædd
í Jerúsalem þar sem faðir hennar
seldi eðalsteina. „Hann sagði mér
að steinarnir væru metnir eftir því
hversu hreinir þeir væru. Önnur
minning er að pabbi tók mig oft á
háhest og ég hélt fyrir augun á hon­
um án þess að átta mig á því að hann
gæti misst jafnvægið og dottið,“ segir
Dorrit frá í viðtalinu.
Forsetafrúin viðurkennir að hún
hafi enga formlega menntun og vildi
kennari hennar í barnaskóla losna
við hana úr skólanum. „Ég var sett
í skóla þegar ég var sex ára gömul.
Kennarinn hringdi í föður minn
og sagði honum að dóttir hans vær
heimsk. Ekki væri nóg með að hún
fylgdist ekki sjálf með heldur trufl­
aði hún líka hina nemendurna,“ segir
Dorrit.
Ástæðan var þó ekki sú að Dorrit
væri einhver slugsi eða vandræða­
gemsi. Í ljós kom síðar að hún átti
við alvarlega námsörðugleika að
stríða. „Ég er með alvarlega lesblindu
og nýlega komst ég að því að ég er með
ADHD í ofanálag. Á þeim tíma hélt ég
að ég væri bara þannig einstaklingur.
Faðir minn tók mig úr skólanum og
ég byrjaði ung að vinna í versluninni
hans í Ísrael. En ég hef enga formlega
menntun,“ segir forsetafrúin.
Aðspurð hvað hún hafi vitað um Ís­
land áður en hún kom hingað í fyrsta
sinn segir Dorrit: „Ég hafði heyrt um
landið vegna þess að góður vinur
minn hafði komið hingað á hverju ári
til þess að veiða. Kynni mín af landinu
voru þó mjög takmörkuð.“
Hún hitti síðan verðandi eigin­
mann sinn, forseta Íslands, Ólaf
Ragnar Grímsson, fyrst í mars 1999.
„Ég kom hingað fyrst í júlí það ár. Í
rauninni var það mjög skondin saga.
Ég var í New York á úrslitaleik á tennis­
móti með vinum mínum. Þau spurðu
mig hvort ég vildi borða með þeim um
kvöldið. Ég sagðist ekki vera viss því ég
væri að hugsa um að skella mér til Ís­
lands, forseti landsins hefði boðið mér
út að borða. Ég var bæði einhleyp og
vön að ferðast svo það vafðist ekki fyrir
mér. Vinir mínir hvöttu mig til að fara,
ég lét slag standa og sé sannarlega ekki
eftir því,“ segir Dorrit sem segist ekki
hafa verið með neinar væntingar til
landsins fyrst.
„Í rauninni ekki. Ég vissi ekki hvað
ég hafði komið sjálfri mér út í. Ég hef
raunar mjög takmarkaðar væntingar
um framtíðina. Frekar bíð ég eftir að
hlutirnir gerist. Ég reyni að lifa algjör­
lega í augnablikinu,“ segir hún.
En eftir þrettán ár vill Dorrit hvergi
annars staðar vera en á Íslandi. „Eftir
að ég náði fullorðinsaldri hef ég búið
lengur á Íslandi en á nokkrum öðr­
um stað, í þrettán ár. Hjarta mitt og sál
eru á Íslandi og hvergi annars staðar.
Þó að hugurinn hvarfli stundum ann­
að, vinna mín sé á Englandi og pabbi
minn í Ísrael, þá er Ísland heimili mitt.
Og hér vil ég ala manninn,“ segir Dorrit
Moussaieff í viðtali við blað Verslunar­
skólans. tomas@dv.is
n Forsetafrúin Dorrit Moussaieff segir hjarta sitt og sál vera á Íslandi
Síðasta Sálarball Sjallans
n Stefán Hilmarsson segir Sálina fara norður og niður um páskana
Vinsæl meðal fólksins Dorrit hjálpar konu með vörur í fjölskylduhjálpinni.
Elskar Ísland Dorrit vill ala
manninn hér á landi.
Mun sakna Sjallans Stebba
Hilmars sýnist tími stærri
samkomuhúsa að líða en hann
segir líta út fyrir að Sjallanum verði
breytt í hótel.
„Ísland er
heimili mitt“